Gebore en getoë
Audrey Bettie Blignault is op 6 Julie 1916 in Bredasdorp in die Overberg gebore. Sy was die oudste kind van Johannes Jochemus Albertus Swart en Maria Kennedy. Na haar volg Yvonne en twee broers, Ken en Christopher. Haar pa se familie was Strandveldse boere en die Swarts is een van die oudste Overberg-families.
Oor haar pa, Johan, het Audrey in In klein maat in die skets "In Pappa se studeerkamer" as volg oor haar pa geskryf: "Hier is ’n man wat ’n behae het in sy ewemens, met ’n ruimte van gees wat in elke mens wat hy leer ken, ’n potensiële vriend sien. Hier is ’n mens wat alle mense op dieselfde grondslag van suiwer menslikheid aanvaar." (Amanda Botha: Midde-in die storms plant Audrey bome van humor, Die Burger, 6 Maart 2004)
Haar ma se oupa het uit Ierland na Suid-Afrika gekom en sy kom uit die streek aan die voet van die Langeberge op die walle van die Breërivier. Haar pa was prokureur op Bredasdorp. Oor haar moeder het sy as volg geskryf: "Vir my ma sou ek graag ’n pienk boom wil plant, ’n plesierboom waaraan daar om die beurt al die pienk goed sal hang wat haar hart so knaend begeer: een dag ’n pienk ‘stool’ met pienk fraiings, een dag ’n driedubbele string pienk krale met oorkrabbe om daarby te pas; dan weer ’n pienk tafelkleed met pienk vlinders daarop, of ’n pienk teeservies met kantfyn koppies en ’n teepot soos ’n pienk krismisroos. Só ’n boom sou Ma gelukkiger maak as ’n brandpolis of slaapmedisyne of ’n getekende portret van Winston Churchill, en as dit ’n geskenk is van my, sal sy ook nie weer vir my sê ek is vol houdings en ligsinnig oor die ernstige dinge van die lewe nie." (Die Burger, 6 Maart 2004)
In haar sketse het Audrey haar suster, Yvonne, die naam Trix gegee. Yvonne was kleintyd ’n regte rabbedoe en ook ’n baie goeie vriendin vir haar oudste suster. Sy het Trix só beskryf: "Alles wat ek te bang was om te doen, het sy gedoen: saam met die masjinis binne-in die lokomotief gery toe ons een dag saam met tant Hettie op Drew-stasie was, en stralend vol roetkolle daar uitgeklim; op die pastorie se dak geklouter en die predikant se kleinseun uitgekoggel toe hy ons eendag te veel geterg het; haar pop se kop stelselmatig en koelbloedig afgekap omdat die pop se nek nie wou reg draai nie; en nie ’n flenter omgegee vir die straf wat gevolg het nie. Dit was juis daardie heerlike onverskilligheid ten opsigte van haar dade se gevolge wat ons ander se bewondering gaande gemaak het, wat haar vanselfsprekend tot leier van elke kwajongstreek verhef het en ’n mens in jou latere berou oor jou misstap by haar laat troos soek het." (Die Burger, 6 Maart 2004)
Haar broer, Ken, het Leon in Audrey se essays geword en daaruit blyk dit duidelik hoe ’n belangrike plek hy in haar lewe ingeneem het. In die essay "Dis nou van ’n man" het sy as volg geskryf oor sy bestuursvernuf: "... my broer Leon wat in die gewone lewe ’n inskiklike en verdraagsame mens is, word vir my anders sodra sy ego die onderskraging van sy roomkleurige motortjie het." (Die Burger, 6 Maart 2004)
In Die plesierboom het sy die plesierboom wat sy vir haar dogter, Marié (Marietjie in die skets) beskryf: "Marietjie, weet ek, sou hou van ’n rokboom, ’n uitsonderlike rokboom wat net een volmaakte rokbloeisel op ’n keer dra, heeltemal eksklusief, onberispelik van snit en natuurlik nêrens te nou nie. Die geskenk van só ’n boom sal haar darem baie lief maak vir haar ma en sal haar dalk ook weerhou van die gedagte dat haar ma in ouderwetse dinkpatrone vasgevang sit." (Die Burger, 6 Maart 2004)
En oor haar rol as ouma vir haar drie kleinkinders, Andries, Fritz en Adré, het sy as volg gesien: "Ek is nou ouma. Dit beteken dat ek van vandag af ’n boegbeeld word, ’n baken, ’n verwysingspunt. Van vandag af word ek ’n vertoonstuk op die agtergrond of ’n pretbederwer op die voorgrond. Ek word ’n towerfiguur uit ’n kindersprokie of ’n orang-oetang wat stoutigheid straf." (Die Burger, 6 Maart 2004)
Op LitNet het Audrey aan Marguerite Black vertel dat sy in ’n tweetalige omgewing grootgeword het en het sy verder verduidelik: "My ma was Engelssprekend en my pa Afrikaanssprekend. My ouma aan my ma se kant was Afrikaans, maar my oupa was Engels. Die opvoedingstaal in daardie tyd was Engels. My ma kon nietemin idiomatiese, egte Afrikaans praat. My pa, Johan Swart, was in ’n private skool in Hermanus, waar die voertaal Engels was. Die skoolkinders moes ’n bord om die nek dra wat sê: 'I must not speak Dutch.' Die een voordeel daarvan was dat my pa uitstekend Engels kon praat en jare lank die burgemeester van die dorp was. Hy het egter altyd met ons kinders Afrikaans gepraat, en in Afrikaans gebid by die huisgodsdiens. Ek het op Bredasdorp grootgeword waar die taal van die omgewing kern-Afrikaans was. Die bruinmense op die dorp het ook deur die bank Afrikaans gepraat."
Audrey gaan skool op Bredasdorp en matrikuleer in 1933. Sy kan onthou dat sy ongeveer drie of vier jaar oud was toe sy die eerste keer ’n boek in haar hande gehou het. Sy vertel aan Anine Capraro in Sarie van 14 Augustus 1985: "My mammie het na my gekom met die boek Wonder book: a picture annual for boys and girls. Op die buiteblad was ’n prentjie van ’n meisie met lang, goue hare, ’n wit rok, en wit en rooi krale om die nek. Op die agtergrond was ’n perskeboom. Van daardie oomblik was ’n boek vir my ’n betowering."
In Insig van Oktober 1995 vertel Audrey dat daar in haar ouerhuis altyd boeke was, maar dat sy tot op daardie stadium in haar lewe nog nooit John Bunyan se The Pilgrim's progress gelees het nie. Haar ma en pa het pal gelees; met die gevolg dat sy ook gelees het. "In ’n boekkas met glasdeure was al Dickens se boeke, Tennyson en Longfellow se gedigte, Emerson se essays en ’n lywige Practical guide to health wat ek van voor tot agter gelees het. Meer Die pelgrim se reis was daar nie.
