Hier verskyn die inskrywings wat vir die Mandela-dag skryfkompetisie ontvang is.
Klik hier vir die kompetisie-inligting.
Die kompetisie sluit op 31 Julie 2017.
Inhoud
Christelle van Rooyen-Wessels
Ondergronds
Dit was skemer toe die man in die systraatjie afgestap kom.
Hy het by die voorhekkie van die huisie tot stilstand gekom en om hom gekyk, versigtig vir bespiedende oë. Toe slaan hy sy jas se kraag op en trek sy hoed laer oor sy oë.
Hy het die hekkie oopgestoot. Met elke tree nader aan die deur, het hy méér meneer Modise en minder Mandela geword.
Toni Matthee
Word wakker met ’n dankie in jou hart, wees dankbaar vir wat jy het.
Gee wat jy kan en nie net Mandela-dag nie, en leer ook om te ontvang.
Wees positief, leef en leer daagliks, vergeef en vergeet die verlede; nie meer jy nie.
Leef in die nou. Sê saans dankie en haal diep asem. Môre gee altyd nog ’n kans waar jy ’n verskil kan maak.
Antoinette Lourens
67 was a significant number for Nelson Mandela.
Have you ever wondered what your own special number on earth is, and what it resembles?
The number "6" is reflected in my birthday, but being the number associated with the devil, as a Christian I can't make it my favourite number, and is obliged to choose the number "7" - the number of Christians.
7 = Serve Him daily!
Juanita Lewis
Tyd om te stem
Die ry beweeg ’n paar tree vorentoe. Sy voel hoe haar hartklop versnel. Daar is nog net vier mense voor haar in die ry.
Sy neem ’n diep asemteug. Wie sou ooit kon dink dat sy hierdie voorreg sou hê?
Weer beweeg die ry vorentoe. Sy druk haar identiteitsdokument eerbiedig teen haar bors. Sy gaan haar land se geskiedenis herskryf.
Sy gaan vir die eerste keer stem.
Corlietha Swart
Vergelding(?)
"Meneer Kotzé? Oud-skoolhoof, Hoërskool Helpmekaar? Reg vir u breinoperasie? Ek is dr Jan Smit, u chirurg en u narkotiseur, dr James Fortuin."
"Hoe weet ...?"
"Onthou u 1990? Die stinkbom in Skeinat? Janneman en Jamie op wie se stêre u twee rottangs gebreek het? Hulle wat nooit iets in die lewe sou bereik nie omdat hul IK's 'onder kamertemperatuur' was? Lê vir my rústig terug ... Gereed, James?"
"Lánkal, ja ..."
Dawie Theron
Bloedskenk, komberse uitdeel, broodjies maak, ouetehuis besoek, sny buurman se gras, speel met diere by die SPCA ... kom aan, doen dit! Dit is Mandela-dag, dit neem net 67 minute op 18 Julie!
Pa word voor seun geskiet, vrou brand dood in huis, dogter verkrag deur kapers, seun aangerand by skool … Dit is die res van die jaar in Suid-Afrika.
27 jaar hiervoor gesit of waarvoor gesit?
Sonja Brown
Jabu se keel brand.
Hy kan nie meer hardloop nie, en voel hoe die buiteband oor sy skouers gedruk word. Die gesteelde selfoon is steeds in sy broeksak.
Sy oë is toe, maar hy kan die petrol ruik. Ook die swael van die vuurhoutjies.
Die vel skilfer eerste van sy wange af. “Mamma, ek kry koud,” prewel hy en val vooroor, sy tik-honger vir ewig stil.
Hendie Grobbelaar
Die telefoon lui vir die soveelste maal in oom Daan se strandhuiskombuisie.
Hy spring rats op vir ’n tagtigjarige.
Sedert sy vrou se dood bel familie en vriende onophoudelik.
Sy stem kom hees van emosie uit die kombuis. "Dankie liewe Martha, ek het veilig gery. Totsiens my ou aia."
Trane loop toe hy terugkom en verduidelik sy bejaarde bediende op die plaas is baie bekommerd oor hom.
Sidney Gilroy
Paulina
Die bult treiter Paulina vandag. Veral haar voete dra swaar aan die goiingsak waaruit verfrommelde koeldrankblikke, plastiese houers en weggooisakke peul.
Die stortingsterrein is dertien kilometer verder.
