Soen langs die pad
Ek vertel jou ek het iets nodig
vir ’n gedig oor ’n soen langs
die pad. Jy lag vir my, sê kom
kom en haal my uit die kar
en vat my aan die hand na
die stroom en trek my belt los
en lig jou rok oor jou kop dat die son
dit ophelder soos ’n blom en lê my
neer in die water en kort voor lank
hang jou tepels soos druiwedruppels
om te pluk met my tong. Die klippe
werk rof met ons maar ek rank in jou op
soos ’n wingerdstok op soek na wysheid.
Terug op jou sitplek sê jy ek kan
jou nou soen as ek nog wil. Ek buk
en lek die bloederigheid van jou
koue knieë af soos wyn
Lees ook:
The post Soen langs die pad appeared first on LitNet.