"In ons dorpsbiblioteek was Miss Doris Eeds, ’n lang, vaal, sagpratende Engelse dame, wat my voorgestel het aan heerlike boeke soos The secret garden, Anne of Green Gables en The girl of the Limberlost. Maar nie Die pelgrim se reis nie.
"Skoolvakansies het ek by my Kennedy-tantes op ’n plaas naby Bonnievale gekuier en dae lank al die lekkerlees-boeke in hulle biblioteek gelees. Al die boeke van Florence Barclay was daar, van Marie Corelli en Ethel M Dell. Selfs ’n weggesteekte boek met seksinligting deur Marie Stopes. Maar nie Die pelgrim se reis nie.
"Die tantes en my ma het baie oor boeke gepraat. Toe ek self nog nie kon lees nie, het ek gedink Mr Pickwick en Aunt Betsy Trotwood was familie van ons. Maar ek kan my nie herinner dat hulle ooit oor Die pelgrim se reis gepraat het nie. EK het ook nie dié boek as Sondagskoolprys gekry nie."
Toe die jong Audrey ongeveer elf of twaalf jaar oud was, het hulle op Waenhuiskrans vakansie gehou. Mrs Little en Miss Messenger het kom stranddienste hou in ’n tent en eendag, na al die vrolike gesing en Bybelstories, het Mrs Little begin vertel van die Christen se bitter swaar reis na die ewigheid. Die jong Audrey wou hoor wat van Christen geword het, maar al die vreemde mense wat hy op sy pad ontmoet het, was nie vir haar regte mense nie.
"Dis ’n groot verligting om te hoor dat Christen tog uiteindelik in die hemel aankom. Maar dit klink vir my dis vir ’n mens te bitter swaar om die Goue Poort te bereik. Ek sê dit vir niemand nie, maar ek raak bang oor dié storie. Ek wil Pappie oor die hemel uitvra en oor die rivier van die dood, maar ek weet nie hoe ek dit kan doen nie.
"Die vakansie is amper oor. By die voorlaaste diens sê Mrs Little dat al die kinders wat hul harte aan die Here wil gee, na hul tent moet kom om hul harte daar aan die Here te gee. Ek word al hoe meer ontsteld en ongelukkig. Hoekom moet ek na Mrs Little se tent gaan om my hart aan die Here te gee? Ek kan dit mos maar self doen wanneer ek bid. Buitendien, hoef ek nie my hart aan die Here te gee nie. Ek is mos klaar die Here se kind. Van ek in die wêreld gekom het, Nee, ek wil nie na die tent gaan nie.
"Die volgende oggend loop ek alleen langs die see. Toe ek naby die Spuitgate kom, sien ek Mrs Little kom van die agterstrand af aangestap. Sy sien my dadelik raak en keer my voor: 'Audrey, you haven't been to our tent yet,' sê sy. Ek weet nie wat om te sê nie. Ek kyk stip na ’n aankomende brander. 'You are such a nice child,' sê Mrs Little. What a pity that you soul should be lost.' En sy stap aan."
"Die herinnering aan daardie verdoemende uitspraak oor my verlore siel staan nog al die jare tussen my en Die pelgrim se reis na die ewigheid."
Die een rak met boeke in die biblioteek op Bredasdorp het Audrey baie vinnig klaar gelees. Dit was dus vir haar een groot vreugde om tydens vakansies op Bonnievale van die die familie se huisbilbioteek gebruik te maak. Vandat sy nege jaar oud was, kon sy vir elke Kersfees drie boeke kies wat haar pa dan vir haar in Kaapstad gaan koop het. Sy kon die afwagting om die boekpakkie met Kersfees oop te maak en in haar hande te hou, baie goed onthou.
Audrey het vroeg begin skryf. Op elfjarige ouderdom het sy ’n Engelse gediggie oor haar dorp Bredasdorp geskryf en dit vir haar juffrou, mej Gladys Huxam, gegee wat dit aan Die Bredasdorp en Napier Nuus gestuur het. En dit is aanvaar en gepubliseer.
Audrey het aan Marlene van Houwelingen (Die Burger, 2 Junie 2000) vertel: "Die poësie van my lewe het sy oorsprong gehad by [my] ma, ’n musiekonderwyseres. Daar was altyd musiek in die huis, ons het baie gesing. Dáár het poësie vir my begin. My ma se kas was vol boeke, met die mooiste woorde en klanke van Wordsworth, Shakespeare, Emerson en Longfellow. In standerd agt maak ek kennis met die werk van Wordsworth, wat vir my ’n universele ervaring was. Sy 'Groot Ode' is vir my een van die hoogtepunte van die wêreldletterkunde. In standerd nege kruis my pad met Eugène Marais se 'Die towenares' en hierdie lied van die verbanne jong meid verwoord die my gevoelens op daardie tyd. In daardie jaar ontdek ek ook vir Keats."
Verdere studie en werk
Na matriek is Audrey na die Universiteit van Stellenbosch. Sy vertel dat haar pa sy tyd ver vooruit was. Hy het geen onderskeid tussen sy seuns en dogters gemaak nie en het die dogters aangemoedig om verder te gaan leer. Hy wou gehad het dat Audrey LLB moes loop, maar het berus toe sy hom meedeel dat sy net ’n gewone BA wil neem. Sy studeer vir ses jaar aan die US en behaal haar MA in Afrikaans-Nederlands met onderskeiding en so ook haar Sekondêre Onderwysdiploma.
In Die Burger (6 Maart 2004) vertel Amanda Botha hoeveel pret Audrey Blignault tydens haar studentejare gehad het: "Saam met ’n klompie vriende was sy ’n stigterslid van die Go to Heel Club, ’n heel gewaagde instelling vir die 1930's. 'Dit was vir my die lekkerste. Ons was ingestel op oordaad en jolyt. Sonder reëls en wette,' vertel sy, en verkneukel haar weer in die herinneringe van die klub en sy doen en late, Onder haar medeklublede was onder andere die joernalis Dirk Kamfer, die skrywer WA de Klerk en haar lewenslange vriendin, Annie Schumann (née Van Niekerk).
"Dié klompie het so laat waai dat Audrey en haar suster, Yvonne, op ’n keer selfs kaal gebaai het by Waenhuiskrans, en daar bestaan selfs só ’n foto. 'My pa was baie kwaad,' onthou sy. Maar sy het lank reeds besluit die gewaagde foto sal nie vir haar ’n verleentheid inhou nie, en daarom het sy selfs daarop aangedring dit moet deel wees van haar nagelate dokumente aan die US-dokumenstasiesentrum."
Na die verwerwing van die Tweetalige Onderwysdiploma in Voordrag en Toneel begin sy in 1940 onderwys gee – eers aan die Wellingtonse Opleidingskollege en daarna aan die Rynse Meisieskool op Stellenbosch. Op Stellenbosch dien sy in die redaksie van Die Stellenbosse Student saam met onder andere WA de Klerk, FA Venter en Andries Blignault. Van haar eerste skryfpogings word daarin gepubliseer.