Verby haar snel motors sonder ophou; die snelweg murmureer asof hy leef.
Ingedagte swaai Paulina die sak oor haar ander skouer; van die inhoud tuimel uit, beland voor die verkeer.
Iemand toet.
Sy snak na haar asem.
’n Motor stop.
Etresia Lombard
The misunderstanding
Tears sting at the back of my eye: my best selection of books …gone.
I surfed the internet and came up with four likely establishments.
No library; many books, but not mine …
Third time lucky! Sixteen of my books neatly packed and priced. I hastily took my last fifty rand out of my worn-out purse and buy them all back.
I forgave, but now I cannot forget too …
Alma Swart
Ouma is ’n omgeewoord
Die spierwit ogies teen die swart vel kyk op na my geïrriteerde gesig. "Antie, ek het nie ’n ma nie," sê hy in Afrikaans, "ek is honger".
My hart is nou nie meer myne nie.
“Kom, Ouma se kind, dat ons jou kan skoon en warm kry.”
Hy tree vinnig vorentoe, sy hand in myne.
“Gee ’n broodjie ook, asseblief ... vir Ouma se kind.”
Annalene Kinghorn
So het jou dice geval
Die aantal letters in jou naam het jou toekoms bepaal.
Jou jare van dien het ons minute geword.
En dit moontlik gemaak vir ’n wêreld om te streef na vrede en geregtigheid. ’n Plek sonder armoede.
Jy was net 44 toe die 666 jou beetkry, maar nie eers dit kon jou stuit.
Toe jy gaan, was dit volbring. Al wat oorbly, is die 7 letters – MANDELA.
Gerda-Marié van Rooyen
Iemand klop aan die voordeur. Ek loop slof-slof die gang af, draai die deurknop en swaai die houtdeur oop. Daar is niemand nie. Op die trap wag ’n nota onder ’n spoelklip. Die nota lees "Doen dit. Hou op wag." Die kriptiese boodskap laat my oë flikker en tref my gewete. Ek sluit die deur agter my en loop oor die straat om vrede te gaan maak.
Elsabe de Beer
Liewe meneer Mandela
Ons het nie geweet nie. Ons het net geweet van die terroris wat tronk toe is omdat hy baie mense wou doodmaak.
Toe jy vrygelaat is, was ons bang oor wat sou gebeur. Ons sou swaarkry onder jou.
Maar toe kom jy uit met ’n glimlag op jou gesig en omhels almal: wit, swart, gekleurd.
Jy was verantwoordelik vir ’n reënboognasie. Baie dankie, President!
Annatjie Verhoef
Die val
Sy’s kwaad. Hoekom het die straatveërs nie die sloot se blare uitgevee nie? Sy het daarin getrap! Haar eerste oumensval! Alles is seer!
Sy oë verstaan. Uit sy vodde blink sy hartseertrane. Hy help haar nie op nie, maar sy oë hou haar gevange. Hulle gee haar bene moed en haar hande vergeet die pyn.
Sy blik laat haar opstaan. Sy weet: Hy het vir haar gesterf.
Gerda Niemann
Die Selfdoodmoord
“Dis ver af ondertoe. Hoe sê hulle? Moenie afkyk nie. Jane, hoor jy my?”
“Ruan, hou net op! Ek is nou hier, reg vir spring.”
“Is jy regtig reg?”
“Om weg te kom van jou af? Altyd. Dis my kans.”
“Komaan, Jane, jy weet jy is lief vir my. Hoekom spring? Nogal sonder toue?”
“Wat sê jy, Ruan? Laaste soen?”
“Nee, Jane, los my!”
“Drie. Twee. Een.”
Dennis Shaw
Fade to black
The table is set for two, one serviette folded in a wine glass, the other beside the open bottle. A red rose in a small carafe bows graciously to the tiny blue candle flame. On the mantelpiece lies a pair of pearl earrings. The flame succumbs to swirls of smoke. She sleeps on the fire-side cushions, empty glass in hand, as the hearth embers fade to black.
Madré van Tonder
Ek wonder oor jou 27 jaar op Robbeneiland, meneer Mandela. Het jy regtig vas geglo dat jy eendag ’n paar kilometer verder in Kaapstad die parlementsitting sou open? Het jy toe al geweet dat jy ’n ikoon van vryheid en vrede gaan word? Jy het nog so baie gehad om ons te leer, meneer Mandela. Maar jy was oud. En ons nog te jonk om te verstaan.
