Gebore en getoë
François Bloemhof is op 15 September 1962 in die Paarl gebore, die jongste van twee seuns. Sy broer, Etienne, werk by NB-Uitgewers.
Omdat sy pa, Boet, ’n bankbestuurder was, het die gesin heelwat rondgetrek, sodat hy net maats gemaak het, voordat hulle weer getrek het. “Toe word ek nooit ’n groepdier nie.” Hy meen dat hy sy vormingsjare op Wellington meegemaak het. Syns insiens was hy in sy graad 7-jaar, toe hulle gesin na “die bose stad” Parow naby Kaapstad verhuis het, klaar gevorm. Hy matrikuleer aan die Hoërskool Tygerberg.
In graad 9 het François se Engels-onderwyser vir hom 97 persent gegee vir ’n kortverhaal, en toe het hy geweet: skryf is wat hy wil doen. Maar hy het gedink hy gaan kortverhale skryf. As kind het hy boeke verslind, maar net Engels, omdat hy nie die soort boeke wat hy wou lees, in Afrikaans kon kry nie.
As hy boeke moet uitsonder wat in sy jeug ’n besonderse invloed op hom gehad het, is dit Bram Stoker se Dracula, Roald Dahl se kortverhale en die “hele lot Agatha Christies. Ek is, nes sy, op 15 September gebore en ek glo nie dis toevallig nie,” vertel hy aan Naomi Bruwer op LitNet.
Hy het ook as kind ’n boek gehad wat ’n blywende indruk op hom gemaak het en wat dalk onwetend by hom die wil geskep het om ook deel te word van die wonderlike wêreld van stories, waar enigiets moontlik is. “Ek onthou Die koning van die katte deur René Guillot as fantasties. Die boek is uit Frans in Afrikaans vertaal. Dalk is dit nie eens so goed soos ek dit onthou nie. Ek sou graag met een van my boeke so ’n indruk op iemand wil maak dat hy of sy dit dekades later nog sal onthou. Al is dit net die naam!”
François vertel dat hy in sy vroeër jare ’n onderpresteerder was wat swak rapporte onderskep het en tot na die vakansie teruggehou het. “Of daardie rapporte vervals het (uitstekend, moet ek byvoeg). Ek het steeds ’n probleem met memorisering en die slaafse navolging van feite. [...] Skool was vir my ’n plek van harde lewenslesse en rigiede feite. Ek is daardeur net voor mense besef het daar is iets soos ’n spesifieke begaafde kind. Gee vir my woorde en redenasies, en hou die formules en reëls.”
Op ’n vraag of hy gelukkig was as kind, antwoord François: “Wel, nóú is ek, en dit voel anders, dus was ek seker nie gelukkig nie. Ongelukkig? Beslis nie. My kinderjare was neutraal.”
Hy voel ook dat sy jeugjare hom nie werklik vir die lewe voorberei het nie. “Dit was geen poort tot beter dinge nie, want daardie pad moes ek self oopskop. Jonkwees, sou ek sê, was in my geval bloot ’n bedrywige wagkamer.”
François vertel aan Beeld (22 November 2010) dat sy inspirasie nie van Stephen King afkomstig is nie, maar van die comics uit sy kinderdae. "Toe ek eenmaal ’n opstel oor my liefde vir comics geskryf het, het my onderwyser my mooi laat verstaan dis nie goeie leesstof nie. Hoe verkeerd was hy nie, want enigiets wat jou leeslus aktiveer, leer jou om met woorde te werk. Batman; The house of mystery; Superman; Archie; die Classics Illustrated-reeks van bekende literêre werke; Spiderman. (...)
"Daardie prenteverhale het my vermaaklik ontvoer en as ek vandag ’n boek optel of ’n storie uitdink, is so ’n ervaring steeds wat ek soek."
François vertel aan Org Potgieter (Die Burger, 13 Oktober 2012) dat die sy lewe as kind oorheers is deur ouers, onderwysers en dominees. "Daar was geen humor nie. God was ’n nors ou omie met ’n baard wat alles dophou wat ek doen. Slegs die Trompie-boeke het my ’n sin van selfrespek besorg. Trompie was stout en dit was oukei. Die Trompie-boeke en ander soortgelyke ontspanningsjeugverhale was vir my ’n lig in ’n donker tonnel. Omdat ek as gevolg van Trompie besef het dat dit oukei was om stout te wees, het ek later in my lewe sommer baie stout geword. Natuurlik was Trompie se leuse altyd 'stout, maar nooit lelik stout nie'. Dis ’n middeweg wat nie net ek nie, maar ook vandag se jongmense maklik verloor."
Verdere studie en werk
Na matriek is François na die Universiteit van Stellenbosch. In 1991 word Nasionale Pers se DJ Opperman-beurs van R4 000 vir nagraadse studie in die letterkunde aan hom toegeken. Hy behaal sy MA-graad in 1992 in die Afrikaanse en Nederlandse letterkunde aan die Universiteit van Stellenbosch. Die onderwerp van sy M-tesis was Die begin in die kortverhaal. Die navorsing vir die tesis is deur sy skryfwerk beïnvloed, en dit het op sy beurt weer ’n invloed uitgeoefen op die manier waarop hy skryf.
Na universiteit was François kopieskrywer/proefleser/draaiboekskrywer by Sanlam. Dit was vir hom die ideale soort werk, aangesien hy met woorde kan werk én omdat hy slegs halfdag gewerk het, dan gimnasium toe kon gaan en daarna met sy “regte werk” kon voortgaan, vertel hy in ’n onderhoud. Hy hoef ook nie das en baadjie te gedra het nie, wat sy keuse van werk verseël het.
François se eerste skryfwerk was vir tydskrifte. Hy vertel self dat hy jare lank “grusame” Engelse kortverhale vir tydskrifte gestuur het – verhale wat hulle nie gou genoeg kon terugstuur nie. Totdat hy vir die grap ’n lighartige Afrikaanse verhaal aan Huisgenoot gestuur het en sy vriende se name daarin gebruik het. Dit is vir hom onmoontlik om tred te hou met sy tydskrifbydraes vir al wat ’n publikasie is – van Insig en De Kat tot Vrouekeur, Huisgenoot en Sarie. Talle van sy verhale is ook in versamelbundels opgeneem. François het baie van sy tydskrifverhale onder die skuilnaam Frans Bruwer geskryf. Hy was self ook twee jaar lank verhaleredakteur by Sarie en is ook een van die beoordelaars vir LitNet se skryfskole. Hy was ook die Afrikaanse redakteur van New Contrast en het die leesrubriekWoorde wat wip in die jeugbyvoegsel Jip behartig.