Audrey en Andries Blignault is op 28 Junie 1941 getroud. Vanaf April 1942 tot Februarie 1945 is Andries hoof van die Jan Kriel-skool vir Epileptici in Kuilsrivier en dit is hier waar hulle enigste kind, Marié, gebore is.
In 1945 besluit Andries om voltyds medies te gaan studeer en vestig hulle hulle in Pinelands. Audrey word redaktrise van Die Huisvrou – ’n pos wat sy vir elf jaar beklee. Sy moes in hierdie tyd die pot aan die kook hou terwyl Andries studeer, maar hoewel sy baie hard moes werk, was dit ook bevredigende tye. By Die Huisvrou ontmoet Audrey skrywers soos Anna M Louw, Bertha Smit, Freda Linde en Alba Bouwer. Na Die Huisvrou word Audrey redaktrise van Die Naweekpos, ’n gewilde maandblad in die vyftigerjare. Andries het intussen klaar studeer en psigiater geword.
In 1946 nader Willem van der Berg vir Audrey om die SAUK seVrouerubriek-program te begin. Aanvanklik is dit een maal per week uitgesaai, maar spoedig het dit so gewild geword dat dit daagliks uitgesaai is. Haar liefde vir boeke het sy uitgeleef in hierdie program, waar sy oor ’n tydperk van 46 jaar die Afrikaanse mense en veral vroue geïnspireer het om te lees. Sy volg dit op met tallose persoonlike optredes voor leeskringe, Vroue-Landbou-Unies en ander instansies en verenigings waar sy ook met dringende oortuiging haar passie vir die geskrewe woord verkondig. Sy vertel aan Suzette Truter (Sarie, 14 Julie 1999) dat die wonderlikste ding van al die jare op die radio was dat sy nooit ’n enkele beswaar of kritiek gehad het nie: "Net dankbaarheid. Ek het eendag oor die skrywer-filosoof Montaigne gepraat. Die bestuurder van die Afrikaanse radio het ná die tyd vir my kom vra: 'Wat makeer jou? Dis heel buite vroue se ervaringsveld.' Ek het gesê as ek een klagte kry, sal ek die program dadelik stopsit. Daar was nie ’n enkele een nie. Dit stuit my teen die bors as die vrou onderskat word. Moenie namens haar besluit waarin sy sal belangstel of nie."
Audrey se invloed op haar luisteraars en lesers kan vergelyk word met die invloed wat Oprah Winfrey se boekklub deesdae het. Izak de Villiers vertel dat Heinie Jaekel, hoofbestuurder van Nasionale Boekhandel, in die vroeë 1970's vir JD Pretorius, destyds hoof van Tafelberg Uitgewers, laat weet het dat Audrey in haar boekbespreking oor Vrouerubriek gepraat het oor Afrikaanse woordelys en spelreëls. "Nou skreeu die boekhandelaars om voorraad. Ek moet binne ’n week nog drie duisend Spelreëls hê." Haar gunstige resensies oor enige boek en veral digbundels het veroorsaak dat dit blitsverkopers word, soos met Izak de Viliers se eerste digbundel in 1972.
Op 23 Augustus 1950 verskyn Audrey se eerste stuk onder die opskrif "Uit die dagboek van ’n vrou" in die vrouetydskrif Sarie. Dit gebeur op aandrang van Alba Bouwer en dit, tesame met Vrouerubriek, maak van Audrey ’n huishoudelike naam in Suid-Afrika. In "Uit die dagboek van ’n vrou" doen sy verslag oor haar lewe en die mense wat haar geraak het. Alba Bouwer vertel self in Volksblad van 17 Julie 1996 dat dit gou een van die gewildste stukke in Sarie geword het. "Nooit een dag was 'Dagboek' laat of afwesig nie, behalwe in die maande na die tragiese motorongeluk op 2 Mei 1967 waarin haar man, Andries, oorlede is en sy self ernstig beseer is. Enkele maande daarna het sy dit weer hervat met die roerende stuk ’nogtans sal ek jubel', en dit nog ’n hele paar jaar volgehou." Gedagtes oor haar verlies bundel sy in Om die son te aanskou.
Audrey se broer Ken is ook in hierdie tyd oorlede, aan ’n gewas op die brein. Na die motorongeluk waarin Andries oorlede is, was Audrey in ’n koma en kon sy nie eens Andries se begrafnis bywoon nie. Haar suster, Yvonne, is na ’n ernstige siekbed oorlede, maar by al die ongeluk is daar ook geluk. In 1970 trou Audrey met Attie de Villiers, vir wie sy 33 jaar vantevore ontmoet het toe hy vir haar ’n vervolgverhaal vir Die Huisvrou geskryf het. Haar ander groot plesier is haar kleinkinders Andries, Fritz en Adré. Andries is egter ’n klompie jare gelede tragies oorlede, maar ook hierdie verlies verwerk sy na "’n dieper en groter waardering vir die lewe". Daar is ook twee agterkleinkinders.
In 1955 word Audrey se essays wat in Sarie verskyn het, gebundel in In klein maat. Nog bundels is deur die jare gepubliseer – die een so gewild soos die ander. Hierdie eerste bundel is twee keer deur Nasionale Boekhandel geweier en dit was eers toe Recht Malan, destyds grootbaas van Nasionale Pers, hoor dat Struik dit gaan publiseer dat hy Audrey versoek het om dit tog maar by hulle te laat uitgee.
Audrey word in 1960 redakteur van die reeks Juweelnovelles, ’n reeks boeke wat uit die wêreldletterkunde in Afrikaans vertaal is.
Audrey se liefde vir boeke is vir haar een van die heel belangrikste dinge in haar lewe en haar liefde vir die poësie ’n hartstog. In 1966 is sy en Andries op ’n wêreldreis en in haar bundel essays Die verlange loop ver (1969) beskryf sy hoe sy oral in die voetspore van skrywers en digters geloop het. In Ierland het sy Yeats se eenvoudige graf gaan opsoek, in Rome op Keats se spore gegaan, en op die Aran-eilande dié van Synge gevolg. In Rapport van 19 Desember 1993 vertel sy vir Hanlie Retief dat sy elke Oujaarsaand Ralph Waldo Emerson se essays van die solderrak haal. "Daar's een essay, 'Compensation', van hoe die lewe gebou is op wins en verlies. Vir alles wat ’n mens wen, verloor jy ook iets. Ek lees dit Oujaarsaande, want ek voel dit bepaal my lewe. Dis al voos onderstreep."
