Jesus ruik na mirre en stof
Pierre de Plessis
NB-Uitgewers
ISBN: 9780796319401
Reuke is in mens se sensoriese geheue, dit wat die persoon deur die sintuie onthou. Dit is net 'n treetjie weg van die emosies.
Die reuksintuig is 'n uitsonderlike boeg waaroor die skrywer hierdie werk gegooi het. Sou dié boek, soos in die inleiding belowe, die "vergeestelikte" Jesus meer menslik vir die leser maak, hom inspireer en meer liefde gee?
Pierre du Plessis, skrywer en onder meer ook kunstenaar, begin by die vraag: "Hoe het Jesus geruik?"
Uitleg en organisasie
Jesus ruik na mirre en stof gee die verloop van Jesus se geboorte, met die stal en met die reuke van diere, mis en hooi, die kruisdood met die afgryslikheid van bloed, sweet en urine, en die kerk, waar onder meer samekoms met kos en wyn se reuk aangeraak word. Lg is saam met vriende sowel as vreemdelinge, almal met hulle mensreuke.
Soos in katedrale deur die mandorla uitgebeeld, is daar 'n plek waar die hemel en die aarde oorvleuel – "vir ons ontmoet die hemel en die aarde in 'n persoon, Jesus self" (77).
Deur die eeue heen probeer kunstenaars gestalte gee aan Jesus se lewe.
"Katedrale doen meer evangelisasie as die meeste kerke," merk Pierre op in sy afdeling oor "die reuk van vis".
Albrecht Dürer het reeds in die 16de eeu mense wat toe nie kon lees nie, ingelig met sy gravures van Bybelse gebeure. Digters soos Sheila Cussons gebruik dikwels die sintuie: “ek hoor dit,/ hoor die singende geur van hout ...” (“Lied van die hout”, Omtoorvuur, 1982, Tafelberg).
In Mirre en Stof word 'n hoofstuk aan elke reuk gewy en sal op sigself reeds die leser se nuuskierigheid prikkel: “Krip”: na skaap, wierook, mirre, hout en klip, vis, stof en sweet, kos en wyn; “Kruis”: na parfuum, na bloed, na dood en na nat grond. (Die onderafdeling oor bloed troef talle bekende draaiboeke. Daar is die ontstellende beskrywing van die kruisiging aan die hand van onder meer menslike uitskeidings.)
Die skrywer gebruik ook die beeld van die nardussalf wat 'n vrou oor Christus uitgestort het. Die reuk daarvan het Hom gevolg tot aan die kruis, namens die vrou, ook deur alle mense (122).
In die derde afdeling, “Kerk”, vind ons die hoofstukke: soos Jesus, soos vriende en soos vreemdelinge.
In die laaste hoofstuk, oor die reuk van vreemdelinge (hoofstuk 14), sluit hy almal wat “anders” is in. Almal word verwelkom. Almal het vriende nodig, minstens vier.
Hierdie werk vir moderne Christene is toeganklik geskryf, met 'n gemaklike en onderhoudende verteltrant. In teenstelling met die onderwerp is die toon lig en persoonlik.
In 'n tyd waarin die visuele 'n geweldige rol speel, is hierdie klem op reuk vernuwend.
Die skrywer het goeie navorsing gedoen en is bewus van die simboliek in die Bybel. Hy verduidelik byvoorbeeld op kundige wyse waar die kruis en die vis as simbole vandaan kom en die dieper betekenis daarvan. Oor rituele in 3rd Place, die geloofsgemeenskap waarmee hy tien jaar vantevore begin het, vertel hy: "Wanneer ons die nagmaal by 3rd Place gebruik, sit ons om 'n lang houttafel, die reuk van die brood en wyn hang in die lug ... almal bedien mekaar rondom die tafel, dan kyk ons in mekaar se oë en sê die woorde: ‘Sy liggaam gebreek vir jou. Sy bloed uitgegiet vir jou. Jy is vry’" (181).
Die doel van die boek om te wys: “Die reuke van ons wêreld het aan Hom afgesmeer en sy heilige reuk uiteindelik aan ons” is geslaagd en inspireer. Daar is ook interessante inligting.
Bybelse teksverwysings in die eindnotas en 'n bronnelys is bygevoeg.
The post Boekresensie: Jesus ruik na mirre en stof deur Pierre du Plessis appeared first on LitNet.