François voel dat die skryf van tydskrifverhale sy talent geslyp het vir sy eerste roman. In 1991 maak hy sy debuut as romanskrywer met Die nag het net een oog. En onmiddellik word hy raakgesien.
Die nag het net een oog word bekroon met die debuutprys in De Kat/Antenne/Sanlam se romanwedstryd. Dit word ook beskou as die eerste Gotiese riller in Afrikaans. Die aanhaling uit Dracula voor in die boek, “I’m glad you found your way in here, for I’m sure there is much that will interest you”, sou profeties wees, want deur die jare is daar baie in sy boeke wat verkennende lesers sou interesseer.
In Beeld van 22 November 2010 vertel François dat die raamwerk vir Die nag het net een oog klaar was, toe hy die aankondiging van die kompetisie gesien het en hy het besluit om die sprong te waag: "Toe ek die prys wen, was dit ’n teken dat hier tog vir my soort storie ’n plek is. Dis lekker om jou idees vrye teuels te kan gee. Dis nié ’n geval van 10% inspirasie en 90% perspirasie nie - skrywers kan in ruil vir hul gawe maar ’n bietjie moeite insit."
Die nag het net een oog speel af op ’n klein plattelandse dorpie, Botmasdorp. Terwyl Botmasdorp en sy inwoners hulle regmaak om die dorp se eeufees met groot fanfare en baie toesprake te vier, trek daar ’n geheimsinnige vreemdeling in ’n baie bouvallige kasarm van ’n huis in.
"Hierdie huis, met sy soel verrotting en yskoue gange, neem die plek in van die grukasteel van die klassieke grieselroman" – aldus Riana Scheepers in Insig van Oktober 1991. "Die leser is reeds deur die roman se proloog en voorafhoofstuk voorberei daarop dat hierdie naamlose vreemdeling die wraaknemer is wat ten doel het om die inwoners van hierdie dooierige plekkie een vir een dood te maak. Die verhaal is nie sonder swak plekke nie, maar Bloemhof hanteer en manipuleer die inligting waaroor beide die leser en die karakters beskik, so vernuftig dat die skrywer nooit sy leser verloor nie."
Tom Gouws (Die Kat, Februarie 1992) meen dat die verhaal van jou besit neem en dat die teks ’n belangrike gebeurtenis in Afrikaans is. “Gaan koop die boek, klim in jou doodkis en hiberneer tot Maandag. Weet net deurentyd: die nag het net een oog,” skryf Gouws.
François vertel dat hy met ’n riller gedebuteer het omdat hy van rillers hou weens hulle onvoorspelbaarheid. “Met ’n goeie riller is jy nie veronderstel om te weet wat volgende gaan gebeur nie. As ek die dag lus is vir iets voorspelbaar, lees ek ’n liefdesverhaal. My besluit om aanvanklik rillers te skryf, het my uitgedaag om kreatief te dink en my verbeelding buite die reëls te laat gaan.”
Amore Bekker, omroeper op RSG, het aan François genoem dat ’n rolprentvervaardiger in Amerika op soek is na ’n wetenskapsfiksierolprent. So teen die middel van 2017 lê François ’n draaiboekverwerking van Die nag het net een oog aan die maatskappy voor. Hy moes dit heeltemal verwerk na ’n wetenskapsfiksiefliek en in November 2017 is dit aanvaar.
Hy vertel aan Laetitia Pople (Volksblad, 20 November 2017) dat dit só glad nie in sy verwysingsraamwerk was nie dat hy glad nie op daardie skaal gedink het nie. "Hier in Suid-Afrika moet jy iemand ken voordat jy ’n voet in die deur kry, of iemand ken wat iemand ken. En ek ken niemand nie! Dit was dus nooit ’n opsie nie."
Double echo wat gegrond is op Doodskoot, is sy enigste vollengte draaiboek wat verfilm is. Hy het ook voorstelle gemaak en bydraes gelewer vir flieks soos Pad na jou hart, Vir altyd en Vir die voëls. Hy het ook die romans wat op die flieks gebaseer is, geskryf. Een van sy kortverhale is al in ’n kortfliek verwerk, maar nog niks op so ’n groot skaal nie.
"Ek skryf die soort boeke wat nie sommer plaaslike verfilm sal word nie, want dit verg ’n goeie begroting, al kan ek natuurlik 'daai soort draaiboekstories' ook skryf as iemand sou vra," het hy skertsend teenoor Pople opgemerk.
Oor die verskil tussen romanskryf en draaiboekskryf vertel hy aan Pople: "Ek laat dit nou baie elementêr klink, maar jy dink maar net visueel. Ek skryf in elk geval visueel, so dis nie veel van ’n aanpassing nie. In boeke het jy baie meer dialoog en 'verduidelikings', dikwels onnodig, maar in ’n fliek wys jy wat aangaan."
Na Die nag het net een oog volg Die duiwel se tuin (1993) wat in die Kaapse voorstad Durbanville (waar die skrywer woon) afspeel. Marlene, ’n onderwyseres, en haar seun Deon vind ’n nuwe tuiste in die voorstad Evergreen. Hulle word betrek by ’n duiwelse komplot waar niks is soos dit op die oog af lyk nie. Die motto voor in die boek lui: “If the past isn’t, then the present isn’t.”
Riana Barnard (Volksblad, 1 November 1993) skryf dat die hoofstukke in ooreenstemming hiermee retrochronologies ingedeel is – die afstand tussen teks en leser krimp met elke hoofstuk van verlede tot hede sodat albei in die slotmoment sekondes aftel. “Die verhaal skuif as ’t ware oor die werklikheid. As bevestiging word dié motto in die slot herhaal.” Sy meen dat Bloemhof met Die duiwel se tuin vir ons taal ’n toekoms losgeskryf het. “Want as hierdie verhaal jou nie aan die lees kry en lees hou nie ... Meer nog: dit laat jou holrug loop lank nadat jy dit neergesit het. Dit is ’n boek dié wat die mite van die vervelige Afrikaanse Boek grusaam nekomdraai.”