Audrey se ma het haar aan Emerson bekendgestel en baie jare later het sy Emerson se herkoms gaan opsoek in Concorde, in Massachusetts in Amerika: "Ek het sy kleinseun daar ontmoet. Hy't my na sy oupa se graf geneem, op ’n heuweltjie. Dit was die mooiste grafsteen wat ek nog gesien het, van rooskwarts. Ek het ’n plantjie op sy graf gesit, toe sak die potjie af in die sneeu tot net die groen sprietjies uitgesteek het. En die man haal sy hoed af en sê vir my: 'To think that you've come from South Africa to put a plant on my grandfather's grave.'" (aan Hanlie Retief)
In 1985 verskyn Die goue vreugde, ’n bloemlesing uit haar lewenslange omgang met boeke. Met die viering van haar tagtigste verjaardag verskyn Dit reën rose: beeld van ’n kindertyd en Mal Hansie en ander verhale, wat saamgestel is deur Elize Botha en Hennie Aucamp. Hennie Aucamp skryf ook die voorwoord vir Dit reën rose. In die 1990's behartig sy ’n reeks in Insig oor die wêreldletterkunde en hierdie besprekings word in 1993 gebundel onder die titel Die eindelose avontuur.
Audrey presteer op vele gebiede en die akkolades het nie agterweë gebly nie. In 1961 ontvang sy die Eugène Marais-prys vir In klein maat en Die vrolike lied en in 1965 die WA Hofmeyr-prys vir Met ligter tred. In 1980 word die Italiaanse Adelaide Ristori-prys aan haar toegeken. Die Adelaide Ristori-kultuursentrum in Rome ken elke jaar vyftig pryse toe aan vroue dwarsoor die wêreld op grond van die leidende rol wat die persoon in die kultuurlewe speel en die wyse waarop sy haar in ’n bepaalde werkskategorie onderskei het. In 1982 ontvang sy ook die Dekorasie vir Voortreflike Diens van die Suid-Afrikaanse regering. In 1988, tydens die 150-jarige bestaan van haar geboortedorp, Bredasdorp, ontvang sy ereburgerskap van die dorp. Die Universiteit van Stellenbosch vereer haar in 1990 met ’n eredoktorsgraad en in 1994 ontvang sy ook erelidmaatskap van die Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns. Sy was ook die eerste vrou wat tot die fakulteitsraad van die Akademie verkies is en was lank lid van die letterkundige kommissie wat onder meer jaarliks die Hertzogpryswenner moet aanwys.
Die Klub van Oud-Studenteraadsvoorsitters van die Universiteit van Stellenbosch se Prestige-toekenning vir voortreflike diens aan die Universiteit en die Suid-Afrikaanse gemeenskap word in 1997 aan Audrey toegeken. Dit is die hoogste nie-akademiese toekenning wat aan ’n oud-Matie gegee kan word. Haar kleindogter, adv Adré Heese, het dit namens haar ontvang. Vir haar uitstaande bydrae tot die Afrikaanse joernalistiek en literatuur word die ATKV se Prestige-toekenning van 2000 aan haar gegee op grond van die feit dat sy danksy haar unieke bydrae ’n legende in die Afrikaanse skrywerswêreld en in die joernalistiek is. Na afloop van die KKNK in 2005 word sy ook vereer met die Kanna-Insig-prys vir haar lewensbydrae tot Afrikaans, asook vir haar lewenslange passie vir die Afrikaanse boek en die vestiging van die leeskringkultuur onder Afrikaanse lesers.
Veral Audrey se bydrae tot die vestiging van ’n leeskringkultuur in Suid-Afrika kan nooit onderskat word nie. Sy het talle leeskringe landwyd help stig en om in hierdie vraag te voorsien, publiseer sy in 1980 ’n handleiding vir leeskringe getiteld Van leser tot leser. Sy vertel in ’n onderhoud met Cas van Rensburg in Insig van Augustus 1996 dat toe sy sewe was, haar pa haar gekry het dat sy sit en huil omdat sy nie kan lees nie. "My pa het ’n vreemde uitdrukking in sy oë gekry, so asof hy iets begryp, en ek is dadelik skool toe gestuur. Ek is destyds uit die skool gehou weens die dood van my sustertjie. Ek onthou nog toe ek my eerste leesboek kry, kon ek nie wag om te begin lees nie. Ek weet nie hoe dit gebeur het nie, maar op ’n dag kon ek lees. Op pad van die skool af het ek vir Michael, die tuinier, by die voorhekkie teengekom, en ek het gesê: 'Michael, ek het my boek. Ek kan lees.' Ek het hom net daar teen die muur staangemaak en begin lees."
So het die verhaal van Audrey en die boek begin. En vandag staan sy bekend as die vrou wat, in Hennie Aucamp se woorde, die Afrikaner aan die lees gehou het. In 2000 skryf Marlene van Houwelingen in Die Burger (2 Junie): "Audrey is ’n boekemens, wat jou pad onmeetbaar verruim, wat jou tot ontwaking en selfontdekking lei. ’n Vrou wat gul en gasvry haar vriendskap soos ’n rooi granaat aan ons gee."
In 1992 verhuis Audrey en Attie van hulle huis in Kampsbaai na ’n aftree-oord in Tuine in die Kaap. Die afskeid van die huis waarin sy vir 32 jaar gewoon het – 23 daarvan saam met Attie – was vir haar ’n "geweldige aflegging". Sy vertel aan Jacqueline Leuvenink (Rooi Rose, 20 Oktober 1993): "Ek het besluit om alles, van minnebriewe tot manuskripte, te gee aan die Universiteit van Stellenbosch, wat ’n eredoktorsgraad aan my toegeken het." Haar vriendin Annie Schumann, wat haar kom help uitsoek het, vertel (Rooi Rose, 20 Oktober 1993): "Audrey het met haar verstand besluit die trek is noodwendig. Maar sy kon nie voorsien watter emosionele uitwerking dit sou hê om veral van haar boeke afskeid te neem nie. Elke boek het vir haar iets beteken. Dit was om ’n hele lewe in oënskou te neem."
Nadat die mense van die universiteit Audrey se huis met die derde vrag boeke vertrek het, was dit vir Audrey asof sy doodgegaan het. Annie het probeer om haar te troos en het ’n digbundel van die Nobelpryswenner, Derek Walcott, gevind en "[sy] het net daar, tussen die stof, op een van die trommels gaan sit en begin lees."
In 2001 is die Audrey Blignault-katalogus deur die Universiteit van Stellenbosch amptelik deur die rektor, prof Andreas van Wyk, aan Audrey oorhandig. Dit is ’n vierdelige katalogus in rooi leer gebind wat die storie van die loopbaan en lewe van Audrey Blignault vertel.
