Glimlag
Jou hart is my huis.
By jou glimlag voel ek tuis.
Arms veilig om my vas gevou.
Niks wat ek berou.
Ma se hart, ek’s lief vir jou!
Laggend kuier ons saam.
In ’n mooi fotoraam.
Gedagtes dwaal, spat weg,
na ons eerste bekgeveg.
Dit het nie lank gehou,
want Ma, ek’s lief vir jou!
Van fiets trap tot kar leer ry.
Van ’n goeie tot ’n slegte bui.
Ma se hart altyd so getrou,
om ons huisie rotsvas te bou.
My tuiste is mos nou,
in Ma se glimlag, ek’s lief vir jou!
Duisend woorde is nie genoeg.
Vir ma se sweet en ma se swoeg.
Al vat ek wie weet waar die pad.
Of gaan bly ek in ’n rowwe stad.
Dis hier waar ek my tuiste bou.
In Ma se hart, ek’s lief vir jou.
My wêreldhuis
Ek sien die wêreld as my huis.
Ek sien dit as een groot reis.
Vol geure en kleure.
Vol lesse en stresse.
Gesonde stres vol avontuur.
Gevlegte emosie en vuur.
Daar waar jy vergeet van die res.
En tog probeer jy net jou bes.
Klim op ’n vliegtuig.
Vlieg waar jy wil.
Sien die lewe as ’n vrug.
En begin hom af te skil.
Die wêreld is my huis.
Hier voel ek tuis.
Al weet ek daar’s ’n beter plek.
Probeer ek my tyd hier,
lank uit te rek.
Klik hier vir volledige inligting oor die kompetisie.
Klik hier om ander inskrywings te lees.
The post Huis, woning, tuiste: Franselize Rossouw se inskrywings appeared first on LitNet.