Volgens Riana Scheepers (Die Burger, 31 Augustus 1993) bevestig Bloemhof met hierdie roman sy talent vir die makabere en eksotiese verhaaltema. “In die stowwerige moot van die Afrikaanse literatuur het ons nie net humor nodig nie, ons het ook rillings en spoke en hekse en satangs nodig. Tot dusver was Bloemhof die antwoord daarop.”
Vir Lucas Malan (Rapport, 29 Augustus 1993) het Bloemhof die vermoë het om "sterk visueel te skryf en dat hy ’n besondere slag het om tonele op hoogspanningsoomblikke te laat stol: ’n tegniek wat die goeie riller kenmerk. Die sikliese struktuur van Bloemhof se verhaal verhoog hierdie spanningselement verhoog."
Met Koue soen in 1994 sit François sy voorkeur vir die bose ondergrond voort. Dit was ’n finalis in De Kat/Sanlam/Collage se romanwedstryd van 1993. Hier word die grieselige verhaal van twee verstrengelde familiegeskiedenisse (van die Strydoms en die Rabies) vertel. Die subtitel van die boek – “die dood en tye van die Strydom-Rabies” – verwys vooruit na die bose vloek wat die matriarge van hierdie twee families in ’n oomblik van redelose woede kies om oor mekaar uit te spreek. Dié bose vloek word bindend vir hulle en hulle kinders, tot in die hoeveelste geslag.
Tom Gouws (Beeld, 26 September 1994) skryf: "Die leser volg dus in die ontvouing van dié geskiedenis die voltrekking van die vloek in hierdie twee families – hul lewe kry byna net reliëf ten opsigte van hul verwagte sterftes. In die sage wat volg, word die karakters verdwerg deur die groeiende, nou herkenbare gestalte van die Bose ...”
Barrie Hough skryf in Insig van September 1994 dat Bloemhof die tradisionele plaasroman op ’n veel meer subtiele wyse via die riller ontluister. “Bloemhof gebruik die konvensies van nie net die plaasroman nie, maar ook die konvensies van die riller, die sprokie en die satire sodat Koue soen ’n wonderlik styl-potpourri is wat van begin tot einde vermaak. Melodrama, tragedie en komedie word byvoorbeeld in een van die karakters se sterwensoomblikke uiters doeltreffend vermeng wanneer ’n mens aflei dat die moordwapen ’n orgaan van sonderlinge dimensies is. Koue soen is ’n roman wat die literêre konvensies van hoe die roman behoort te lyk, deurmekaarkrap en heerlik ondermyn. Dit is iets waaraan die literêre puris heel moontlik sal stik.”
In Bloedbroer (1995) bly moord, maar ook verraad en seks, die hooftemas. Dirk en Werner, twee seuns uit die kinderhuis, word gelyk deur die boer Dieter Marx aangeneem. Marx het reeds ’n dogter, maar nie ’n seun nie. Dirk is die rebel wat die sagter, byna kleurlose Werner gaandeweg onderwerp en hom en sy suster om die beurt seksueel verlei, in ’n meedoënlose driehoek. Werner verraai egter sy broer en Dirk word op aanklag van bedrog in die tronk opgeneem. Met sy vrylating het hy net een doel voor oë – om wraak te neem op Werner.
Volgens Phil du Plessis (Die Burger, 26 Julie 1997) is Bloemhof se karakterisering skerp en ken hy die kuns om ’n mens te laat ril – lekkerder as in ’n fliek.
Met Storieboek, wat in 1996 verskyn, bewys François dat ’n mens hom as skrywer nie in kategorieë kan indeel nie. Altus Saayman word groot in ’n familie wat anders is. Sy pa, ma, sussie en Altus self beskik oor die een of ander towerkrag. Altus se gawe is om woorde werklikheid te laat word. Sy sussie kan haarself telkens in die vreemdste vorme laat verander. Telkens word Altus deur sy ma daaraan herinner dat hulle anders is as ander mense en dat ’n mens versigtig moet wees vir diegene wat nie ook vreemde gawes het nie. Storieboek is Altus se leeftog om tot ’n vergelyk te kom met sy gawe van verbeelding.
Bertie du Plessis (Rapport, 27 Oktober 1996) is van mening dat Storieboek een van die heerlikste romans is wat hy in ’n lang tyd onder oë gehad het. Dit is ’n storie wat hom weggeneem het na ’n land waar verbeelding en fantasie hoogty vier. Die leser kry net plesier uit die lees van hierdie boek.
JP Smuts (Oor skrywers en boeke – RSG – 27 Oktober 1996) meen dat Storieboek ’n besliste poging van Bloemhof is om weg te beweeg van die wêreld van die riller. “Daar is ’n duidelike monstering van tegnieke wat tipies is van die meer ernstige roman, maar gelukkig het Bloemhof nie in hierdie proses sy vermoë tot verbeelding verloor nie. Hy slaag daarin om ’n werk te skryf wat op eerste vlak toeganklik is en dikwels hoogs vermaaklik, maar wat terselfdertyd méér bied as vermaak. [...] Met Storieboek het Bloemhof ’n boek geskryf soos daar nog nie voorheen in Afrikaans was nie. Dit bring verdere groei en ook vernuwing binne sy oeuvre en skep positiewe verwagtinge omtrent wat hierdie vrugbare skrywer vorentoe gaan lewer.”
In 1996 beweeg François weg van die volwasse leser deur boeke vir die jeug te begin skryf. Human & Rousseau het gevoel dat daar nie genoeg rillers vir die jeug in Afrikaans is nie en hom genader om aanvanklik twee sulke boeke te skryf. ’n Riller-reeks vir die jonger leser verskyn en agt titels is reeds gepubliseer, beginnende met Die vrou met die pers oog en Donkerwoud. Die wit huis word bekroon met die eerste prys in Kagiso/FNB se Literêre Wedstryd. Die waterding, Kamer 13, Die speletjie en Hospitaaltyd word almal bekroon met die ATKV-Kinderboekprys vir 10–12-jariges. Hy kon hom met die opdrag van die uitgewers vereenselwig, aangesien hy as kind self daarna gesmag het om rillers te lees. “Soos die meeste kinders het ek daarvan gehou om te skrik, al dink ek nóú Hansie en Grietjie is ’n walglike verhaal. Dis moeiliker om ’n riller vir kinders te skryf, want jy durf nie verby ’n sekere punt beweeg nie. Jy kan byvoorbeeld nie die ou se kop laat afkap nie.” (Die Burger, 28 Mei 1997)
Hy skryf ook ’n klompie stories vir kinders wat deur Juta Uitgewers in hulle reekse gepubliseer word, asook skoolhandboeke.
