’n Staaltjie uit die dagboek van ’n maatskaplike werker
Jare gelede kry ek ’n aanmelding van ’n skoolpligtige kind wat nie skool bywoon nie. Ons noem dit skoolversuim. Toe ek voor die huis stop, val dit my op dat daar waar ’n grasperk behoort te wees, net bar grond is. Nie ’n plant in sig of enige groenigheidjie nie. Die huis sit ver agter in die erf.
Soos ek deur die tuinhekkie met sy een skarnier na die huis toe loop, lê daar klere gestrooi soos konfetti by ’n troue. Party “vars” en ander al vir maande, indien nie jare nie, in die grond in getrap. Net ’n mou of ’n broekspyp steek uit. Die verskynsel interesseer my, maar ek is nou hier oor die skoolversuim.
Die huis is buite vol spinnerakke en krake. Ek klop aan die deur. Geen reaksie. Ek klop weer.
“Jaaa!” roep ’n geïrriteerde stem van agter die voordeur.
“Hallo, ek is ’n maatskaplike werker, kan ek inkom asseblief?”
“Die voordeur se sleutel is nou al maande weg en hier is nie ’n ander deur nie!”
“Nou hoe kom julle by die huis in en uit?”
“Ons klim deur die venster!”
“Oukei, dis reg so. Dan sal ek ook sommer deur die venster klim!”
’n Kop loer deur een van die vensters. Ek sien die vrou van die huis se gesig deur die walms van haar sigaretrook. Die lyne op haar voorkop is asof deur swaartekrag gebuig.
Daardie jare was ek nog jonk en rats en ek klim deur die venster. Binne is ek verstom. Daar is net ’n verslete bank waar die sponskussing uit die geskeurde stoffeerlap lek. Verder is die hele vertrek van vloer tot dak al langs die mure opgestapel met hope en hope en hope klere wat hulle by al wat ’n liefdadigheidsorganisasie is versamel het of steeds versamel word.
Toe val die pennie. Dit gaan te lekker hier. Jy hoef nooit klere te was of te stryk nie, en elke dag is daar ’n nuwe uitrusting om aan te trek. Soos wat een klaar gedra is, word dit in die tuin gegooi en met verloop van tyd in die grond in getrap totdat dit begrawe is.
Wat van die skoolversuim geword het, kan nie meer onthou nie. Ek onthou net ek is weer deur die venster daar uit, tussen al die klere deur tot in my motor met dié vreemde verskynsel in my geheue verewig.
The post ’n Staaltjie uit die dagboek van ’n maatskaplike werker appeared first on LitNet.