Haar vriendin Petra Müller vertel in 1996 (Die Burger, 6 Julie): "En as hulle afsit, sit hulle af Waenhuiskrans toe, na die strandhuis. 'Laat ek jou vertel,' jil Audrey. 'Ons het ’n nuwe huishulp daar, Violet. Violet kan nie kook nie, nou leer Attie vir haar oor die kospotte: doen so en maak sus. Ek kan mos niks met my hande doen nie. Nou trek Violet haar gesig op ’n plooi en sy sê vir Attie: 'Wat van daardie ouvrou wat daar op die stoep sit, kan sy dan nie kook nie?' 'Los jy die ouvrou op die stoep,' sê Attie, 'sy kan haar eie ding doen.' En Audrey se stout oog straal. Ka! lag sy haar eksplosiewe lag. Boem! Skiet die twaalfuurkanon dieselfde oomblik oor die koue stad. En sy staan op en skink vir ons ’n goudgeel sjerrie. Wat gloei van eie lewe, nes syself."
In 2000 bied Joanie Combrink, Susanne Beyers en Johann Nel ’n program, Drafstap of drentel, aan, ’n program met woordkuns en poësie wat geskoei is op Audrey se werk. Tydens die Woordfees in Maart 2004 op Stellenbosch is Audrey se bydrae tot die Afrikaanse boek- en leeskultuur gevier met ’n program wat deur Amanda Botha en NALN saamgestel is. By hierdie geleentheid praat haar dogter, Marié Heese, ’n skrywer uit eie reg, oor haar ma. Sy vertel: "Ek wil vir u in alle eerlikheid sê, sy was soms ’n liability. Die kind wat gou-gou in Sub A leer lees het, maar wie se naaldwerk Miss Clarke in die snippermandjie gegooi het, het ’n ma geword wie se hande vir omtrent alles verkeerd gestaan het. Daar was die episode met my skoolhoed in die primêre skool. Ons het sulke Panama-hoede gedra en daar moes rek aan vasgewerk word. Maar my hoed se rek het permanent makeer, want my ma kon dit nie aanwerk nie en ek ook nie, want wie moes my leer? Toe word ek op ’n dag gestraf oor my reklose hoed. Kom in trane by die huis aan. My ma voel ontsettend sleg. Sy kommandeer iemand op om die rek vas te werk – seker my tante Yvonne wat baie prakties was – en sy gaan sit en skryf ’n brief vir die onderwyseres. Die volgende dag is ek skool toe, met hoed en brief. Die onderwyseres lees die brief en sê vir my: 'Well, my dear, your mother may not be able to sew, but she writes a very eloquent letter.' [...] En tog. En tog. Natuurlik was dit ’n lewenslange verryking en ’n vreugde om so ’n ma te hê. Dieselfde liefde en waardering vir boeke wat Audrey by haar ma gekry het, het ek weer by haar gekry. Wanneer ek soggens aan die ontbyttafel kom sit het, wat het sy gedoen? ’n Eier gebak? Nee. Pap gekook? Nee. Toebroodjies gemaak? Ook nie. Nee, sy het vir my gedigte gelees. Tydens ontbyt, want netnou gaan sy werk toe. Ek kry nie ’n eier nie, maar ek kry, byvoorbeeld, die versamelde werke van Charlotte Mew toe dit in 1953 verskyn het. [...] My ma het my geleer van toewyding aan ’n lewenstaak – toewyding wat nie toe en ook nie nou soek vir dankbetuigings en eerbetoon nie. Sy het my geleer van volgehoue diensbaarheid, deurlopende selfkritiek en filosofiese refleksie. Bowenal het sy my geleer, soos sy generasies van mense in Suid-Afrika geleer het, om boeke lief te hê. En daarvoor sê ek, dankie Ma."
In 2008 bied Saartjie Botha ’n program oor Audrey aan met die titel Audrey. Coba-Maryn Wilsenach is die speler in hierdie eenvroustuk. Deborah Steinmair skryf hieroor: "Die prentjie wat voor ons oë vorm aanneem, stem ooreen met die stem in Blignault se oeuvre: ’n mens van onblusbare lewensblyheid, entoesiasties en bekoorlik soos ’n dogtertjie, met ’n ondersoekende gees en ’n hekel aan hoogdrawendheid."
Ook in 2008 verskyn Blywende vreugde: briewe van Audrey Blignault, saamgestel deur Lynne Fourie en Marina Brink met die medewerking van Petrovna Metelerkamp. Petrovna stel dit so reg as sy sê dat Audrey die hele spektrum van ménswees oopgeskryf het. Die eerste oplaag is vinnig uitverkoop en die boek word tans herdruk.
Op 1 Oktober 2008 is Audrey in die ouderdom van 92 jaar in ’n hospitaal in Kaapstad oorlede. Dr Izak de Villiers het die begrafnisdiens waargeneem. Die teksvers was Job 32:8: "Maar dit is die gees in die mens wat die mens insig gee, die gees wat van die Almagtige af kom ...". In 1993 in ’n onderhoud met Jacqueline Leuvenink in Rooi Rose het sy genoem dat dié teks vir haar die wonderlikste teks in die Bybel geword het: "Daardie Gees in die mens, glo ek, is die vermoë wat deur God aan ons gegee is om onsself te vernuwe solank ons leef."