In 1997 verskyn die omstrede Slinger-slinger by Tafelberg Uitgewers, waarvoor François die Sanlamprys vir Jeuglektuur in die beginnerskategorie ontvang. Dit vertel die verhaal van Stephan en Derek, twee vriende aan die einde van hulle graad 11-jaar, wat soos altyd saam vakansie gaan hou op Suikerbosstrand. Maar hierdie keer is dit anders: die twee ding vir die eerste keer in ’n fietsren mee en Stephan raak verlief op die pragtige, moederlose Lisa Stassen met die streng pa.
Marina le Roux (Die Burger, 28 Mei 1997) skryf dat dit ’n vreemde tussenin-vakansie vir die jongmense is – “slingerend tussen kindwees en volwassenheid en verwar deur die uiterstes van ambivalente emosies en konflikterende sosiale norme en sedes. [...] Die jongmense en veral die twee hoofkarakters word gekonfronteer met uitdagende ontwikkelingstake tydens ’n spanningsvolle rites de passage, waarvan die belangrikste miskien die ontwikkeling van seksuele identiteit is. Vir die eerste keer in ’n Afrikaanse jeugboek (sedert Maretha Maartens se ’n Pot vol winter) word daar openlik oor tienerseks geskryf, maar anders as in Maartens se boek, noem François alles by die naam. Dit is ’n eerlike, onthutsende, byderwetse jeugboek wat beslis gewild sal wees."
In 1998 lê die ATKV die boek aan 13–15-jariges voor om in aanmerking te kom vir die ATKV-Kinderboekprys vir daardie ouderdom. Dit het ’n storm ontketen omdat ouers geglo het dat die boek nie geskik is vir kinders van daardie ouderdom nie. Na die omstredenheid het Tafelberg Uitgewers die boek onttrek van die leeslys vir die kinderboekprys.
François self was ontsteld dat sy boek aan laerskoolleerlinge voorgelê is vir beoordeling, omdat hy dit beslis nie vir daardie ouderdomsgroep geskryf het nie. “Ek probeer relevant skryf vir sewentien- en agtienjariges. My rol is nie om aan hulle ’n ideaal voor te hou nie, maar om my verhale so lewensgetrou moontlik te maak sodat lesers hulle daarmee kan vereenselwig.” (Beeld, 3 September 1998)
Hy stem nie saam dat ouer tieners net boeke vir volwassenes lees nie, maar besef hulle doen dit waarskynlik as hulle meen die trant van die jeugboeke is pedanties of neerbuigend. “Ouers voel ongemaklik as hul kinders meer van die lewe weet as wat hulle op dieselfde ouderdom geweet het. My oogmerk is om jong mense te verseker hulle is nie die enigste wat met dié probleme worstel nie, eerder as om dit te laat lyk asof oplossings maklik is.”
Van die ouers en die tieners wat Slinger-slinger gelees het, het egter gemeen dat die storie baie realisties uitgebeeld is en dat dit is hoe en waaroor tieners praat.
Met Mooidraai Basuin in 1997 kom François weer eens vorendag met iets heeltemal nuut, maar steeds met sy kenmerkende styl wat dit volgens Herman Wasserman (Die Burger, 28 Mei 1997) aanklank sal laat vind onder sowel lesers wat net afleiding soek as diegene wat oop is vir intelligente kommentaar. "Dit is in die formaat van ’n populêre, effens outydse tydskrif en bevat ’n aantal verhale wat hoofsaaklik op ’n plattelandse dorpie afspeel. Maar die verhale is deel van ’n collage bydraes wat ’n mens gewoonlik in ’n tydskrif sou vind – grapstrokies, wedstryde, sterrevoorspellings en selfs ’n fotoverhaal. Dit lees dus soos ’n strooitydskrif, vol skindernuus en pret, maar die aweregsheid wat ’n kenmerk van Bloemhof se rillers is, is ook hier aan die werk. Binne die oënskynlike ligte gegewe word met behulp van slim humor en veral woordspelings gesatiriseer, gespot en kommentaar gelewer.”
Nagbesoeker (1997) het getoon dat François nog nie vergeet het hoe om ’n suksesvolle riller te skryf nie. Twee jong meisies word op Disabaai vermoor en een se suster, Estelle, wat ’n opkomende model is, kom huis toe om haar suster te begrawe. Sy raak verlief op Alan, die pragtige jong man wat saam met sy ma bly. Haar skoolkys, ’n valerige fotograaf, is ook daar vir die begrafnis. Die derde man in die storie is ’n verwarde skoolseun wat adolessensie pynlik ervaar. ’n Derde moord is onafwendbaar – die vraag is net wanneer, wie en wie die moordenaar is.
Gretel Wybenga (Beeld, 24 November 1997) skryf as volg oor Nagbesoeker: "Die outeur flankeer ook hier met allerlei postmoderne idees: Die verteller betrek die leser in die teks: daar word geïmpliseer dat die werklike lewe van ’n doodgewone mens voor hy dood is tot legende omgetoor word, dus gefiksionaliseer word.”
Hilda Grobler (Vrydag, 31 Oktober 1997) meen dat Nagbesoeker weer eens bevestig dat Bloemhof ’n besonder begaafde storieverteller is.
In 1998 kom François weer met ’n nuutjie vorendag: Hostis (Latyn vir “vyand”) word gepubliseer saam met ’n CD met oorspronklike musiek en ’n klankbaan deur die skrywer self. Dit vertel die storie van ’n driehoeksverhouding waar twee mans dieselfde vrou bemin. François neem die basiese gegewe en transponeer dit telkens na ’n ander historiese tyd: Parys voor die Franse revolusie, Praag in die begin van die 19de eeu, Afrika in die 20ste eeu.
HP van Coller skryf in Volksblad van 8 Maart 1999 dat hoewel die karakters telkens van identiteit verander, iets van ’n patroonmatige gedetermineerdheid behoue bly: “Dis nie net asof die karakters en hul drange deur al hul historiese transformasie lewend bly nie, maar dat dit gevoed word deur die langdurige wraak van die oorspronklike bedroëne. Dit is nie ’n blote foefie nie, maar ’n eksperiment wat getuig van ’n kreatiewe gees waarvoor die Afrikaanse literatuur dankbaar kan wees."
