Hier verskyn die sesde lys inskrywings wat vir LitNet se skryfkompetisie "Tyd" ontvang is. Drie kontantpryse van R500 elk is op die spel. Die sluitingsdatum is 26 Oktober 2018.
Inhoud
Johan van Heerden
Machtilt de Beer
Gideon Brückner
Annamarie van der Merwe
Helet Botha
Clive Ontong
Ann Hiemstra
Léandri Wolmarans
Madeleen Theron
Maryke Lyons
Gracia Nicholls
Eunice Basson
Marion Philander
Marisa de Kock
Linda Rautenbach
Conrad Vollgraaff
Henlie Barnard
Annabella Coetzee
Helena Mellet
Chris Joubert
Marlize Prins
Anita Kritzinger
Coen Vollgraaff
Annalene van Tonder
Willem Boshoff
Johan van Heerden
Oud
Sy kierie skuifel stadig voort
min krag bly oor
meer lewenslaste druk
wat eertyds was
sit aan hom vas
soos droë skuim
verbete klou
aan leeggedrinkte glas
swaarkrykloue in sy rug geslaan
soos dié van ’n roofdier
sy horlosie tik-tak stadiger
voel dit in sy skuifeling
in sukkel om op te staan
nog meer om staande te bly
oë merkbaar dowwer
ore se vingers
gryp vergeefs na klank
hoe lank voor ons daar kom
bejammer word
nabymense hulpeloos laat
met onuitvoerbare medelye
totdat die tik-tak ophou
die wind oor alles waai
sy plek hom nie meer ken nie?
wyl ander se horlosies voort tik
Oktober 2017
Machtilt de Beer
Onthou my:
'k wonder of jy sal onthou van
die plaas en die donkiekar, ’n
dorpie met ’n hotel en ’n Spar,
ek mis vir Chris en die plaaslyn,
op die stoep met ’n glasie wyn
Ek wag vir die son om deur te breek,
op die horison vir my te lag, tyd gaan
te gou, geen tyd vir rou,
ek mis die pond en die
houtbrug, om saans die Suiderkruis
te sien blink
Nou is dit die grote stad,
blink liggies en siele sonder
drome of wense, as die uurglas
leeg loop en die tyd is verby,
onthou my, onthou dan vir my
Gideon Brückner
Om terug te wees van weg gewees
Ons wange druk
paspoortstempels
liggies teen mekaar
vir jy wat gaan
en ek wat bly
jou palms gly
uit my hande uit
jy lig vir oulaas ’n groet
terwyl die horlosie
aan jou bleekwit pols
voort bly tik:
dit sou so lekker wees
om terug te wees
van weg gewees …
Annamarie van der Merwe
Eerstejaarsbede
Woeste wilde-wragtig –
my reeds selfstandige
absoluut afhanklike
blonde blou-oog:
Veertig weke was lank,
twee-en-vyftig snel verby.
Relatiwiteit van tyd
gryp aan my hart.
Mag vierduisende volg:
Beleef as oogknipsmart
met eras van sloerendseën
daagliks jou deel.
Daar kom ’n tyd – te gou –
wat jy alleen sal staan
met die sand uit my uurglas
verspeelde tyd.
Maar in my geestesoog
sien ek, en weet my hart:
Sý kruistyd laat ons saam deel
in ewigheid.
Helet Botha
Grootmenskind
die laaste korrel sand
tuimel en verdwyn op die tyd-duin,
raak weg
die laaste somer straal
knip sy oog en verdwyn oor die rant
raak weg
die laaste druppel
borrel teen die steeltjie af, verdwyn in sy seunshand
raak weg
die laaste vashou glip verby, verdwyn in ’n grootmenslyf
raak weg
Clive Ontong
In ’n oogwink
Met net een skoot
is jou vlerkies geknip
jou toekomsplanne met bloed bevlek.
Nou ’n parapleeg en
jou elke dag van ander afhanklik,
die aanpassing groot
en elke nietige takie … ’n inspanning.
Jy’t berusting gevind in elke asemhalingsteug,
jou dryfkrag hoop, geloof en waardigheid
met slegs dié pyn jou ewige reisgenoot
Ann Hiemstra
Verspeel
die bal is rooi
die bal is o, so sonskynmooi
as hy dit met handjies nog dom
hoog die bloue lug in gooi,
hy borrel-lag, kop agteroor
hy hol agterna om dit nie te verloor
dit rol en rol
oor die gras rol die bal
wip speels oor die kant
en val in die water
met ’n vrolike plas
sy gesiggie na onder
neusvleuels sper wyd
daar is skrik in sy oë
daar ... is ... net ...
vier ... minute ...
tyd ...
