Eksamen se voet. Amber sit al vir drie uur en die trigonometrie maak steeds nie sin nie. Sy trap die wiskundeboek van die bed af en tel Permanente ink van Carina Diedericks-Hugo op. Gaan Amir en sy vriende die Romeo-en-Juliet-moordenaar vang?
Sy sien deur die venster hoe haar stiefma om die hoek agter die huis verdwyn. Vreemd, dis ’n ding wat sy gereeld na etes en na kerk doen. Wat sy daar maak, weet net die Vader. Sy ruik altyd na Smoothies Supa, die mint-een, wanneer sy terugkom. Laas week kon die speuder in haar dit nie meer hou oor dié ding met Maria nie – net om na tien minute weer terug te kom.
Haar pa loer om die slaapkamerdeur. Hy word nou lekker oud. “Maria vra of jy nie vanaand saam kerk toe kom nie.” Hy soen haar op die wang.
Hoeveel keer per dag moet mens kerk loop? Hulle was in die oggenddiens en nou weer? Sy weet in elk geval wat die dominee gaan sê: “Jongmense, julle moet nader aan God beweeg.”
“Ek moet study, so ek kan nie.”
“Maar jy sit met ’n storieboek?” Hy neem die boek uit haar hande. “Nou leer klaar laat ons kan saam kerk toe gaan.”
Amber kan haarself verwurg. Sy moet skerper kyk. Soos Amir. Nou moet sy eers kerk toe voor sy verder kan lees.
Sin, cos en tan versmoor haar. Sy moet uitkom.
In die kombuis skil haar pa aartappels voor die wasbak. Sy vat ’n lemoen.
“Hoekom lees jy boeke terwyl jy moet leer?”
Hier kom dit. Sy sny die lemoen middeldeur. As iemand haar net só kan sny, sal sy vir ewig weg wees.
“Amber?” Hy draai na haar.
Sy gee hom haar rug.
“Ek kan ook mos nie net wil study study heeltyd nie.”
“Deesdae het jy nogal ’n houding.” Hy spoel sy hande af. “En moetie eers van die ander storie praat nie.”
“Ek het nie ’n attitude nie. En by the way die dagga was nie myne nie!” Sy kap die mes in die een lemoenhelfte.
“Met wie dink jy praat jy, meisiekind?” Hy gooi die vadoek in die wasbak. “Wie s’n was dit dan? Myne? Maria s’n? Maria het dit in jóú kamer gekry. Ek kon deal met die eerste keer, maar twee keer? En dit op dieselfde plek?”
Amber prop die lemoen in haar mond. Hoeveel keer moet sy dit nog sê. Sy wil nie oor en oor hieroor baklei nie.
“Next time stuur ek jou gemeenskapsaal toe dat jy by die verslaafdes kan loop bly.”
Nou gaan hy te ver. Sy het nog nóóit dagga gerook nie.
“Dis nogals weird dat dit elke keer Maria is wat my vang.” Sy kyk na haar pa.
“Wat probeer jy sê?”
“Click Daddy nie?”
“Sy gee regtig om, Amber. En sy is lief vir jou.”
“Yeah right.”
Amber gaan hang haar skoolhemp op die wasgoeddraad, voor die son ondergaan. Sy hoor iets agter die huis. Dit kan net Maria wees. Stilletjies, soos Amir dit sou doen, volg sy die sandpaadjie.
Wat maak sy daar? Sy skuif teen die muur en probeer om die hoek loer. Sy sien net Maria se skaduwee.
Amber tree effens nader, maar haar voet haak. En Maria sien haar. Sy werk die sigaret met haar skoen in die grond. Sy kyk haar in die oë, maar Amber kyk na Maria se voet wat op een plek bly draai en trap.
“Jy rook?” sê Amber. “Wag tot my pa van dit hoor.”