Met Klipgooi (1999) gebruik François volgens Cas van Rensburg (Beeld, 8 November 1999) dieselfde tegniek as wat William Faulkner in As I lay dying gebruik het. "In Faulkner se boek vertel vyftien karakters die storie van ’n vloed en ’n brand soos elkeen dit ervaar het, terwyl ’n vrou op sterwe lê. In Klipgooi bring veertien karakters op die dorp Klipgooi elkeen deur sy of haar ervaring van die gebeure van Vrydag 19 Augustus 1983 tot Sondag die 21ste ’n stukkie van die legkaart om ’n verhaal te voltooi met ’n heerlik onverwagte einde," aldus Van Rensburg.
François se volgende jeugboek, Die dae toe ek Elvis was, word in 2000 gepubliseer. Die bekendstelling van Elvis by die KKNK in 2000 het saamgeval met ’n rockvertoning deur Jacques du Preez van die TV-program Geraas. Dit vertel die verhaal van CJ wat twee passies in die lewe het: Elvis Presley en Charmaine. Hy het ook ’n ma wat vir hom meer as een keer ’n verleentheid is, maar wat hy ook met passie verdedig as dit moet. Dit is ook ’n riller met ’n reeksmoordenaar wat sy verskyning maak.
Volgens Barrie Hough (Rapport, 29 Oktober 2000) is dit François se "beste jeugboek tot op daardie stadium. Hy kan in tieners se koppe inklim en met hulle kommunikeer en hulle slang gebruik sonder dat dit gedwonge voorkom." Vir Cas van Rensburg (Volksblad, 21 Augustus 2000) was dit ’n ontstellende boek wat diep sny.
Die dae toe ek Elvis was word in 2005 en 2006 herdruk. François het die boek tot ’n verhoogteks verwerk wat in 2008 by die Suidoosterfees opgevoer is met Marthinus Basson as regisseur en baie goed deur resensente ontvang is.
Met die publikasie van ’n Tweede asem vir Jan A in 2001 skryf Fanie Olivier (Beeld, 18 Maart 2002) dat dit, nes van François se ander boeke, getipeer word deur gewone mense wat afgryslike dinge ervaar wanneer hulle gekonfronteer word met gewone dinge wat verkeerd loop. “Daarna loop hulle dan nog verder die verskrikking van die buitengewone of bonatuurlike op die lyf. En dit alles in goeie, stewige Afrikaans wat wéét dat sukses nie gemeet word aan die gewaande voorskriftelikheid rondom populêre of ‘omgangstaal’ nie. Ook daarvoor moet Afrikaans vir François Bloemhof dankbaar wees.”
’n Tweede asem vir Jan A vertel die storie van die suksesvolle versekeringsmous Jan Ackerman – ’n gesinsman, lief vir sy vrou, Maret, en sy tienerseun en dogter. Een oggend terwyl hy draf, word hy deur ’n rooikopvrou in ’n rooi vuurwa “des moers” getrap. Hy beland in die hospitaal en na die ongeluk begin die krake in die ordelikheid van die Ackerman-gesin wys.
Volgens Mathilda Smith (Volksblad, 31 Desember 2001) skryf Bloemhof ’n verhaal wat vrae vra en nie antwoorde gee nie. "Die verhaal is kompleks en laat die leser wonder ... waar alles begin en eindig. Of waar jy dink alles begin of eindig. [...] Ons het hier aksie en seks, maar ook ’n diep intellektuele verhaal wat op verskillende vlakke gelees kan word sodat Jan en alleman dit kan geniet, maar wat ook die intellektueel en die ingewyde letterkundige diep nadenkend laat.”
Op ’n vraag van Francois Smith (Beeld, 14 Desember 2001) of hy met Jan A ’n doelbewuste balans tussen spanningsverhaal en letterkunde wou bereik, antwoord hy: “Hoe kan ’n Afrikaanse spanningskrywer ooit ’n ernstige skrywer wil wees ... Ek weet dis nie ’n gewilde siening nie, maar ek het nog altyd gedink goeie spanningsverhale ís letterkunde. Net omdat iets jou kan meevoer, beteken nie daar’s fout daarmee nie. Aan die ander kant, as ons Afrikaans is en iets geniet, kan dit mos nie ‘goed’ wees nie ... Ja, ek is ernstig oor my skryfwerk, want ek kry nie end daarmee nie – ek verstaan waar die vooroordeel vandaan kom. Daar was al soveel vrot rillerflieks dat die genre ’n slegte naam gekry het.”
François vertel aan Sarie: "Die karakterisering in hierdie roman moes sterker wees as in my ander romans aangesien die boek handel oor hoe ’n man se persoonlikheid deur eksterne faktore gemanipuleer word en dat as die lesers nie in hom as mens glo nie, dit hulle nie gaan traak wat van hom geword het nie."
Oor die seks in die verhaal vertel François dat hy nog nooit in sy boeke van seks weggeskram het nie – as hy gevoel het dit is nodig. “Seks is deel van die lewe, dis trouens die begin daarvan as ek mooi onthou. As die storie vir my sê dit moet in, dan moet dit. Ja, dis ’n rowwe boek, maar mans het meer as net ’n verbygaande belangstelling in seks. Van die twee mans in die boek is die een amper veertig en die ander ’n tienerseun – veral dié twee kategorieë het ’n ding oor die groot S, en as jy oor hulle wil skryf en daardie aspek vermy, gaan jy nooit driedimensionele karakters geskep kry nie.” (Sarie, 23 Januarie 2002)
In 2005 is François die wenner van die Goue Sanlam-prys vir Jeuglektuur vir sy boek Nie vir kinders nie. Dit vertel die verhaal van Tim Marais, ’n seun op die vooraand van matriek, wat met dwelms en sekswerk deurmekaar raak. Oor waar hy die idee vir die storie gekry het, antwoord hy dat hy net oplet na wat om hom aangaan. “'Die oudste beroep ter wêreld’ gaan van krag tot krag – en sekswerkers raak al hoe jonger. Buitendien is dit ’n verouderde siening dat net meisies in die beroep beland. Ek dink nie dat dit ’n skokkende boek is nie, maar dit kan vir party mense skokkend wees omdat die onderwerp in ’n fiktiewe werk gehanteer word en nie in ’n maatskaplike verslag nie. En dat ek mét tieners praat en nie net óór hulle nie.” (Volksblad, 16 September 2005)
Willemien Marais (Volksblad, 21 November 2005) beskou Bloemhof as ’n ervare skrywer wat moeiteloos skryf. Die leser sit nooit met die gevoel dat hy “probeer” om vir tieners te skryf nie. “Dit is ’n boeiende verhaal waarvan die gegewe – dié van ’n tiener as manlike prostituut – beslis ’n nuwe vir Afrikaans is.”
