Estelle Kruger se Facebook-skryfsels:
Dagboek van ’n gemaskerde molshoop-masurka-danser
Dit het alles begin toe daar op Zuma-dag onrus in KZN en Gauteng uitgebreek het. Natuurlik het dit die res van die land diep ontstel – ook vir my. Ek het geweet ek wil nie deel van die probleem wees nie, maar wel deel van die oplossing. Hoe, was nie duidelik nie ...
15 Julie 2021
Dankie tog vir goeie nuus. Ek salueer die opruimers, bravo!
#CleanupSA — picking ourselves up: South Africans show solidarity and community spirit in aftermath
31 Julie 2021
Ek het aanvanklik – sedert ons “vrygelaat” is hier in die aftreeoord (wat eintlik ’n ouetehuis is) in Sedgefield – doelloos begin rondstap in die omgewing Ek was vol hoop dat ek nuwe horisonne sal sien en het intussen sommer so hier en daar rommel opgetel om weg te gooi. Gou het ek agtergekom daar is min vullisdromme en hulle is te ver uitmekaar uit, dat dit my hande dalk vuiler maak as wat ek dit wou hê en sal moet ontsmet as ek tuiskom.
Mag ’n klein blommetjie
wat tussen die rommel deur
vir jou loer –
wanneer jy die strate
en sypaadjies
in jou omgewing
probeer skoonmaak –
nuwe hoop
in jou hart
laat nesskop
en jou herinner
dat nie alles regtig
tevergeefs is nie
My brief aan plaaslike koerant The Edge, 28 Julie 2021
7 Augustus 2021
Mag jy die diamante
sien skitter soos
’n reënboog
wanneer die son skyn
op spinnerakke
in die veld
en dit jou vul met
verwondering
Foto: Izak de Vries
9 Augustus 2021
Mag die trillings
van die vleiloerie
wat met hartstog ululeer
jou uitnooi om dít
wat in jou vibreer
te kommunikeer
10 Augustus 2021
Mag jy ’n Mary Poppins-oomblik beleef
as jy in die reën
jou rondomtalie-stappie maak
en die Kaapse mannetjieswind
gryp jou sambreel vorentoe
en slinger jou boontoe
sodat jy ’n nuwe uitsig
oor berge en dale kry
Mag jy bewus word van
die drup-drup van die reën
wat borrels maak in die poeletjies
waaroor jy spring.
Mag jy die concerto’s
van musiek hoor
soos die water afloop
in die dreine
langs die straat.
Mag jy dit geniet om
die straat-tango te doen
as jy die gespat van motors
probeer vermy.
Mag jy ’n glimlag of twee kry
wanneer motoriste verby jou ry.
Foto: IMDB
11 Augustus 2021
Wat ’n vreemde gesig
om ’n yslike slak
in die veldpaadjie
te sien
wat – seker wanneer hy
van my bewus is –
sy dop oor hom trek.
Nou weet ek nie meer
wat om te dink nie:
ek dog die slak
(soos ek)
kruip in sy dop;
hy kruip egter wel uit
en dan kom die dop
om hom te beskerm
Foto: Izak de Vries
12 Augustus 2021
Dit kan nogal pret wees
om die honde in die straat
se geknor, gegrom
geblaf en gekef
te eggo
met dieselfde akkoorde
sillabes en toonhoogte
– en so jou stembande
te oefen
as jy nie baie kans kry
om te praat nie –
en dan te hoor hoe hulle
meestal (verstom) stil word ...
14 Augustus 2021
Aai aai
mag die witborskraai
wat doerbo hang
in die lug
op vrye vlug
en sweef op die wind
jou daarna laat verlang
om jou eie vlerke te vind
Foto: Izak de Vries
16 Augustus 2021
Wanneer die suikerbekkies
– die mannetjies, let wel –
met hulle helder, veelkleurige pluime
dartel bokant jou kop
in die bome
op soek na iets soets
Kan ’n mens nogal wonder
watter kleure
in jouself nog versluier is
en wag
om geopenbaar te word
Foto: Izak de Vries
18 Augustus 2021
’n Wolkewaaier
laat my vermoed
dat alle materie en vorm
’n oorsprong
van energie het
Nuuskierigheid
oorval my -
dalk omdat ek
deel is daarvan -
en dit laat my soek
om die dans
tussen elemente
in myself te ontdek
Foto: Estelle Kruger
19 Augustus 2021
Wat my geskok het, was hoeveel rommel daar in die strate gelê het toe ek op pad was na die verlate en vervalle stasie waar die George-Knysna Choe-Choe-trein geloop het. Ek het ’n vriendin (medeprisonier) uitgenooi om saam met my daar te gaan sit en gesels en ’n nartjie elk te eet op ’n romantiese bankie op een van die platforms.