Léandri Wolmarans
Geduld
Dankbaar vir jou is ek werklik, maar geduld het ek nie meer.
Elke oomblik, elke sekonde, so onbeskryflik kosbaar vir my.
Elke blom, elke stukkie soet sagte liefde, al die lekkers.
Dankie vir die bloedrooi lelie.
Dankie vir die goudgeel orgidee.
Ek hang aan jou lippe, elke woord soos kos vir my siel.
Ek wag vir die oomblik, tyd staan stil saam met jou.
Jy sê ek is joune, maar ek weet.
Ek weet waar jou hart lê.
Ek hou vas.
Ek weet ek is verkeerd, maar ek wag.
Ek wag dat jy my eendag so sal liefhê.
Jy soek tyd.
Ek wil vir jou ’n ewigheid toedraai in ’n kombers van omgee.
Maak los die gewigte wat jy aan my hart het.
Ek moet laat gaan, maar swakker was ek nog nie.
Dit is tyd om te groet.
Goeiemôre aan die somber, melancholie sonder jou.
Goeienag aan die verwagtinge van jou liefde.
Jy soek tyd.
Ek wil vir jou ’n ewigheid toedraai in ’n kombers van omgee.
Dankbaar vir jou is ek werklik, maar geduld het ek nie meer.
Madeleen Theron
True Essence
What is time to God but an eternity without boundaries.
No beginning ... no end, nonexistent.
Time to us is a limitation, a false construct of reality.
Did someone not once say that “every man should be the master of his own time”?
Time itself – eternity was rudely stolen from us. We have to, once again, regain control
for that price was dearly paid as well.
We have to master time, put it under our feet – as was the plan from the beginning.
Time must work for us, not us for it and therefore we should firmly command time to accommodate us,
under no circumstances should we accommodate time ...
When you feel the pressure of human-inflicted time constrains,
do not give way ... pay no attention,
calm yourself and direct your focus on what's at hand, on the now.
Feel the eternity that belongs to you, see time from God's perspective
and soak up the true essence of time ...
Maryke Lyons
Dis tyd om te groet
Kyk links, kyk regs, kyk voor jou,
Kyk na die een wat by jou staan,
En vra jouself, waarom
Het jy God so vermy?
My God so groot,
Is ek niks bang vir die dood.
Maak my lyding nou iets vir jou,
Om altyd te onthou.
Voet vir voet,
Op my lewensvoetpad,
Is ek stadig op pad na my
Begrafnisstoet.
Ek het soveel moed,
En weier om vir nou te groet.
Mag my lewensmoed,
Jou siel vir altyd voed.
Soos ’n saad word ek geplant,
Ek groei en word ’n rooskleur plant.
Dan ...
Word ek oud,
En nou ...
Is dit my tyd om te groet.
Gracia Nicholls
Tydelik
Die tyd om aan te beweeg het aangebreek.
Soos die son spasie maak vir die maan wanneer nag breek.
Soos die spasie tussen my sinne vrugbare grond vir stilte kweek.
Soos die wag vir ’n ring aan my vinger:
’n verwagting na ’n ewige verbond.
"Verewig" verklaar geliefdes trou aan mekaar ...
Maar selfs dit tuimel onder die realiteit –
die verganklikheid van tyd.
Stiptelik neem dit stelling in.
Alles is tydelik.
Dis duidelik – hierdie trek is onvermydelik.
Wanneer tyd stap moet ons almal ons goed inpak.
Eunice Basson
Almanak
Agter ’n kamerdeur
hang die apteek-almanak
oorvol onsigbare gedenkdae
waarvan net sý nog weet:
háár troudag, feestelik,
maar sestig jaar gelede;
verjaarsdae van ’n man, nou dood
en kinders die wêreld oor.
So sit sy dagin, daguit, soms
met haar hande in haar skoot
maar steeds word dag en datum,
waarvan net sý weet,
jaarliks op die kalender aangestip:
geboorte van ’n baba aan wie sy
slegs die dood kon skenk.
Marion Philander
Vandag en toe
daar was ’n tyd toe kinders
kon kaalvoet speel en lag
nog ongeskonde jare
nie pynlik soos vandag
was kinders nog onskuldig
soos kinders nog geglo
in hierdie ruwe wêreld
word kinders vinnig groot
het alles kom verander
die waarheid word verdraai
die reëls word nou verander
die lelik word verfraai
ons kinders ingesuig
mislei en vasgevang
in hierdie nuwe era
is niks meer van belang
Marisa de Kock
’n Oomblik
Tyd is die muur wat ons van mekaar geskei het.