Op ’n vraag van Arnold Vermaak (Die Burger, 4 Augustus 2005) oor die suiwer taalgebruik in Nie vir kinders nie sê François dat dit ’n cliché is dat as jy ’n boek vir tieners skryf, elke vyfde woord ’n Engelse een moet wees. “Dis ’n lui gewoonte en hoe meer skrywers dié maklike uitweg kies, hoe minder van ’n styl is dit. Enigeen kan dit doen. Te veel vloekwoorde ook – voordat jy jou kom kry, probeer jy te hard.”
François glo dat jeugkarakters in boeke moet doen en dink wat vandag se tieners doen en dink. “Nie alle skrywers gaan kans sien daarvoor nie – mens kan bang wees dat ander volwassenes sleg gaan dink van jou as jy reguit praat, maar die jeugboek kan nie meer die utopie wees waarin die werklikheid geïgnoreer word nie. Die dae toe intrige bestaan het uit kleilat gooi, poetse bak en perskes in die dominees se agterplaas steel, is verby. Trompie en Saartjie is nou ’n ou omie en tannie – lekker, maar vir doerie tyd. ’n Geloofwaardige uitbeelding van jongmense se leefwêreld is belangrik.”
Vanaf 2002 is François ook verantwoordelik vir die eerste prenteverhaal in Afrikaans wat met die vertaalde Tintin- en Asterix-reekse kan meeding. Hy skryf die teks van die Agent Snoet-reeks en Alistair Ackerman is verantwoordelik vir die illustrasies in hierdie verhale oor Agent Snoet en sy troeteldier Felino, die Siamese kat. Felino is eintlik die slim een sonder wie se hulp die arme Agent Snoet nie kan klaarkom nie. Die eerste titel is Agent Snoet en die botterdiamant, die tweede Agent Snoet en die kattekwaad en die derde Agent Snoet en die hondelewe. Vir die eerste een het François ’n CP Hoogenhout-vermelding ontvang. In 2010 volg Agent Snoet en die Groen Genugtig en in 2016 Agent Snoet en die windlawaai. In 2018 is die vyf titels in ’n omnibus uitgegee.
Oor die omnibus van Agent Snoet (2018) vertel François aan Laetitia Pople (Volksblad, 4 Junie 2018): "Dit laat jou spin van plesier. Die vyf só saam verteenwoordig jare en jare se dink en werk, hoewel ek en die kunstenaar Alistair Ackermann darem tussendeur lang blaaskanse gevat het. Dis goed om die omnibus te kan oopmaak en nog só baie te hou van wat ek daar sien!"
Oor die ontstaan van Agent Snoet en Felino: "Ek was nog altyd dol oor strokies en kon skaars glo daar was nog nie so iets in Afrikaans nie. Dit was dus my plig én plesier om vir on lesers so iets in ons eie taal te gee. Natuurlik is dit ook baie opwindend om beelde in jou kop so te sien vorm kry, en selfs beter was wat jy verwag het.
"Dit spreek tot die kind in my. Daar is beslis genoeg aksie en geheime en humor om enige jong leser te vermaak, maar ek het geskryf wat ék graag op ’n boekrak sou wou sien toe ek jonger was. En ja, ouer lesers mag ook maar daarvan hou. Dis sommer bog, hierdie ding dat ouer lesers net ernstig moet wees."
Oor die samewerking tussen hom en Alistair Ackermann verduidelik François aan Pople hoe dit werk: "Ek ontwikkel die stories en deel dit in ’n paar raampies per bladsy op: Wat gebeur, wie sê wat, ensovoorts. Met die eerste boek was ek nogal rigied dat dit presies moes werk soos ek dit uitgelê het, maar toe kon ek al sien hoe Alistair met klein besonderhede groot waarde toevoeg. Ons het teen die tweede boek al só eenders begin redeneer, en sy idees was só goed, dat ek hom al meer self wou laat interpreteer. Ek probeer nou aan een ding dink waaroor ons verskil het, en kan nie!"
François het ’n besondere liefde vir katte. So dit was dus nie snaaks dat hy ’n strokiesprent met ’n kat in die hoofrol en nog ander katte in kleiner rolle geskep het nie. Hy verduidelik aan Laetitia Pople hierdie hele "kat-ding": "Ek het in daardie stadium ’n kat met die naam Felino gehad, afgelei van die Engelse woord feline. As jy in jou eie huis gebuk gaan onder ’n Siamese kat se nukke en grille, hoef jy nie ver te soek na ’n eksentrieke, baasspelerige karakter vir jou speurstrokie nie. Ek het bloot vir Alistair foto's van die kat gegee waarop die kat se voorkoms gegrond is. Dit het meer dinkwerk geverg om te besluit hoe Agent Snoet moet lyk."
Oor die menslik eienskappe wat hy aan die katte in die strokie gegee het, vertel François aan Pole dat dit vir hom humoristies is om dit te doen en in die tweede plek is elke persoon wat katte het, bewus daarvan dat dit eintlik die kat is wat sy baas besit. "En katte het duur smaak: hulle sal altyd op die duurste tapyt opgooi. My vier katte voer beslis lang gesprekke met my en dis maar goed dat ek te dom is om dit te verstaan."
Felino is ook nie baie beïndruk met Agent Snoet se speurvernuf nie, bloot omdat mense nie kan kompeteer met ’n Siamese kat se intellek nie.
In 2011 is Agent Snoet en die hondelewe vir die verhoog verwerk. Dit was die eerste aksie-musiekspel in Afrikaans en het die land vol getoer. Die rol van Agent Snoet is vertolk deur Danie Putter en Eloise Clasen was sy speurkat Felino. Die regisseur was Lizz Meiring.
Hy vertel dat hy sy boeke vir jonger kinders vir homself skryf, toe hy daardie ouderdom was. “Dit is die boeke wat ek graag sou wou lees. Hou ouer ’n mens word, hoe moeiliker is dit om jou in die skoene van ’n kind te verplaas. Gelukkig is daar mense soos redakteurs by die uitgewery wat gou vir jou sê wanneer iets nie werk nie.”