Henrick Kruger
Lukas
Lukas was n plaaswerker.
Woensdae is hy na die buurplaas om God se woord te hoor. Lukas het opgehou om te gaan; hulle lag daar, het hy gesê.
Hy het baie siek geword. As hy verbykom, het ek n broodjie in sy hand gestop.
Lukas is dood, gewens ek kon groet ...
Dan verskyn hy in ’n droom: Hy stap al laggend weg en waai vir my!
Simon Riekert
Mandela
Ek het gesukkel om jou te aanvaar, jy die "groot terroris". Jy en jou makkers moes ek doodskiet in ’n onwettige oorlog wat vandag nog in my kop wil maai.
Met min tyd, en takt het jy kom breek en opbou aan dit wat na 27 jaar in jou nerf ingeëts was.
Maar helaas, tyd se sekel het jou kom oes lank voor ons land oesgereed is.
Riaan le Roux
Groenskrif
Tussen fyn struikies vertoef ’n vrou versigtig, en ontsyfer die lewende skrif. Adelina het in die renosterveld opgegroei en weet almal sal armer wees daarsonder: "Ons is deel van ons omgewing, saam blom ons beter."
Sy wil mense met delikate veldverhale inspireer, en hulle help om goeie spore te los. ’n Einde bring aan indons en omdolwe.
Madiba-maand herinner dat ’n dapper pimpernel verhoudingsvernielers kan laat val.
P Fourie
A random act of kindness?
With the coming of winter, he constantly thought about people who were less warmly dressed than he was. He took out one of his four jackets and put it in his car. After work he stopped at the supermarket, where the car guards always made him feel both irritated and guilty. He gave the jacket to the nearest guard, who looked at him uncomprehendingly, and then smiled.
Ferreira Stumke
Meneer die bokser
Gebukkend en oorbluf het jy telkemale jou hande weer gelig.
Gespuug en geslaan, maar met ystervuiste jouself weer opgehelp. Soos jy losgebreek het van daai kettings om jou voete, het jy met jou regtervuis in die lug, al laggende en vry, in die straat af gewals.
Die juk van ’n nasie op jou skouers gedra, sodat ons hand aan hand saam kan loop en vry kan wees.
Marita Appelgrein
Eolusharp
Die westewind warrel die stof deur haar stywe vlegseltjie.
Sy staan alleen en wonder waar Oupa is.
Almal huil en gooi blomme in ’n groot gat.
“Wawwies, hoor hoe erg raas die wind. Oupa sê altyd dit klink soos ’n harp, maar ek hoor nie nou die harp nie ... die wind is baie hartseer!”
“Ek hoor dit glad nie ...”
“Dit is omdat jy nie rêrig is nie!”
Cobie Roelvert
Teenaan die grens
Sy sal alles opmekaar pak en blomme daarop sit. Sodat sy sal onthou: álles is deel van die storie.
Eers die gevoude kombers. Bo-op, die geel rok. Die swart woltjalie lê bonkig. Sy sprei dit oop sodat die waaier-patroon die geel wys. Dan die koerant met die storie van Oupa, treinkondukteur, wat iemand se lewe gered het. Laaste, die blou Japannese lap.
Nie ’n blom in sig nie.
Erna Maré
Liewe Madiba, lekker verjaar. Ons mis jou. Jou Zeldina leer ons 67 minute op ’n keer om almal oor onsself te kom. Die hoop beskaam nie. Koos Kombuis is moerig verby, en vertel die reënboognasiekonsep is skadelik vir ons almal. Ons land is gebreek, die ANC verwond, kouend aan homself. Ons kan nie vergewe of vergeet nie. Jy moes liewer vir ewig bly.
Liefdegroete, jou nie-reënboog Suid-Afrika
Trisa Hugo
Bloedmenshart
Die klipkors om my seepsteenhart het jy laat krummel tot ’n bietjie stof. Met my vingerpunt vee ek dit bymekaar en roer dit om en om. Sê nou dit word eendag nodig om dit weer aanmekaar te gom? Onverwags op ’n dag het ek besef my seepsteenhart pomp oplaas, so glad en blink, weer bloed.
Nou kan ek dankbaar luister na die klip-klop, klip-klop, van my bloedmenshart.
