Die Stellenbosse rockgroep Jackal and the Wind het al grootskaalse sukses geproe met hul enkelsnit "The ukulele song", en het onlangs ’n splinternuwe lied vrygestel. Christopher Kruger, hoofsanger, beantwoord ’n paar vrae.
Goeiedag, Christopher. Hoe's dinge?
Dit gaan goed dankie! Ons het nou net van toer afgekom, so ons is almal nog in herstel-mode.
Geluk met julle jongste single, "The people sing", wat onlangs vrygestel is. Dis ’n heerlike saamspringer/saamsinger, met ’n ooglopende (oorlopende?) samesnoer van genres – onder meer val dit gemaklik in die breë indie folk-aanslag, ook met ’n onmiskenbare mbaqanga-kopknik. Dis ook die eerste nuwe snit wat julle in ’n lang tyd vrystel. Hoe het die lied ontstaan en ontwikkel, en in hoe ’n mate dien dit vir julle as ’n rigtingaanduider – iets wat sê “Dís wat julle voorts van Jackal and the Wind kan verwag, dís hoe ons terugkeer”, en dies meer? Of hoe sou jy die opbou tot die vrystelling beskryf?
Ek het “The people sing” een aand by ons huis in die Paarl geskryf. Ek en my broer Peter hou jaarliks ’n kuier vir al ons vriende by die huis. Op die aand het ek in die woud gaan lê en begin dink aan hoe min ek eintlik by die partytjie wil wees. “The people sing” was vir ons ietwat van ’n waagkans – dis die eerste snit wat so baie "township-folk" invloede het, maar ek dink ons het dit goed reggekry om te eksperimenteer, maar terselfdertyd eg aan Jackal and the Wind te bly.
In dieselfde asem: “The people sing” het beslis ’n ander gevoel as jul vroeëre vrystellings, ’n ander benadering ... byna asof daar ’n wil is tot meer kompleksiteit of intricacy wat betref die arrangements, lirieke en dies meer. Is it ’n akkurate waarneming? Hoe sou jy Jackal and the Wind se huidige headspace beskryf, vergeleke met waar julle twee, drie jaar terug was? Dis nou in terme van hoe julle liedere gebore word, hoe dit afgerond word, en hoe julle dit op die ou end op ’n verhoog onvergeetlik wil maak?
Ons het beslis verander sedert twee tot drie jaar terug. As ek skryf, vorm my omstandighede ’n groot deel van my kreatiwiteit en my inspirasie. Ons het onlangs by Digital Forest Studio begin opneem en ek dink ons producer, Andrew Rawbone-Viljoen, speel ook ’n groot rol in hoe ons finale produk uitkom. Ons is rêrig bevoorreg om die studio aan ons kant te hê.
Die bogenoemde indie folk-genre is natuurlik een wat nou al vir ’n wyle wêreldwyd groot aanhang geniet, veral sedert kêrels soos Mumford, the Lumineers en so aan die deure na die hoofstroom oopgeskop het. Wat laat Jackal and the Wind uitstaan van die res, dink jy? Met ander woorde, wat kry mense by ’n Jackal and the Wind-gig wat hulle nêrens anders kan kry nie? Is dit iets waaroor julle tob, of is dit bloot ’n geval van doen wat julle wil en kyk waarheen dit alles vloei? Hoe kry ’n mens daai balans reg?
Die hele band is baie lief vir musiek maak. Ons doen dit vir geen ander rede as vir pure genot nie. Ons klassifiseer onsself nie onder een spesifieke genre nie, maar bring alle elemente van musiek by ons liedere in. Ek dink ons is iets uniek in die Suid-Afrikaanse musiekbedryf en wanneer ons oorsee begin toer sal ons tot ’n goeie mate Suid-Afrika se unieke musiek kan verteenwoordig.
Julle het ’n massiewe treffer gehad met "The ukulele song" – in hierdie stadium het dit byna ’n kwartmiljoen plays op Soundcloud. Dit wil gedoen wees! Waar en hoe het "The ukulele song" ontstaan, en hoekom dink jy is dit so gewild? Het jy verwag dit gaan so goed doen? Het die sukses daarvan vir julle ’n paar deure oopgemaak, of hoe onthou en beskou jy die saak?