Die eerste vrouespeurder-in-’n-boek, sersant Alma van der Pool, maak haar opwagting in Spinnerak (2006). Hier is sy op die spoor van ’n reeksmoordenaar wat vroue teiken. Vir Eduan Maggo (Die Burger, 29 Januarie 2007) word die eeue-oue stryd tussen kwaad en goed in Spinnerak voortgesit, maar dit beteken nie dat die goeie altyd so goed is nie en die bose dalk ook nie so sleg nie. "En juis dié dinamiek dra by tot die realisme van die verhaal en sorg vir daardie ekstra tikkie spanning."
In 2007 is Alma van der Pool terug in Jagseisoen, waarin sy die saak van ontvoerde hoërskoolleerlinge moet oplos. Haar persoonlike lewe as ’n geskeide vrou en enkelouer maak egter inbreuk op die saak en kompliseer haar taak.
Hy het ’n vrou as sy speurder gekies omdat hy wou afwyk van die gewone en alledaagse patroon van ’n sterk manlike speurder. "Die wêreld van die speurder is plaaslik beskou as die terrein van die man, sodat dit al ’n seksistiese cliché geword het. Alma van der Pool het nie beperkinge gehad nie. Ek glo ’n vrou kan basies dieselfde dinge as ’n man doen, met die voordeel dat sy dalk onderskat word, ook deur manlike kollegas.
"Mense is geneig om vroue te onderskat, ook in die polisiediens. Maar ek het my drie boeke in die reeks darem ook nie as ’n feministiese beweging gesien nie – dis ’n feminis se plek om so iets te skryf. Dit was net lekker om vooropvattings op meer as een front reg te stel, en die groot voordeel was dat dit ’n nuwe terrein was en ek doen wat ek wou," vertel François aan Org Potgieter (Die Burger, 13 Oktober 2012).
Pieter Schuurman (Volksblad, 31 Januarie 2008) beskou Jagseisoen as ’n heerlike boek vir enigiemand op soek na vermaak en meen dat Bloemhof vir oorgenoeg opwinding, aksie en drama sorg. Volgens Jaybee Roux (Beeld, 13 Mei 2008) is die storie boeiend en merendeels oortuigend geskryf, terwyl Bloemhof se gebruik van die taal vars en raak is en eerder gemik is op die gewone leser en nie op die taalkenners nie.
Met Jagseisoen word dit weer bevestig hoe Bloemhof met sy lesers se koppe smous. Hy slaag baie goed daarin om die spanning geleidelik te laat opbou soos die geheime ontvou, skryf Fanie Viljoen (LitNet). Vir Viljoen is dit weer eens ’n bewys dat François een van ons uitstaande spanningskrywers is.
In 2009 is Alma van der Pool weer op die toneel in Harde woorde, waar sy ingeroep word deur die enigste manlike skrywer van Afrikaanse liefdesverhale, Cor Esterhuyse, om ’n reeks sinistere gebeurtenisse te ondersoek. Stoffel Cilliers (Beeld, 12 mei 2009) het gesukkel om hierdie roman neer te sit aangesien dit "oorspronklik-gekonsipieerd en knap-gestruktureerd" is. Die leser kom ook onder die indruk van die moeite wat die skrywer gedoen het met die beplanning van die verhaallyn.
Vir Aardklop in 2006 slaan hy sy hand die eerste keer aan ’n kabaret. Dis getitel Die wêreld wil weet en het as tema werklikheidstelevisie en die prys van roem, asook die verbygaande aard daarvan. François self is nie ’n kyker van dié tipe televisie nie, maar die feit dat party mense enigiets sal doen en sal prysgee om kitsroem te verwerf, interesseer hom. Hierdie produksie voldoen volgens hom aan die klassieke vereistes van ’n kabaret deurdat dit nie net ’n string liedjies is nie. Hy stem saam met die outydse skeppers van kabaret dat jy kommentaar moet lewer, skerpsinnig moet wees en moet satiriseer, en dat jy mense moet laat dink. “Jy kan nie net ’n rokerige verhoog hê, vir die vrou ’n hardebolkeil gee en haar vra om hees te sing, en dan het jy ’n kabaret nie.” (Beeld, 28 September 2006)
Hy het self die liedjies geskryf en Hennie en Maria van der Merwe van Wellington het die notering gedoen nadat François dit vir hulle gesing het. Hy was glad nie betrokke by die regie en produksie van die kabaret nie en het alles in die hande gelaat van Gaerin Hauptfleisch, die regisseur, en die spelers.
In 2008 word die eerste boek in Die Rooi Luiperd-reeks gepubliseer. Dit is ’n huldeblyk aan die 100ste herdenking van Ian Fleming, die skrywer van die James Bond-reeks. Hy probeer ’n Afrikaanse James Bond skep. Die Rooi Luiperd, die geheime agent, is dood en hy was deel van die Groot Vyf, die top-agente in Suid-Afrika se eie CIA. Hulle kies dus twee agente om die raaisel van die Rooi Luiperd op te los. Die tweede in hierdie reeks, Afspraak in Venesië, word in 2009 gepubliseer. Verdere titels in hierdie reeks is Die genesis-faktor (2010) en Helse manier van koebaai sê (2011).
Enkele uitsprake deur resensente oor Die Rooi Luiperd-reeks is as volg:
- "Dit is ’n Bloemhof-boek dié en die aksie verskuif blitsig van eetsaal na operasiesaal, van motorboot na helikopter, van spreekkamer na hotelkamer. Die skrywer, ’n stilis by uitstek, wissel gemaklik van lang, vloeiende na kort, dramatiese sinne. Al het Bloemhof met hierdie roman (Afspraak in Venesië) swak weggespring, het hy danksy sy ervaring en veelsydigheid die wenpaal met ’n knap eindpoging gehaal." (Stoffel Cilliers, Beeld, 5 Oktober 2009)
- "Wat die boek (Die Genesis-faktor) veral lesenswaardig maak, is om te ervaar hoe maklik die menslike psige die slagveld kan word van bose magte wat geen norme of grense eerbiedig nie. Dit gee aan hierdie opwindende Rooi Luiperd-boek, wat aan al die gewone spanningsverhaalvereistes voldoen, ’n verrassend nuwe dimensie." (Stoffel Cilliers, Volksblad, 13 November 2010)
- Al is die boek (Helse manier van koebaai sê) deel van ’n reeks, staan hy sterk genoeg op sy eie vir diegene wat nie die voriges gelees het nie. En lesers wat nou vir die eerste keer met die Rooi Luiperd kennis maak, kry dalk net lus vir dié boek se voorlopers. Soos Koos Kombuis sê: 'Dis blerrie goeie entertainment!'" (Moira Richards, Rapport, 20 November 2011)
In 2010 verskyn Die onbekendes by LAPA Uitgewers. Hierdie is egter nie François Bloemhof se gewone misdaadriller nie, maar dit behoort eerder in die "newelwêreld tussen sielkundige riller en ware gruverhaal", soos Dirk Jordaan dit beskryf in Beeld van 26 April 2010.