Marlena Bruwer
Sou ...
jy vir ’n oomblik weer hier kon wees, Madiba, wat op aarde sou jou siening wees? Ek verbeel my jou sagte ween oor brande en oorstromings, hongersnood en moord, rassehaat en kindermishandeling, dronkenskap en hoerery.
Sit jy jou vergeefse pleidooie voort daar waar jy nou ook nie behoort?
En laat jy jou hoof in deemoed sak as jy uitvind jy klop weereens aan ’n dooie poort?
Riana Barnard Matthee
Ai Madiba, ek is so naar vir die woorde apartheid en rassisme. Jy het lank geboet vir jou sienswyse, maar hier en nou boet niemand nie. Ons veroordeel en beskuldig net. Meeste van ons het nie eers deel gehad in die apartheidsbesluit nie, maar ons almal lei onder die ongeneeslike siekte met die vreeslikste newe-effekte denkbaar. Wou maar net bietjie skinder, vergiffenis kom net nie.
Michèle Meyer
Vers 67
Madiba wat nie meer hier woon nie, ons herdenk u naam. Die ryk waarvoor u gely het wankel wild.
Laat ons vandag vir mekaar ons dag se brood gee en mekaar se skulde vergeef net soos Ntate dié vergeef het wat teen hom en miljoene gesondig het.
Laat ons die versoeking van verdeeldheid weerstaan en verlossing vind van die bose.
Vir ewig en ewig onthou ons.
Amen.
Antoinette Venter
Vergifnis
1994
“Judas! Jy en jou liberale gespuis is volksmoordenaars!” Hoor Mara oom Dirk skree voordat sy vuis teen Ma se voorkop knal.
Ure later vind hulle Mara in die spens tussen hordes opgegaarde blikkieskos. Oom Dirk se bloed drup taai op haar standerd ses geskiedenisboek.
1998
Die verbeteringskool se hek knars agter haar rug. Miskien kan sy ook eendag soos Ma se held Madiba die onregte vergewe.
Wynand van Beek
Met min woorde
Hy het bewend daar gestaan. Betraand, bleek, verwese ... met ’n pistool teen sy kop. Hy het haar met pleitende donker oë aangestaar. Voor hom het ’n onvoltooide manuskrip verstrooi oor die vloer gelê. Sy skryftafel en stoel onderstebo en sy koffiebeker in stukke. Op een van die skerwe het die woord Skrywerstroos gestaan. Sy het net gesê: "Woorde verdien tog méér as dit, dit wil geskryf word."
Petra van Vuuren
Liefdesfeetjie
Die liefde kom diep op 65. Hulle was albei getroud. Sy gee vir hom ’n denkbeeldige feetjie.
Hy voel die feetjie hou hom dop – druk selfs haar voetjies agter sy rug in. Hy knik skelm vir haar!
Toe kom die vrese: half skaam om voor haar uit te trek. Hy's bang hy lê haar dood!
Wakker lê laat hom ’n afskeidsbesluit neem.
Ouderdomsliefde is dalk ’n hartseer feëverhaal!
Louis Conradie
Op soek na ’n bekende
Die ou foto bewe in haar hande. “Wie’s die man?” vra sy.
“Mamma, dis Pa,” reageer sy met deernis, “dis julle troue ...”
Sy kyk op. Oë ontmoet.
Wie is jy? wonder sy. Hoe weet jy? Was jy daar?
Sy kyk af, soekend na ’n bekende.
Bruilofgaste roep om herkenning.
Oë ontmoet. ’n Stralende bruid breek deur vergeet!
“Ek sien,” sê sy sag, “jy was tóg daar.”
Louise Viljoen
Post-koloniale Afrika
Mama Afrika, donker kontinent, baar hom wydsbeen bo-op ’n miershoop en eet die nageboorte. Hy verstik aan vrank vrugwater. Die stank van kolonialisme steel sy asem. Sy dros gewond, haar rinkelende armbande vol bloed. Sy offer sy lyk aan die son. ’n Boom groei uit sy kopbeen. Sy wortels delf goud. Dit reën uit sy takke op sy mense. Afrikane kom dut in sy skadu. Afrika herrys.
Christo Viljoen
Mandela en die laatkomstudente
Ek en Hana daag betyds op vir ’n dinee vir buitelandse studente by die Kasteel in 1994. Geen student is sigbaar nie. Dan kom hy binne: Nelson Mandela, vergesel van ’n lyfwag. Hy groet hartlik. Ons maak kleinpraatjies.