Die huldeblyke het ingestroom:
- Daniel Hugo: "Toe ek in 1991, om haar 75ste verjaardag te vier, ’n hoorbeeld oor die lewe van Audrey Blignault maak, het sy gesê dat sy eintlik drie lewens gehad het. Eers was sy Audrey Swart, toe Audrey Blignault en uiteindelik Audrey de Villiers. In haar eerste lewe het sy op Bredasdorp in die Overberg grootgeword en op Stellenbosch gestudeer, in die tweede was sy ’n joernalis en die vrou van ’n skoolhoof wat later ’n mediese dokter geword het, en in die derde ’n gevierde skryfster en die vrou van ’n parlementsamptenaar wat haar literêre belangstelling en liefde vir die helder kleure van die lewe gedeel het. Audrey Blignault het nou haar vierde lewe binnegegaan: dié een waar sy bly voortleef in haar boeke en in die harte van haar tallose lesers en bewonderaars." (Die Burger, 3 Oktober 2008)
- Danie van Niekerk: "Ek glo niemand ná Langenhoven het meer gedoen om die boekkultuur by Afrikaanse mense te bevorder as Audrey Blignault nie. Dit het sy op baie maniere gedoen: met haar uitsaaipraatjies, haar persoonlike optredes ... maar veral met die boeke wat sy geskryf het en wat haar een van die topverkopende Afrikaanse skrywers gemaak het. [...] Sy was een van die mees belese mense wat ek teëgekom het, iemand wat steeds met drif en oorgawe oor ’n nuwe digter, of oor ’n verrassende nuwe roman kon praat en skryf." (Die Burger, 3 Oktober 2008)
- Izak de Villiers op haar begrafnisdiens: "Audrey Blignault het begrip gehad van waar háár asem, haar insig, vandaan kom. Daarom het sy dié teksvers (Job 32:8) as begrafnisvers gekies. [...] Sy het ook die gees gehad van humor, en humor is insig. Jy moet kan lag, want die lag is ook heilig, En sy't heerlik met haarself gespot, ook met haar lyf en haar step-in. Soos MER ’n moeder van die volk was, was Audrey ’n suster vir die volk, ’n suster vir elkeen, ’n vriendin, ’n helder ster. En ’n ster lei, soos in Bethlehem. [...] Jy was ons almal se suster, almal se ma, almal se maat. Jy was Audrey, uniek, want God het nie baie van jou soort gemaak nie. Ons groet jou." (Volksblad, 7 Oktober 2008)
- Petrovna Metelerkamp: "Een van Suid-Afrika se groot geeste: opreg nederig, en hardwerkend toegewyd aan haar groot liefde en lewenstaak: die woord." (LitNet)
- Nettie Pikeur: "In haar kinderjare op Bredasdorp het ek altyd ’n nuwe maat gevra: 'Wat droom jy as dit op die dak reën? Hou jy van kool? Sal jy onder die volmaan kaal dans?' [...] Audrey Blignault het kaal onder die volmaan gedans, haar lewe lank. Dis dié dat sy bykans ’n eeu gelewe het." (LitNet)
- Marié Heese: "My ma was ’n baie lekker ma. Sy het altyd opreg gedink ek is wonderlik." (Volksblad, 7 Oktober 2008)
- Amanda Botha: "Dit was ’n feesdiens om Audrey as mens te vier en haar omhelsing van die lewe opnuut te waardeer." (Volksblad, 7 Oktober 2008)
- Melt Myburgh: "Met Audrey Blignault se afsterwe is die Afrikaanse letterkunde ’n formidabele veldwerker armer. Dié besondere vrou se volledige nalatenskap is moeilik meetbaar, want die omvang daarvan was reusagtig. Mens besef nie werklik watter invloed sy met haar entoesiasme en ywer op die leeskultuur van Afrikaanse mense gehad het nie." (LitNet)
- Mike de Vries (by die aankondiging dat die US ’n eredoktorsgraad aan Audrey Blignault toegeken het): "As Langenhoven die Afrikaner leer lees het, het Audrey Blignault gesorg dat hy aan die lees bly. Sy verteenwoordig die 'ewige' waardes waarop beskawing gebou is: kennis, verdraagsaamheid en respek vir alle prestasies wat sin aan ons menslike bestaan gee." (Die Burger, 22 November 1990)
- Willemien Marais: "In die week van haar dood ontdek ek die skryfwerk van Audrey Blignault. Ja, wat ’n skande, ek weet. Maar dit het nou maar so gebeur dat ek nog nooit voorheen enigiets van haar gelees het nie. (...) ’n Rukkie terug kan ek een aand nie slaap nie. (...) Ek staan voor die boekrak en soek iets wat my vaak sal maak. (...) Toe sien ek die Audrey Blignault-boek raak. Op die voorblad van Met ligter tred huppel iets wat na ’n perd lyk. ’n Uur later lê ek wawyd wakker en giggel soos iemand wat teeblare snuif. Tannie Audrey is onverwags snaaks en baie skerp. (...) Een van my gunsteling-uitdrukkings in Afrikaans is husse met lang ore. Die husse is al klaar iets – hoekom nou juis lang ore? Hoe meer ek daaroor dink, hoe snaakser raak dit. Tannie Audrey skryf dat ons almal ons eie husse het. Nie eksotiese grênd goeters nie, net jou husse. Hare, sê sy, is ’n pakkie gekleurde rekkies, ’n kort liniaaltjie, ’n rolletjie tou en ’n paar skuifspelde. Myne, dink ek, is my wekkertjie, ’n potjie Vaseline, en my gekraakte rooi memory stick. Sommer net goetertjies waarin ek my kan verheug vir geen goeie rede nie.
"Tannie Audrey sê ’n mens kan 'maar met ’n geruste gemoed jou paar ou hussies vertroetel, jou in hul hussigheid verkneukel en sommer so alleen-alleen hul lang ore streel'. My hele slaappoging was in sy glory. En nou dat ek daaroor dink, voeg ek Met ligter tred van Audrey Blignault ook by my versameling husse. Ek sal meer gereeld oor hul lang ore streel. Ek is spyt ek het so lank gewag." (Volksblad Jip, 13 Oktober 2008)
In Die Burger (22 November 1990) skryf Joan Hambidge as volg oor Audrey Blignault en haar skryfwerk: "Daar is min mense wat sulke onderhoudende essays as Audrey Blignault kan skryf. ’n Puik hantering van Afrikaans, ’n warm humorsin en diepe menslikheid is die kenmerke van al haar stories en vertellinge. Gaan kyk maar gerus na haar essays. Dit is nie net vir verveelde huisvrouens bedoel nie. Daarvoor is dit te slim geskryf. Maar Audrey Blignault word binnekort vereer vir haar kritiese bydrae. In die maandblad Insig verskyn daar die afgelope jaar of wat ’n literêre rubriek uit die pen van hierdie grande dame van die Afrikaanse letterkunde. Sy skryf onderhoudend en ingelig oor Groot Boeke in die wêreldletterkunde. (...) Vir Audrey Blignault se vermoë om die tydsgees telkens korrek te interpreteer én sulke boeiende en toeganklike rubrieke te skryf, hierdie eulogie."
By die bekendstelling van Die eindelose avontuur in November 1993 het Hennie Aucamp só oor Audrey Blignault gesê: "Dis waarskynlik MER wat die begrip 'gewers' algemeen in omloop gebring het met haar verhaalbundel Die gewers van 1950. Audrey Blignault sluit by ’n lang tradisie gewers aan; by mense wat kennis, liefde en goedheid aan hul gemeenskappe geskenk het.
"Kyk ’n mens terug op haar lewe, val dit jou op dat sy letterkunde, en kultuur in die algemeen, met ’n bykans heilige geesdrif in sirkulasie gehou het, en nog steeds hou, soos Die eindelose avontuur opnuut bewys. "Maar dis nie net letterkunde wat sy in sirkulasie hou nie; dis ook ’n waardestelsel: ’n geloof in dít wat bo die oomblik uitgaan en die mens help om sy oog op ’n ster gerig te hou, al staan hy ook kniediep in die modder."
"MER het dikwels besin oor die krag wat in en deur sommige mense werk. Ook in haar outobiografie, My beskeie deel, filosofeer sy oor dié kwessie. Nêrens in haar oeuvre stel sy dit so duidelik nie as in haar jeugboek, Die oorwinnaar, waarin sy verhale oor pres Steyn vertel. Sy het dit soos volg verduidelik:
’nou en dan ontmoet jy in jou lewe ’n besonder mens, man of vrou, by wie jy iets gewaar word. Jy word gewaar dat daar deur hulle ’n besonder krag loop wat iets goeds en heilsaams vir die mense bring. Ek sê deur hulle: die krag het nie in hulle sy oorsprong nie, maar kom elders vandaan. Ek dink dit is Gods krag, en dat dit in hierdie seldsame mense ’n geskikter deurloop kry as in die algemene mense.'