Die vier jaar wat tussen ons staan.
Elkeen op ’n unieke plek in ons lewens.
Ek, eerstejaar, en jy,
Besig met jou nagraadse diploma.
Ek het twee maande gelede
My droomman ontmoet.
Vlugtig voor ’n Varsity Cup-wedstryd.
Ons het kortliks gesels.
Jou suster, ’n goeie vriendin.
Jy kom van ’n klein dorpie af in die Vrystaat.
Plat op die aarde-mens.
In die kortstondige ontmoeting
Het dit gevoel asof die horlosie se
Wyser stadig verbytik,
Maar steeds te vinnig na my sin
Van plek verander.
Ek wou heel aand in jou geselskap wees
En net jou teenwoordigheid waardeer.
Ek het veilig gevoel by jou, ’n vreemdeling.
Ek het vir die eerste keer liefde met
eerste oogopslag ervaar.
Maar daarna het ons mekaar nie weer gesien nie,
en daardie skamele 321 sekondes
Het onophoudelik in my gedagtes baljaar.
Dit is waarskynlik al wat ons sal wees.
’n Gedagte, ’n droom of selfs net
’n Oomblik.
Linda Rautenbach
Vir ouma (met liefde)
Ek mis jou
Ek mis jou sagte blou oë
Wat direk vir my kyk
En dadelik dwarsdeur my kon sien
Jou warm, sagte, handjie
Wat my wang toeskulp en my weer laat voel soos ’n dogtertjie
Ons geselsies tot die nag stokoud word
Oor enigiets
Ek mis ons tee drink na skool
Uit die pienk en wit koppies met die pierinkies
Ek wil weer blokraaie invul en puzzles bou
By die kombuistafel
Terwyl die kos op die stoof is
En ons wag vir oupa om van die werk af te kom
EK
WIL
JOU
TERUGHê
OUMA
Draai terug die tyd
Sodat ek jou kan ruik en hoor en voel
Ek wil jou lyf was en jou hare indraai
Met drie pienk sponskrullers
Maar net in jou kuif
Ek wil nog net eenkeer jou toonnaels verf
Selfs die gebreklike toontjie se vel
EK
SOEK
NOG
TYD
OUMA
Tyd was nie genoeg vir ons liefde nie
Want selfs ’n leeftyd saam met jou sou te kort wees
So wat sal nog ’n dag saak maak?
Conrad Vollgraaff
Woordfoto
as my horlosie gaan staan
en die laaste korreltjie val,
my wyser in die groot skadu verdwyn.
sal my herinnering soos Dali wegsmelt
maar tot niks.
of stap ek ritmies aan,
in die hart van Kindertyd.
Henlie Barnard
Moenie mors nie.
Dit het geen oë,
ander hou dit dop.
Geen mond,
Skreeu op oggendstond.
Twee arms, nie ewe lank,
Skuif sekonde, na minuut.
Minuut, na uur.
Geen voete,
stap aan sonder spore.
Sterwendes, verliefdes koop dit uit.
Wag laat tik-tok
voel soos ewigheid.
Niemand mag dit mors,
koop dit uit
maar steel dit nooit van ’n ander.
Annabella Coetzee
Oorgang
Kom ons gaan deur deure
van spasie en tyd
na ’n ver verborge werklikheid
waar jy ’n musieknoot word
van ’n ewigdurende melodie
Dit is daar waar musieknote
in harmonie met die sterre wandel
en tyd verewig vrolik dartel
Daar waar jou sielsgenoot
polsende musiek maak
kry emosies die kans
om op die maat
van ’n engele-lied te dans
In stiltetyd gaan tyd slaap
en laat soete sagte spore
van geloof, hoop en liefde
in die hemelruim verskyn
waar die heelal mettertyd
noot vir noot geboorte gee
aan ons sprankelende simfonie
van ewige lewe en samesyn
Helena Mellet
Hier en nou
Die horlosie teen die muur
knik-knik sy sekondewyser
laat hom ’n paar sirkels voltooi
en spoeg minute uit wat tot ure groei
Tik-tik skuif die dag
al met die wyser saam
verouder en verkleur
soos die uur verlang
Gister se hart
klop-klop in vandag se lyf
more is vandag ’n gister
word die hier ’n dáár
en nou
net ’n onthou
Chris Joubert
Januarie-fiësta
Bloekombome buig vooroor
in die kolepan van die middaguur
sonbesies lê leeg in ’n poel vuur
dikvoet stap ’n hen en kuikens verby
stompe, splinters en brandmaakhout
die middaguur brand vas in ’n Januarie-fiësta
die hemel vou oop in ’n lasuurblou sweisvlam
die landskap hou asem op
Vir hoe lank nog, God, gaan die hellevaart
van dié uur duur?