Die studente arriveer ’n halfuur laat. Hy groet elkeen.
Ek maak verskoning vir hulle laatkom. “Nee wat, ek’s bly; as hulle betyds was, het ons nie so lekker gesels nie”.
Karel Frederik Bruwer
Johannesburg, plek waar drome kom om te leef. Of sterf, hang af of die goue geluksgodin jou wil seën of vloek. So dink Michiel terwyl hy na sy 67ste oudisie ry; 66 het gekom en gegaan, sonder enige sukses. Die bergie by die robot steek sy hand uit na Michiel se vuil wit motor: ’n wit wa van oorvloed. Die Goudstad is ’n harde plek, dink Michiel.
JMT Labuschagne
Doodgery
Pieter verdwaal op ’n reënerige nag in ’n township en ry oor ’n hondjie. Hy stop, klim uit en stap na die pap lykie. Versigtig tel hy die bebloede lyfie op en lui die klokkie by die huis.
’n Vrou maak oop.
Pieter wil nog verduidelik en jammer sê, maar sy huil-gil:
“My kind!”
Dan sien hy vir die eerste keer die vyfjarige kind in sy arms.
Christo Meyer
"Wat het jy vir jou 67 minute op Mandela-dag gedoen?" vra Kevin.
"Niks besonders nie," antwoord Libby.
"Toe, moenie skaam wees nie. Uit daarmee."
"As jy dan regtig wil weet: Ek het deur die buurt geloop en 67 verwaarloosde katte na die Dierebeskerming geneem."
Sy gesig helder op.
"Dis ’n pragtige gebaar. Ek is trots op jou. Maar wag ’n bietjie – jy is dan allergies vir katte."
Adele van Zyl
Nuwehoop-skoffel
Jan kyk na sy vrou se roetbesmeerde gesig. Traanspore loop opnuut ’n skoner paadjie oor haar wange.
“Kom, vroutjie. In sak en as gaan ons nie bly sit nie.”
“Ons hele lewe het in vlamme opgegaan, Jan.”
“Nee, Lien. Ons aardse besittings, nie ons lewe nie.”
In die gemeenskapsaal begroet ’n reënboog van glimlagte hulle.
“Oom en tannie is net betyds. Kom! Ons gaan nou die ‘Madiba-shuffle’ dans.”
Aletta Murray
Tydloos sy spoor. Nié net in die reënboogland, maar ook wêreldwyd, ’n roering oor sy derde oog, wat geskiedenisdrome omkeer – maar nié as ’n despoot!
My eerbied – my gees gestring – saam om ’n wierooktafel om halleluja te sing. Die onmoontlike van ouds, in geleenthede met vars uitdagings, te blý omskep.
Ons geboorteland ’n inspirerende gebed – sonder knellende kettings – waar generasies deur kuns en woord ‘ver’ kan kyk …
Elza Smal
Die verslonste ouman stap traag van motor tot motor. Ruite word vinnig toegedraai. Ek hoor ’n jongman se skerp koue stem: "Loop voetsek. Gaan vra vir Mandela geld."
Die ouman draai om en stap kromskouer weg.
Hy skrik toe ek skielik aan sy skouer vat. "God seën," sê hy sag en glimlag skaam.
"Meneer, vandag is ek jou Mandela," sê ek en klim terug in my motor.
Johan van der Merwe
Reënboogfeniks uit die ashoop
Sy lig die vlag statig, wyl skote wild en wyd weerklink. ’n Diep dreunsang hang binne die rookwolk van smeulende taxi-tyres. Wyl haar oë brand, kreun haar greep onlosmaaklik om die houtpaal waaraan sy haar hele lewe vaspen. Ritmies beweeg haar bobene vurig vooruit as momentum haar oorneem om diskoerse te breek. Haar tyd het gekom, haar tyd is nou, waarin sy die reënboogland opnuut aanskou.
Marthé McLoud
Kroniek
’n Man het uit die suide verrys, eers so klein soos ’n gebalde vuis, maar hy het gegroei en die hele aarde gevul en sy naam was Versoening. Op sy voorkop was vergifnis uitgekerf en in sy hande was ’n oliekruik. Hy het die volk geseën en hulle voete gewas en hulle onderrig. Toe het hulle die merke van Robbeneiland in sy handpalms gesien en naasteliefde verstaan.