"As ’n volk in die woestyn is soos die Afrikaner nóú, het hy behoefte aan sieners en aan weters. In Audrey Blignault het die Afrikaanse kultuurgemeenskap ’n aangewer van formaat." (Beeld, 19 November 1993)
Oor haar grootste vreugdes in die lewe het Audrey Blignault aan Suzette Truter in Sarie (14 Julie 1999) vertel: "Ek is bewus van die kortstondigheid van my dae; ek kan dit nie negeer nie. Mense kla so maklik oor die ouderdom, maar ek sou reken ’n soort beskoulike uitlating af en toe sal ook goed wees."
"Attie is my grootste vreugde. Ons het baie plesier aan mekaar. Hy is ’n intellektueel, ’n goeie gespreksgenoot. Skryf gee my genot. Ek hou steeds dagboek, my lewe lank, oor ervarings, aanhalings wat my tref. Boeke bly ’n vreugde; daarsonder kan ek nie. Die wonder van boeke as teenspoed jou tref, is dat jy altyd kan herroep wat jy gelees het. Toe ek onlangs baie siek was, is ek onder meer vir ’n breinskandering, om vas te stel wat skort. Toe hulle my in daardie donker buis instoot, het ek net my oë toegemaak en Keats se 'Ode to a nightingale' vir myself opgesê: My heart aches, and a drowsy numbness pains my sense, as though of hemlock I had drunk ..."
Audrey Blignault se geloof was deur haar lewe een van haar belangrikste eienskappe. Sy het aan Hanlie Retief (Rapport, 19 Desember 1993) verduidelik: "Verwagtinge, als wat mens nog kan hoop, word bepaal deur die jare wat jy reeds geleef het. En vorentoe, wat ook al vir my voorlê, wil ek dit met waardigheid tegemoet gaan. Of eintlik met moedigheid. As jy in God glo, moet jy tog glo dat daar ’n plan is met jou lewe, nè, en dus kan jy nie te aanmatigend wees nie. Ons kan maar net probeer om die begrip genade te verstaan, in die hoop dat dit vir hou genoeg sal wees."
"Die Bybel is vir my die wonderlikste boek. Dit is onuitputlik, dis onoortreflike letterkunde, veral die Ou Testament. Dink maar aan daardie allegorie van Jona in die engte van die vis. Sy gebed oor hoe hy afgedaal het na die dieptes, met seewier om sy nek gedraai, oor hoe die Here hom gered het uit die engte om Sy heilige aangesig weer te aanskou ... Dis ’n wonderlike renaissance, hierdie man wat in die donker dieptes was."
"Ek dink vrede is die geleidelike bewuswording van wat goed is in jou lewe. Ek dink dis dit. Dat jy die goeie herken, dat jy God op daaardie manier in jou lewe inseël."
Publikasies
|
Publikasie
|
Die uitdaging van die huwelik
|
|
Publikasiedatum
|
[19–]
|
|
ISBN
|
(hb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: HAUM
|
|
Literêre vorm
|
Godsdienstige lektuur
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Met eenheid van hart
|
|
Publikasiedatum
|
[19–]
|
|
ISBN
|
(hb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: HAUM
|
|
Literêre vorm
|
Godsdienstige lektuur
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
In klein maat: uit die dagboek van ’n vrou
|
|
Publikasiedatum
|
- 1955
- 1956
- 1958
- 1960
- 1963
- 1966
- 1968
- 1969
- 1970
- 1975
|
|
ISBN
|
0624006220 (hb)
|
|
Uitgewer
|
- Kaapstad: Nasionale Boekhandel
- Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
CNA-prys 1961
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Die vrolike lied
|
|
Publikasiedatum
|
- 1957
- 1960
- 1961
- 1966
- 1968
- 1969
- 1971
|
|
ISBN
|
(hb)
|
|
Uitgewer
|
- Kaapstad: Nasionale Boekhandel
- Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
CNA-prys 1961
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Die dammetjie en ander sketse en essays. Audrey Blignault, Alba Bouwer, Freda Linde, Elise Muller, MER, Rykie van Reenen
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
(hb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Met ligter tred
|
|
Publikasiedatum
|
- 1963
- 1964
- 1965
- 1966
- 1967
- 1970
- 1971
|
|
ISBN
|
(hb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Nasionale Boekhandel
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
WA Hofmeyr-prys 1965
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Die blye dae
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
0634001016 (hb)
|
|
Uitgewer
|
- Kaapstad: Nasionale Boekhandel
- Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Die plesierboom
|
|
Publikasiedatum
|
- 1967
- 1968
- 1969
- 1971
- 1973
- 1991 (Grootdruk)
- 1994
|
|
ISBN
|
- 062400094X (hb)
- 0795924100 (hb)
- O624033465 (sb)
|
|
Uitgewer
|
- Kaapstad: Nasionale Boekhandel
- Kaapstad: Tafelberg
- Pretoria: Daan Retief
- Kaapstad: Ametis
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Om die son te aanskou
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
0624001040 (hb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Nasionale Boekhandel
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Die verlange loop ver
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
0624003191 (hb)
|
|
Uitgewer
|
- Kaapstad: Nasionale Boekhandel
- Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Reissketse
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Die rooi granaat
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
0624005119 (hb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Die wind van die see af
|
|
Publikasiedatum
|
1972
|
|
ISBN
|
0624002799 (hb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Nogtans sal ek jubel: 30 essays en vertellings, saamgestel deur Elize Botha
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
- 0624010546 (hb)
- 0624023095 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Pasop vir Jantatarat
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
- 0624013138 (hb)
- 0624026469 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Van leser tot leser: ’n gesprek met leeskringe
|
|
Publikasiedatum
|
1980
|
|
ISBN
|
0624015130 (hb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Handleiding
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Die goue vreugde: ’n keur uit jare se leesgenot
|
|
Publikasiedatum
|
1985
|
|
ISBN
|
0798118458 (hb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human ’n Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Oulap se rooi: 32 essays tot lof van blydskap, ingelei deur Berta Smit
|
|
Publikasiedatum
|
1989
|
|
ISBN
|
0624026957 (hb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
’n Groet van Audrey