Marlize Prins
Tydsones
ure, minute, sekondes
loop die wyser tik-tok
elke oomblik,
hier en nou
jare, maande, dae
só stap geleenthede verby
maak die deur
oop of toe …
“Die son kom op,
die son gaan onder,
en dan haas hy hom
weer
na waar hy opkom”
min waardeer
sommiges wil terugdraai
ander “fast-forward”
só vanselfsprekend
Ja, dis tyd
tyd wat ons nie kan koop nie
Ons besef nie –
uurglas loop uit
stadig maar seker …
Lewe vlieg verby
op die vlerke van die aasvoël
wat alles langs die pad
(moontlik vrot)
saamneem
Wees dus versigtig wat
Jy
langs die pad los –
mense verniel jou as
Jy
dit die minste verwag
en wanneer dit aanbreek
(en jy dit besef)
is dit reeds te laat
en die tyd te min.
Dan is daar weer die
huilende wind
wat kom en gaan –
rus bring vir sommiges
Dié wat soggens
glimlaggend opstaan
as die wekker afgaan
Wêreldwyd verskillende
tye – wat beteken dit?
(alles is ’n gejaag,
’n gejaag na wind)
met tyd wat ons nie het
“Ek het gewonder
wat sal gebeur
as ek my aan wyn oorgee
maar tog nog op soek bly na wysheid,
as ek soos ’n dwaas leef
totdat ek vasgestel het
wat die beste is waarmee ’n mens
hom sy lewe lank in hierdie wêreld
besig kan hou.”
Anita Kritzinger
Phoenix rising
I’ve been walking the tightrope line
between love and hate
bitterness and forgiveness
I’ve been searching my soul
crushing to the ground
looking for answers from the great beyond
I lifted my eyes to the wide open skies
and found my answers in the stars above
voices whispering on the ancient wings of time
“the answer, my child, is just to love
and to let go
of everything you will never know ...”
Coen Vollgraaff
twee seisoene
voorjaar tower
die wind
onthou-liedjies
’n duet
met die windpomp
se heilige gesange.
koes en buig
lekkerruik
peperbome
huilgesig
teen die reën.
bou ’n rooivink
ylings
tonnelnes
van gras
nou
in die klein
hokkie
van oujaar-jare
lê heimat
droogrivier ver
draf bakoorjakkals
in n lugspieël
windvoet
oor my hart
rolbos verslete gedagtes
in die skadu
van gifberg se bossievoet
teen doringdraadheinings
vas.
Annalene van Tonder
Swiep
altyd té min ...
té veel
gaan te vinnig verby
sleur genadeloos voort
nooit genoeg nie
...
té laat
té vroeg
– betyds –
– kan nie wag nie –
...
kan nie gevang word nie
net ...
vasvang ...
onthou word
soms genadiglik uitgevee word
verbygaan
nie terugdraai nie
verwyt, berou
het ek maar ...
...
die arms swiep voort
lange
korte
lange
korte
tik
tik ...
kruip ...
loop ...
hardloop ...
staan stil
STOP
verby
swiep
sekondes
swiep
...
Willem Boshoff
Laaste Sondagmiddag, September
Vir X
Jy neem ’n saadjie in jou palm.
Wolkenes wierook sluimertol
oor ons hoofde;
ontbloot strale,
dit kaats rollende kaleidoskope
wat jy uit jou hand
in my pupille laat glip.
Genesis van ’n korsmos wat
van my ooglede afskil.
Jy vang ons verouderende
silhoeëtte en maak hulle
teen die boom staan:
gly vingertoppe tussen
die geërodeerde groewe,
blaas briesasems
fluister jaarringherinnering
by ons ore in.
Hulle word toe verhul
in die eb en vloed
van ons skaduwees
wat uitgespoel oor
die laslappiekombers lê.
Hoep-hoep snawel trek
mierlewenslyne in die stof na,
hulle marsjeer deur
verweerde korrels en broodkrummels:
tuinwaarsêers van die blaardiaspora.
Jy maak die botsel oop:
dit bloei spore oor my lippe
soos ek julle soen.
Ek adem die skemersweet
van jou lyf af in.
The post Tyd-skryfkompetisie: Inskrywings VI appeared first on LitNet.