Foto's: Estelle Kruger
Op groen gras
en onder bome
’n ouderwetse bankie
op ’n platform
by ’n vervalle stasie
en toegegroeide treinspore
Hierdie oortreder
word vervolg
nie deur Transnet nie
maar deur nostalgie
na vervloë dae
en ou herinneringe
20 Augustus 2021
Mettertyd het planne in my kop begin koop, ek het gedink en gedroom oor wat nog alles vir my voorlê ...
As jou gedagtetrein
stoom kry
en daar is geen keer
aan jou idees nie ...
Mag daar dan wel
spoorlyne
sinjale en
’n rangeerder
op jou horison verskyn.
23 Augustus 2021
Facebook-herinnering
Gister en vandag – is dit dalk ook eendag se môre?
Jhb na ’n stofstorm laat my nostalgies terugdink aan my kinderjare hier op die Hoëveld.
Foto: Estelle Kruger
4 September 2021
Ek stap deesdae elke dag met ’n veldpaadjie langs die strandmeer en pluk blommetjies vir die tannies in ons kompleks wat invalides is, of heeldag eensaam sit en TV kyk. Soms is dit “pavement specials”. My gediggie en prentjie:
Mag die bossie veldblommetjies
jou daaraan herinner
dat jy uniek is
en pragtig
Foto: Estelle Kruger
18 September 2021
My rondomtaliestappies
rondom middernoendag
verby die strandmeer en vlei
bring telkens vir my
’n Koos Kombuis-moment
met sy lieflike Lisa-lied
want “die hele wêreld
word stil en luister"
na die kwetterende voëltjies
wat in die hoogste takke
baldadig krioel en tjilp
ook die klikkende kikvorsies
in die moerassige riete
en selfs die honde weet:
dis stiltetyd
26 September 2021
In my vorige lewe
was ek ’n swerwer
van nêrens
op pad
na êrens
altyd op soek
na betekenis
Deesdae is ek
’n wandelaar
van hier na daar
om die skatte
wat ek gevind het
uit te deel
“When you regain a sense of your life as a journey of discovery, you return to rhythm with yourself. When you take the time to travel with reverence, a richer life unfolds before you. Moments of beauty begin to braid your days. When your mind becomes more acquainted with reverence, the light, grace and elegance of beauty find you more frequently. When the destination becomes gracious, the journey becomes an adventure of beauty.” © John O’Donohue
5 Oktober 2021
Namiddagstappie
langs die strandmeer
Helder en milddadig
groet die veldblomme
madeliefies en vygies
skakerings van wit
pienk en pers, oranje
ligtegeel en heldergeel
en salueer die son
Sierlik buig en dans
die grashalms
en grassade
wieg en speel
wuiwend
met die wind
Twee swaeltjies
kondig die somer aan
twee kiewiete trippel
agterdogtig en onrustig
om my weg te hou
van hulle nes
Twee Egiptiese eende
waak dapper oor hulle
twaalf kuikentjies
en lei hulle statig
die water in
Selfs die golfies
verwelkom my
kabbel en murmel
ritmies op die maat
van die groot heelal
9 Oktober 2021
Vandag het ek die
molshoop-masurka
gedans
op die maat
van motors wat
heen-en-weer
verbywoer
Gewapen met
tuinhandskoene
en plastieksakke
was my weeklikse
pilates-oefeninge
om op-en-af te buk
gemors te pluk
op die veld
langs die hoofpad
op my missie
om my omgewing
te onbesoedel
vullis op te tel
En môre sal
my rug
dit onthou
en weet
van al die
geswoeg
en gesweet ...
20 Oktober 2021
Brief aan plaaslike koerant, The Edge:
Open letter to communications businesses now operating in Sedgefield
Dear Sir/Madam
Firstly, I applaud the way you create jobs with your effort to bring fibre internet to our village and I want to thank you for the rubbish bins that you have already put in place in the streets.
I have recently – in solidarity with people elsewhere cleaning up after the looting and riots in KZN and Gauteng – begun to clean up the pavements along my daily walks – to and from the shops and the lagoon.
Now I want to request that you – maybe as part of your social responsibility – put some more bins where a lot of people gather, i.e. in front of the fire brigade in Main Street, in front of shops on the other side of Main Street, as well as in front of churches.
I am hoping that my tiresome efforts help to create awareness about pollution and the answers that ordinary citizens can give – I am sure I portray a rather funny picture with my gray hair, stocky figure, garden gloves, mask, sunglasses, big plastic bags which I fill after bending and picking up litter, stretching, jumping over ditches, sinking knee deep in mole holes – but I hope that it makes people aware. It surely keeps some of the pavements cleaner – but I need rubbish bins to be able to throw the litter away.
There you have my commendations and request.
I hope to hear from you in this regard.