Magriet Hugo
Die Handelsreisiger
Deksels, dink Faan toe sy Kewer met rook uit die enjin, tot stilstand kom. Gelukkig is Groot Koos se plaas net om die draai.
Hy wag nou al vir twee weke vir die onderdeel. Groot Koos se dogter Truida is mooi en sy kook lekker.
Faan ry met die nou, bekende plaaspad op. In sy sak is die mooiste ring wat hy met sy kommissie kon bekostig.
Martie Swanepoel
Leeg
Die malgas-paar het ’n paar seisoene kom broei. Maar die wyfie se blougrys spikkel-eiers het telkens in die nes gevrot. Toe bly die mannetjie weg. Die oggend, nadat Erik uiteindelik weg is, het Lana sit en kyk hoe die wyfie die ou eierdoppe pik-pik in die ou guano-nes. Oor die see van malgasse het sy die leë skoppelmaai voor haar duinhuis alleen hoor tjier-tjier in die wind.
Dirk Taljard
Land van een duisend heuwels*
Die kontrakteur het gesê sodra sy alles op die lys het, sal hy bou.
Francina spaar al jare om haar droom ’n werklikheid te maak – ’n badkamertjie ín haar Mamelodi-pondok teen die kaal heuwel in Endstraat. Sy koop al jare dan en wan iets: ’n paar bakstene, dakbalke, sinkplate, wasbak, krane, teëls, vensterraam, deur…
Vanoggend sug Francina by die wasbak. Die kontrakteur wil R24 000 vir die bouwerk hê.
*“After climbing a great hill, one only finds that there are many more hills to climb.” – Nelson Mandela
Noddy Schutte
Kentering van ’n vergete soldaat
Ek kon die skare hoor skreeu: "Ons wil vir Barabbas hê! Laat Barabbas vry!"
Angstig en natgesweet word ek wakker met die beeld van Mandela op die televisiestel, waar hy uitstap uit die gevangenis in die Paarl. Jubelend volg die skare: “Madiba, amandla.”
Gister nog was hy die rooi gevaar.
Ek is deel van die vergete soldate en daarvoor sê ek: “Jammer my Madiba”.
Willie Nel
67 minute
Dit is lekker om in die bed te klim om te rus na ’n besige dag!
Jis, ons het darem ’n lelike motorongeluk gehad vanoggend. So skuins na die parade.
Ek hoop die baba wat ons moes afvoer terwyl ons die ouers bevry, weens die ernstige graad van sy wonde, leef nog. Dalk is dit goeie nuus dat ek nog niks gehoor het nie.
67 minute se harde werk ...
Caren Kearley
67 Madiba-trane
Toegevou in ’n hemelse wand, staar Madiba na sy Afrika-siel in sy betraande hand. Baälsprofete wat sy reënboognasie ontneem van beloftes met bloed-sweet geëts oor klip en sand. Hier voor voet van Tafelberg breek ons die brood; drink ons die wyn, want rondom hierdie altaar lê ’n land en volk in ongekende pyn. Terwyl sy woorde eggo in die suidooster: “It always seems impossible until it’s done.”
Hannes Visser
Kas
Alex trek die baadjie aan. In die spieël lyk die wynrooidas, liggestreepte hemp en donker pak banaal. Eric sou nóóit toelaat dat hy so wangeklee iewers heen gaan nie.
Anderkant die deur, ’n gebiedende stem: “Jy moet roer, Magdaleen is al in die troukar op pad kerk toe.”
Hy draai om. “Ek maak net my kas toe, Pa,” en draai dan ferm die sleutel in die kasdeur.
Ray de Wee
Terrorisdokter
Hy lig sy kop. Hy wou dood speel. Maar die soldaatjie sou weet. Hy kyk in die loop van die R1. Is dit die einde?
Klik.
Die soldaatjie aarsel. Vroetel met sy R1. Hy hardloop. Sonder om terug te kyk.
Dokter Anders na noodgevalle.
Hy hardloop.
Dan ... Hy ken daardie gesig. Dis hy ...
Die pa staan op. "Help dok," se hy hees. "Hulle sê jy's al een."