Ons het eerlikwaar nie verwag dat dit so goed gaan doen nie. Ons beskou “Ukulele song” as die een liedjie wat ons op die map gesit het. Ons het ’n lekker groot fan base daarvan af gekry, en waar ons nou is, is grotendeels te danke aan dié liedjie.
Dis interessant dat julle die roete kies van geleidelike aanlyn vrystelling van nuwe songs. Natuurlik verkies baie jong bands dit; ander kies om altyd te gaan met ’n gedrukte EP of ’n vollengte-album. Wat dink jy is die voordele van sporadies elektronies vrystel, en die nadele daarvan? Ditto vir die album- of EP-roete? Sal Jackal and the Wind in die toekoms nog met ’n ander roete eksperimenteer? Of in watter rigting dink jy beweeg die musiekbedryf?
Ons het nou onlangs by Digital Forest Studios begin opneem. Daar is ’n baie groot aanvraag vir nuwe musiek van ons aanhangers, so ons het besluit om ’n paar liedjies aanlyn vry te stel. Daar is wel groot planne vir ’n vollengte-album vroeg in 2017!
Gepraat van die bedryf ... Dis uiteraard nooit maklik om ’n vinnige, sterk en blywende impak te maak nie, en waarskynlik is dit nog moeiliker in Suid-Afrika. Hoe ervaar jy die plaaslike bedryf in terme van toeganklikheid en gehalte sedert Jackal and the Wind se ontstaan in 2013? En die Suid-Afrikaanse musiektoneel vandag ... Wat suig daaromtrent, en wat is kief? Wat dink jy is julle plek op hierdie toneel, en hoe sal jy die toneel wil sien verander in die volgende paar jaar?
Die Suid-Afrikaanse musiekbedryf is verskriklik moeilik. Daar is so baie talent daar buite en so baie bands wat dit probeer maak – maar daar is nie genoeg ondersteuners nie. Daar is te min mense wat ’n Vrydagaand in die klub sal wegwys vir ’n Vrydagaand waar hulle ’n plaaslike band kan ondersteun. Ons is baie geseënd in Stellenbosch, juis omdat ons ’n sterk fan base daar het en hulle sal ons ondersteun deur dik en dun.
Ek dink van ’n band se kant af sal ek meer ondersteuning van die publiek wil sien. Ons het mense nodig wat die CD’s koop, en die T-hemde koop en na die meeste van die vertonings toe kom. Dit vat baie tyd en energie om ’n band te vorm, en daar is selde beloning daarvoor.
Julle het onlangs teruggekeer van jul "Finding Home"-toer, wat gigs van die Paarl tot Pretoria ingesluit het. Hoe was die toer? Enige hoogtepunte, en enige haakplekke? Watse gigs of ongewone gebeure op toer staan tot dusver vir jou uit as hoogtepunte (en laagtepunte?) in Jackal and the Wind se drie jaar lange geskiedenis?
Die toer was ongelooflik lekker. Dis die eerste keer dat die band saam toer en ek dink dit is al lank overdue. Dit was ’n baie goeie week vir die band in sy geheel, veral omdat ons mekaar beter leer ken het. Een van die hoogtepunte was dat al twee ons vertonings in Paarl (opeenvolgende vertonings) uitverkoop het. Ons ondersteuners is die beste en sonder hulle sou ons nooit ons passie kon uitleef nie.
Wat hou die nabye en verre toekoms in vir Jackal and the Wind, en vir Christopher Kruger?
Ons bring ’n vollengte-album uit in die volgende paar maande en ons beplan twee toere in die nuwe jaar. 2017 gaan vir Jackal and the Wind ’n groot jaar wees, ek hoop Suid-Afrika is reg daarvoor!
Wat is die sin van die lewe?
Die sin van die lewe is om jou passie elke dag tot die beste van jou vermoë uit te leef.
The post Jackal and the Wind: "Ons doen dit net vir pure genot" appeared first on LitNet.