Regards
Estelle
28 Oktober 2021
Die rietsanger
wat my bekoor
laat my wens
ek kon só
met woorde toor
dat dit mense sal ontroer
en na verre plekke
met geheimenisse
en diep misterie
ontvoer
21 November 2021
vandag se
opeRation Rubbish Removal
het ek gemaRsjeeR
op die wysie
van die vleiloeRie
wat my gRoet
en in die agteRgRond
ululeeR
26 November 2021
Vandag het ek dit weer
op straat en sypaadjie gewaag
en die wind was woes
dit het vlaag op vlaag
en laag op laag
my agtertoe gejaag
ek was soos ’n roofdier op jag
maar die wind was woes
en vrouens werk toe het
saam met my lekker gelag
want menige prooi
moes ek skryf op my maag
want die wind was woes
met golf op golf
moes ek die vullis volg
oor molshoopberg
en in molshoopdal
het my gemors geval
ja! die wind was woes
30 November 2021
Terwyl ek vanmôre op my ontbesoedelingsmissie is, mymer ek oor my bedoelings hiermee. Wanneer ek daarvan vertel, kry ek dikwels iets soos die volgende as reaksie: “mense is varke” - dit is beslis nie hoe ek daaroor voel nie.
As ek die omgewing vanuit woede, aggressie of veroordeling probeer skoonmaak, saai ek negatiewe gevoelens. Ek wil dit liewer uit die goedheid van my hart doen, iets wat ek geërf het by my ma. Dit is die enigste rede waarom ek sal aanhou om dit te doen.
Ook word dit soort van ’n lewenswaarheid wat ek uitleef en pas by dit wat ek vir studente, leerders en my eie kinders geleer het: as ek insak of val in ’n molshoop, moet ek maar gewoon uitklim, opstaan, stof afvee en verder aangaan.
’n Jongman wat gister kyk hoe ek struikel, sê later vir my dat hy dit eintlik nie eers gesien het nie - sy gedagtes was dat hy oral mense sien wat goeie dinge doen, dalk moet hy ook begin!
Wat meer wil ek hê ...?
4 Desember 2021
’n Vriendin herinner my aan Peter Snyders se gedig "Ek is oek important" ... ek is nie seker dat dit is hoe ek hieroor dink en voel nie, maar dalk het ons verskillende kontekste:
*
As al julle geldgatte
julle geld gespendit
(...)
en julle borrels en blikkies
in ’n gangetjie gesit het,
en julle visgraatbolle
en vrot vrugte
en stukkende boksies
en papiere
rondgegooi het ...
dan kom ek
en maakie wêreld weer skoon:
soe,
ek is oek important.
(c) Peter Snyders (Verkort)
*
Een buurman sê vir my: “’n Nederige werkie vir so ’n geleerde dame!”
My reaksie: “Hierdie geleerde dame het in ’n nederige gesin grootgeword. Sedert 32 jaar gelede is ek nie meer Mev nie. Ek is wel trots op my nuwe titel want ek het lank en hard daarvoor gewerk. Maar waar en hoe ek grootgeword het, bly in my bloed.” Geleerdes noem dit kontekstuele/sosiale DNS.
5 Desember 2021
Terugflitse:
Dalk het alles begin toe ek as vrywilliger betrokke was by Fresh Start waar kinders met ’n pragtige projek aangemoedig word om die omgewing skoon te maak sodat afvalmateriaal hersirkuleer kan word.
Of dalk het my sensitiwiteit hiervoor selfs vroeër begin toe ek by Strand gewoon het, daagliks twee maal gaan stap het langs die see en afvalmateriaal opgetel het.
8 Desember 2021
Skielik voel ek nie meer so alleen in my missie nie. Ons hekwag het vir my drie groot plastieksakke gebring, ’n oom het my vanmôre gehelp om in die dieptes goed op te tel. Ek lees toe hierdie pragtige artikel in Daily Maverick met foto's van Glen Retief oor George Nyathi wat in Pretoria vullis optel om te hersirkuleer.
Die liedjie wat vandag in my kop draal, klink amper so:
Baba Blacksheep
Have you any trash?
Yes Sir, yes Sir
Three bags, abash!
One for the pavements
And one for the streets
And one for the cooldrink,
the chips and the sweets …
10 Desember 2021
Vandag vertel ek vir my naturalistiese dogter – wat hier naby my woon saam met haar geliefde – van al my wedervaringe, ook dat ek ongemerk een nag ’n ongebruikte groen munisipale vullisdrom wil ontvoer/vervoer na ’n plek tussen twee ver uitmekaar punte, sodat ek nie so sukkel nie en vuilgoed daarin kan weggooi. Sy vra toe ’n vraag wat nog lank in die lug sal hang: “Waar is weg, Mamma?
My slotsom
Mag jy jou innerlike kompas kry
as jy voel jou reis as pelgrim is verby
dat jy koers verloor
en die bestemming bly ’n misterie
terwyl dit ophou om te wink
The post Elders gesien: “Waar is weg, Mamma?” appeared first on LitNet.