Douwlina du Plessis
Die Mandela-gees
Annah het by Wynand in sy klein huisie gewerk. Wynand het potensiaal in Annah gesien en daarom het hy betaal dat Annah verder leer. Sy het swanger geword en Kenny gebaar. Grootoog sjokoladeseuntjie. Wynand en Kenny was onafskeidbaar. Toe kry Annah goeie werk in Pretoria. Hulle is daarheen. Wynand is opgeneem vir depressie.
Laatnagoproep: "Kenny gaan doodgaan. Hy eet nie. Sal Oupa sy kind vat?"
"Asseblief!"
Marian Klerck
Ontnugtering
Die jaar was 1984 en die kind pas agtien. “Bring die naweek ’n mooi rokkie saam”, laat weet haar ma.
Die voordeurklokkie lui skril, die kind in haar mooi rokkie maak oop. “Goeiemiddag, ek is jou ma.” Die kind verstar; bang kleef aan haar soos ’n nuwe bra – onbekend en ongemaklik. “My ma is in die kombuis, tannie, ek gaan roep haar gou.”
Haar ma is weg.
Michiel Potgieter
Die pa-skool
Ek was nie in die pa-skool gewees nie. Het geen diploma of sertifikaat om te wys dat ek vir die taak toegerus is nie.
My liewe pa het ook maar net vir Oupa as model gehad en dié was maar ’n kwasterige ou man gewees.
Jammer, seuns, dat ek nie vir julle iets stewiger kon deurgee nie. Ek sien mos hoe julle worstel met jul eie kroos.
Albert Heenop
’n Sondagmiddag in 1990
Dit was ’n snikhete Sondagmiddag. Maande van Klein Karoo-klippekou het voorgelê. In Basies sou ons leer dril en superfiks word. Na Vasbyt moes wapenvaardighede aangeleer word. Uiteindelik sou weke van konvensionele oorlogvoering en seksieleiding in die Swartberg die offisierskursus afsluit; sou ons kon veg. Daardie middag het alles egter verander; 3 000 infanterieskoolrekrute sou op TV sien hoe Nelson Mandela, na 27 jaar se klippekap, sy vryheidswandeling voltooi ...
Marita du Preez
Sy was ’n dogtertjie van vier toe hulle mekaar ontmoet het. Mishandel stap hierdie pad al ver saam met haar.
Haar dogtertjiewees heeltyd aangetas, aangegaap, aangestaar. Betas. Beloer. Bekyk. Begluur. Sy was gebreek. Verlore. Verdrietig. Alleen. Die stiefdogter. Die wegstekeling. Bemors. Gelos.
Vandag is sy ’n wenner, en weet hy: As sy jou in jou oë kyk, en sy glimlag mooi ... moet jy bang wees. Baie bang.
Nicolette Fouldien
Die sopkombuis
Sy roer lusteloos die waterige sopkonkoksie in die groot pot. Dis alles wat sy uit haar skamele koskas bymekaar kon skraap. Die fondse is uitgeput. Hoe sê sy vir die honderdtal honger kinders en bejaardes daar sal nie môre kos wees nie? Sy skep ’n lepelvol in die eerste houer en hoor die sente klinkel. 67 sent. Die hopie geld groei met elke skep en so ook haar glimlag.
John Mobbs
Temba se Ma
Temba het drie dae laas geëet.
Sy ma pluk mfino.
Temba staan op die winkelstoep om mieliemeel te koop. Die worsrolletjieverkoper plaas ’n worsrolletjie op die stoep en stap weg. Temba se honger maag knaag weer. Sy hand skiet onwillekeurig na die worsrolletjie.
Skielik hoor hy sy ma se dreunende eggo: "Dis nie joune nie."
Vinnig trek sy hand terug. ’n Hond kom en vreet dit op.
*mfino – veldspinasie
Susanne Pike
Die huishulp
Johanna Makoena krinkvoet bult uit na Iris six-o-three. Sy char Dinsdae en Vrydae. Twaalf jaar al.
Die vrou sug. Vroegoggend-afspraak. Johanna is laat.
Johanna smile oor Mevrou. Mevrou dink poems uit. Sy gaan publish. Sy sien vir Margaret, die "sleep-in" van five-nine-five. Sy kruis om van Mevrou te vertel ...
"Sal ú die naasbestaandes laat weet?"
Die vrou skrik.
Ag, Here, ek ken nie eens haar van nie...!
The post 67 woorde vir Mandela-dag 2017: inskrywings appeared first on LitNet.