Maria druk haar teen die muur vas. “Gaan sê jou liewe Daddy, Amber. Gaan maak ’n fool van jouself. Dan kyk ons vir wie glo hy.”
Amber storm terug kamer toe. Sy tel die wiskundeboek van die vloer af op en gaan sit op die bed. Sy moet by vraag 1, sonder ’n sakrekenaar, die waarde van cos 150° bereken. Maar sy kan nie. Maria is reg. Haar pa sal die skynheilige kerksuster bo haar kies. Sy wat kamma kla oor die bure wat hulle toppertjies oor die heining gooi.
Sy moet by Bella uitkom. Bella is haar bestie en sy het altyd raad.
Net toe sy by die tuinhekkie wil uitglip, roep Maria haar terug. Sy kan haar ignoreer, maar dan klik sy weer by haar pa.
“Moet jy nie leer nie?” Sy staan met haar hande in haar heupe.
Die vuur binne Amber skiet van haar maag tot op haar tong.
“Vir wat kan jy my nie uitlos nie! Jy issie my ma nie!”
“Wat gaan hier aan? En waantoe dink jy gaan jy, meisiekind?”
Haar pa se kakebeen is gebal. Maria staan verleë eenkant.
“Daddy kan tog sien.” Amber maak die hekkie weer toe.
“Wat sien?” Hy trek haar tot voor Maria. “Dis nou jou ma en jy gaan haar respekteer. Sê sorry.”
Hoe kan hy? Sy gaan vanaand wanneer almal slaap, deur die venster klim. Al weet sy dis nie wat haar ma sou wou hê sy moet doen nie, maar hier kan sy nie ’n dag langer bly nie.
“Sorry.”
“Ag, my kind. Dis sommer niks.” Maria gee haar ’n drukkie.
Sy’t ’n Smoothie Supa in haar mond, en gee uit haar sak vir Amber ook een, maar Amber gaan haar nie laat bribe nie. “Ek gaan na Bella toe,” sê sy en loop by die hek uit.
Sy skuil agter die boom en loer oor die heining. Daar is niemand. Sy koes-koes verby die kombuisvenster. Binne lag hulle oor die aartappels wat verbrand het.
Amber sluip tot agter die huis. Agter die huis is ’n baksteen netjies in ’n hoekie gesit. Sy lig dit op. In die holte hieronder lê ’n pakkie Internationals, ’n lighter en ’n banksakkie zolle.
Dié keer het Amber amper al bewyse. Sy moet Maria net kom kamera vang. Sy sal nie ’n kans staan nie.
“Wat maak jy?” Haar pa gryp die sakkie.
Maria staan in die agterdeur. Sy lyk soos ’n kat wat room gekry het.
Sonder om Amber ’n kans te gee om te verduidelik, loop haar pa Maria amper onderstebo, met die sakkie zolle in sy hand.
“Daddy, dit is nie myne nie!” skreeu sy agterna.
“Ek is klaar met jou! Loop, jou daggakop. Loop!”
“Luister na my! Dit was nie ek nie, Daddy.”
“Bokkie, moenie dit doen nie,” probeer Maria keer. “Gee haar ’n tweede kans.”
“Tweede kanse se gat! Ek moes in die eerste plek na jou geluister het,” sê hy vir Maria. Hy gooi Amber se leesboek by die deur uit, op die sand. “Voetsek!”
“Hy’t my weggejaag, Bella. Ek kan nie meerie!” Sy vee haar neus af. “Dis sy wat die dagga in my kamer geplantit.”
Sy druk haar styf vas. Bella neem die leesboek by haar vriendin.
“Kom in, tjommie. Daai teef gaan hard val, los haar.”
Daylen Tobias het vanjaar LitNet en die Jakes Gerwel Stigting se Kommadagga-slypskool in Somerset-Oos bygewoon. Sy het aan hierdie verhaal by die slypskool gewerk.
The post Kommadagga-kortverhaal: "As Daddy maar net kon weet" appeared first on LitNet.