|
|
Publikasiedatum
|
1992
|
|
ISBN
|
0624031845 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Essays (beperkte oplaag van 350 vir ’n spesiale huldigingsgeleentheid)
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
Geen
|
|
Publikasie
|
Die eindelose avontuur: ’n venster op die wêreldletterkunde
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
0624032132 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
Pretoria: Protea Boekhuis
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Dit reën rose: beeld van ’n kindertyd. Inleiding deur Hennie Aucamp
|
|
Publikasiedatum
|
1996
|
|
ISBN
|
0624034844 (hb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Mal Hansie en ander verhale: ’n keuse deur Elize Botha en Hennie Aucamp
|
|
Publikasiedatum
|
1996
2020
|
|
ISBN
|
0624034771 (hb)
9781485312536 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
Pretoria: Protea Boekhuis
|
|
Literêre vorm
|
Kortverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
’n Blywende vreugde: briewe van Audrey Blignault. Saamgestel deur Lynne Fourie en Marina Brink met Petrovna Metelerkamp
|
|
Publikasiedatum
|
2008
|
|
ISBN
|
9780620405768 (hb)
|
|
Uitgewer
|
Hermanus: Hemel ’n See Boeke
|
|
Literêre vorm
|
Briewe
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Die eindelose avontuur: ’n venster op die wêreldletterkunde
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
0624032132 (sb)
|
|
Uitgewer
|
- Kaapstad: Tafelberg
- Pretoria: Protea Boekhuis
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Dit reën rose: beeld van ’n kindertyd. Inleiding deur Hennie Aucamp
|
|
Publikasiedatum
|
1996
|
|
ISBN
|
0624034844 (hb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Mal Hansie en ander verhale: ’n keuse deur Elize Botha en Hennie Aucamp
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
- 0624034771 (hb)
- 9781485312536 (sb)
|
|
Uitgewer
|
- Kaapstad: Tafelberg
- Pretoria: Protea Boekhuis
|
|
Literêre vorm
|
Kortverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
’n Blywende vreugde: briewe van Audrey Blignault. Saamgestel deur Lynne Fourie en Marina Brink met Petrovna Metelerkamp
|
|
Publikasiedatum
|
2008
|
|
ISBN
|
9780620405768 (hb)
|
|
Uitgewer
|
Hermanus: Hemel ’n See Boeke
|
|
Literêre vorm
|
Briewe
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Met my rooi rok voor jou deur. Saamgestel deur Lana Burnett
|
|
Publikasiedatum
|
2020
|
|
ISBN
|
9780624091424 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Essays
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
Audrey Blignault as samesteller
- MER: Kom nader: ’n keur uit die werke van MER; saamgestel deur Alba Bouwer, Audrey Blignault en Rykie van Reenen. Kaapstad: Nasionale Boekhandel, 1965
- Goedgeluk: verjaardagalbum; saamgestel deur Audrey Blignault en Alba Bouwer.- Kaapstad: Tafelberg, 1969, 1988
Audrey Blignault as vertaler
- Partridge, Jenny: Kolonel Knor. Kaapstad: HAUM, 1981
- Partridge, Jenny: Mnr Skeel. Kaapstad: HAUM, 1981
- Partridge, Jenny: Sarel Snuifmeel. Kaapstad: HAUM, 1981
- Partridge, Jenny: Springjan. Kaapstad: HAUM, 1981
Artikels oor Audrey Blignault beskikbaar op die internet
- ATKV vereer Blignault vir "uitnemende bydrae"
- Audrey Blignault
- Audrey Blignault
- Audrey Blignault
- Audrey Blignault dies
- Aucamp, Hennie:
- Barnard, Marelize:
- Black, Marguerite: Onblusbare lewenskrag
- Botha, Amanda: Midde-in die storms plant Audrey bome van humor
- De Vries, Willem:
- Greeff, Rachelle: Audrey Blignault – die step-in en die Japanse waaier
- Grütter, Wilhelm: Audrey en Mimi luisterryk gehuldig
- Hambidge, Joan: Grande Dame van die letterkunde
- Hugo, Daniel: Audrey Blignault leef voort in die harte van haar lesers
- Knobel, Deon: Audrey Blignault: oorlede 1 Oktober 2008
- Louw, Barnie: Blignaut [sic]-versameling by US
- Meiring, Martie: ’n Ikoon soos Audrey tog is
- Metelerkamp, Petrovna:
- Müller, Petra: Goudgeel is haar geluksplan
- Myburgh, Melt:
- Audrey Blignault
- Audrey Blignault in memoriam
- Myburgh, Trudie: Audrey, die ouma wat tekkies dra, "toetentaal bestorwe: oor doktorsgraad
- Pikeur, Nettie: Audrey Blignault: Om ’n lewe lank kaal onder die volmaan te dans
- Roodt, Dan: Audrey Blignault sterf op 92
- Smit, Berta: Audrey Blignault ... die skoonheid en die waarheid van die suiwer woord
- Spaarwater, Pieter: Audrey word ereburger
- ’n Stem: Audrey Blignault
- Steyn, Suzaan: Insig en geluk is Audrey se resep
- Van der Merwe, Kirby: Dopper-tannies storm weer uit
- Van Houwelingen, Marlene: Woorde behou bekoring vir Audrey
- Vega: Audrey Blignault was nie ’n kerkbasaartannie nie
- Writer Audrey Blignault dies aged 92
Artikels deur Audrey Blignault beskikbaar op die internet:
Die opsteller vra om verskoning dat van die skakels nie tans kan oopmaak nie, maar Media24 se koerantargief is op die oomblik nie toeganklik nie.
Hierdie LitNet | ATKV-album is nou volledig bygewerk.
Bron:
- Knipseldiens van die Nasionale Afrikaanse Letterkundige Museum en Navorsingsentrum
![]()
• Erkenning word hiermee gegee aan die Nasionale Afrikaanse Letterkundige Museum en Navorsingsentrum in Bloemfontein – NALN – vir die beskikbaarstelling van hul bronne en hulp van hul personeel vir doeleindes van die ATKV-Skrywersalbum.
The post Audrey Blignault (1916-2008) appeared first on LitNet.
Sedert die langverwagte uitreiking van die Knysnabosromanse Toorbos sowat ’n maand gelede het die rolprent goeie kommentaar gekry van sowel die publiek as kritici. Dit is gekies as Suid-Afrika se amptelike inskrywing vir die 93ste Oscar-toekennings (Academy Awards) in 2021 in die kategorie vir beste internasionale rolprente. Die vervaardigers van dié treffende drama, gebaseer op die internasionaal erkende Dalene Matthee se vierde bosroman (oorspronklik gepubliseer in 2003), moedig Suid-Afrikaners aan om die projek te ondersteun.
Die titelsnit van hulle eerste album, 
Van hulle albums is op Apple Music. Dis mal, dis lekker, dit byt! Dit is immers The Buckfever Underground.
Na my 14 dae in kwarantyn het ek hoes oorgehou en seker nog vir vyf dae daarna elke oggend met hoofpyn opgestaan. Vermoed wel dat die hoes op daardie stadium veroorsaak was deur 'n sekondêre infeksie, sinusinfeksie en nasale drup.