Op Woensdag 6 Januarie 2016 is afskeid geneem van Chris Barnard tydens ’n gedenkgeleentheid by die huis wat hy en Katinka Heyns op Onrus gedeel het.
Hy is op 28 Desember 2015 oorlede.
’n Eenvoudige gedenktafel met skulpe, blomme en twee foto’s van hom is onder ’n noem-noemboom naby ’n voëlbadjie ingerig.
Net buite die muur is ’n boom geplant vir Chris. Almal is genooi om ’n beker water op die boom te gooi.
Oral is suurlemoene en sonneblomme neergesit.
Sy boeke is ook op verskillende plekke neergesit.
Voor die tyd het Katinka ’n aantal kerse aangesteek.
Ons is genooi om ons plekke in te neem onder sambrele wat in die tuin staangemaak is.
Katinka het gesê dat Chris se menslike stem stil is, maar sy skrywerstem sal bly voortbestaan in sy stories.
Die sambrele is aanvanklik opgesit om almal teen die versengende son te beskerm, maar teen die tyd dat met die verrigtinge begin is, het ’n ligte stuifreëntjie uitgesak.
Katinka het opgemerk dat Chris die reën sou verwelkom het.
Sy het ons vertel van Chris se liefde vir die Bosveld, veral die bome. Hier staan sy met die peul van ’n doringboom.
Die hele natuur was sy kerk, het sy gesê.
Katinka het Chris in die teater ontmoet.
Toe sy saam met Koos Roets ’n dokumentêr oor die see wou maak, het hulle vir Chris genader om die verteller te wees.
Chris het gesê hy is nie juis ’n seemens nie. Hy hou van dinge wat stilstaan, soos bome, maar Jan Rabie, hý was nou ’n seemens. So het Katinka vir Jan ontmoet.
Uiteindelik het Chris en Katinka tog liefgeraak vir die see, deels omdat Jan hulle allerlei geleer het. Chris en Katinka het later langs Jan en Marjorie ingetrek – regoor die poel wat nou bekend is as die Jan Rabie Getypoel.
Chris se hart het egter altyd teruggehunker na die Bosveld, dit is hoekom hulle huis “Hier en daar” heet. Chris was hier én daar tuis.
Katinka het ook vertel van Chris se laaste aantal dae in die hospitaal. Hy wou dat sy ’n rok vir Kersfees koop, wat sy toe gedoen het. Sy het dit op Kersdag aangetrek, maar onder die beskermende klere wat hulle in die intensiewesorgeenheid moes dra, kon hy dit nie sien nie. Toe Chris vra, het sy die plastiekoorstuk uitgetrek en vir hom gedans sodat hy die rok kon sien.
Hier wys sy vir ons: sy dra die einste rok.
Braam de Vries het daarna die woord gevoer. Braam het staaltjies van die Sestigers vertel, onder andere van ’n kaalswemmery in Chris-hulle se swembad. (Dit was darem donker én donkermaan, het Braam vinnig bygevoeg.)
Braam en Chris het saam by Die Vaderland gewerk.
Pieter Spaarwater, wat tóé al net soos Chris gelyk het, was ook ’n kollega by Die Vaderland. Pieter kon Woensdag se geleentheid bywoon. Hy lyk nog steeds soos Chris gelyk het voor hy oorlede is.
Braam het ook vertel hoe Chris vir Cobus Rossouw bewonder het. Chris het Pa, maak vir my ’n vlieër, Pa daar in Die Vaderland se kantore sit en skryf en het van die begin af gesê Cobus moet die hoofrol speel, wat toe ook gebeur het.
Frederik de Jager het toe die woord gedoen. Hy het Chris leer ken as redakteur, maar het later ’n vriend geword. Frederik was die redakteur van Moerland, Oulap se blou, Boendoe en Die Wonderwerker.
Chris kon baie ernstig voorkom, vertel Frederik, maar as jy hom geken het, kon jy sien daar is altyd ’n skalkse laggie te bespeur – soos op die foto voorop die klein huldigingspamflet wat aan die gaste uitgedeel is.
Die huldigingspamflet het heelwat foto’s en baie interessante stories oor Chris bevat.
Cobus Rossouw het ook gesels oor die jare toe hy in Chris se toneelstukke gespeel het.
Pas ná Cobus klaar gepraat het, word die reën skielik harder. Katinka sê daar en dan dat sy dink Chris, wat ’n hekel aan aan lang toesprake had, hiermee vir haar probeer sê genoeg is genoeg; dus nooi sy ons om ’n kers te kom aansteek vir Chris, ’n wyntjie te drink en saam te eet.
Eduan Naudé en Katinka steek kerse aan vir Chris.
Braam de Vries steek ’n kers aan.
Pieter Fourie steek ’n kers aan. Links van hom is Marieta Nel, regs is Cobus Rossouw.
Marieta Nel, Sandra Kotzé en Cobus Rossouw
Hannie de Vries
Hannie vertel dat sy al ’n bak lasagne reg gehad het, want Chris en Katinka sou kom kuier. Toe is hy in hospitaal toe.
Almal het stories oor Chris. Hier wys Johan Barnard, Chris se seun, ’n boodskap op Facebook. Dit lees: “Die oom wat Danda geskryf het, is oorlede en my hart is seer – kinderboek oor ’n seun en sy dinge wat ek vir my seuns kon lees en wat ons almal ewe veel geniet het. Dankie Chris Barnard. Rus in vrede.”
So lyk Johan Barnard.
Chris se jongste seun, Simon, was ook daar.
Verskeie skrywers, letterkundiges, vriende en famille het die geleentheid bygewoon. Craig Chapman het gesorg vir die kos.
Petra Müller
Karina M Szczurek
Pieter Fourie
Annari van der Merwe
Marieta Nel
Estelle Spaarwater
Hannes Naudé
Gretha Naudé
Sandra Kotzé
Francis Galloway
Flick du Toit
Rebecca Koroko, Mike Kolokole, Stanley Nselema en Sharon Nselema
Gerhard Barnard
Brian Verwey
Douw Steyn
Rudi en Lynette Labuschagne
Eduan Naudé, Anneke Weidemann en Annchen Weidemann
Justa Niemand
Zahn du Toit en Morgan Hyett
Nog eens Morgan
Sami en Lana Naudé
Cobus Rossouw skryf ’n finale boodskap.
Onthou: die skrywer se stem leef voort in sy boeke, sê Katinka.
Chris Barnard se ATKV-skrywersalbum bevat ’n volledige oorsig oor sy werk.
As julle nie sy styl ken nie, klik hier om een van sy laaste gepubliseerde werke te lees. Dit is die verhaal die “Die agtuurtrein” wat in Mooiloop (LAPA Uitgewers) gepubliseer is.
Om vir Chris Barnard self oor sy romans te hoor praat, klik hier. Dit is ’n onderhoud wat ek kort na die verskyning van Boendoe met hom gevoer het.
The post Chris Barnard gegroet appeared first on LitNet.