Die onbekendes vertel die storie van Louise wat ’n joernalis is. Haar lewe is goed georganiseer, maar haar lewe het ook ’n donker kant. En dan begin haar wêreld rondom haar ineenstort.
Dirk Jordaan beskryf dit verder: "Dit is ’n verhaal deur ’n skitterende storieverteller, gemik op volwassenes, oor die stelselmatige sielkundige aftakeling van ’n jong vrou. ’n Verhaal oor seksuele ontrouheid, vrees en die mens se kapasiteit vir geweld, maar ook vir oorlewing. Genoeg gesê. Meer durf ons nie verklap nie. Maar weet dit: Moenie Die onbekendes lees vir 'ont'-spanning nie!"
In Volksblad van 19 Junie 2010 sluit Stoffel Cilliers sy resensie as volg af: "In watter wêreld François Bloemhof hierdie werklik knap geskrewe spanningsroman ook al gaan haal het, dit kan gerus ontvang word as een van sy voortreflikstes."
François slaag daarin om die een uitstekende roman na die ander te skryf. In 2013 word Moord in die beloofde land by Human & Rousseau gepubliseer. Wat vir Riette Rust (LitNet) bygebly het, is die "diggeweefde storielyn". "Nes jy dink jy het al die drade bymekaar, is daar nog (skokkende) verrassings."
Die agtergrond van die verhaal is die 20 jaar tussen die 1970's en die 1990's. Die Smit-gesin is die middelpunt van die verhaal. Die pa is ’n mediese dokter, die ma ’n huisvrou en daar is ook twee seuns. Die een seun is Samuel, die hoofkarakter, en sy seksuele ontwaking en geestelike volwassewording word deernisvol geteken. Hy begin later obsessioneel in die skermoordenaar, Marlene Lehnberg, belangstel en só word sy deel van Samuel se seksuele fantasieë.
Die skrywer slaag goed daarin om die agtergrond van die 1980's en 1990's te herskep en die leser met nostalgie te vervul, skryf Riette Rust. "Dit was die tyd van inryteaters, TV-reekse soos Vyfster, skouerkussings, Phil Collins se St Elmo's fire. Maar ook van afgryslike rassisme en moord (op die grens). Moord in die beloofde land is ’n spanningsverhaal en familiesage met genoeg elemente van die tipiese gruwelverhaal. Meisies word summier afgemaai. Een se hand word elders opgetel. En ’n gesig word oopgekloof tot die agtertande sigbaar is. Sjoe! Wie’s hiervoor verantwoordelik? Die antwoord is nie een wat maklik voorspel kan word nie ... (...)
"Die bose magte, oftewel die pikswart ondertoon wat heeltyd onderliggend is, sorg vir ’n surrealistiese kinkel waarvan Samuel teen wil en dank deel word. Dis verrassend en lekker om te lees. Trouens, Moord in die beloofde land is ’n boek wat jy in een sit sal wil deurlees. En moontlik sal wil herlees. Maar - as jy die roman wil aanskaf, moet jy nie sensitief wees vir geweldtonele of vir kokende seks nie."
Landbouweekblad (9 Augustus 2013) wou by François weet wat die grootste uitdaging vir hom was met die skryf van Moord in die beloofde land. Dit was al die navorsing wat hy moes doen aangesien die boek vanaf 1973 tot 1994 afspeel. "Die probleem is dat min skrywers wat ’n klomp navorsing doen, die versoeking kan weerstaan om álles in te sit ... Dan lê al die gegewens soos ’n berg in die pad van die arme storie. Ek wou seker maak die gebeure bly op die voorgrond en al daardie interessante feite verryk dit, maar verdring dit nie. Verder, omdat dit nie net ’n spanningsverhaal is nie, maar ook ’n familiesage met die Suid-Afrika van soveel jare gelede as agtergrond, moes ek seker maak daar is ’n balans tussen al die elemente."
Ook Johan Smith was beïndruk met Moord in die beloofde land (Rapport, 28 Julie 2013). Dit lees maklik en vinnig, maar hy sal dit nie vir kinders aanbeveel nie, net vir volwassenes aangesien daar heelwat sekstonele en growwe taalgebruik is.
"Die titel van die boek laat ’n mens dink aan ’n politieke drama. Gelukkig is dit nie, maar wat in hierdie beloofde land gebeur, is veel meer as moord en het veel meer om die lyf ..."
In 2014 publiseer Human & Rousseau Die vierde stem. Die roman draai rondom ’n paar weke in die lewe van vier karakters, naamlik Annemi, ’n kantoorwerker; Manrich, ’n manipulerende sielkundige; die naamlose skrywer, maar wat later een word met die skrywer van die roman en dan die geheimsinnige vierde stem.
Vir Louise Ferreira (Beeld, 16 Februarie 2015) het Bloemhof hier misgetas. "Die idee agter die roman, vermoed ek, is om die menslike bewussyn – en die onderbewussyn se donker geheime – te verken. Daar is egter soveel selfvoldane verbale masturbasie dat hierdie belowende premis verlore gaan."
In Rapport (25 Januarie 2015) skryf Herman Lategan dat daar niks verkeerd is met die skrywer se verbeelding of sy vermoë om intrige te skep nie. "Dit is net jammer dat die styl en timbre van die woorde soos ’n pap hart sonder gô en pê klop. Tyd vir sokkies optrek."
François begewe hom in ’n heel ander genre toe hy in 2013 die draaiboek van die fliek Pad na jou hart (met Ivan Botha en Donnalee Roberts) in ’n roman omskep het. Vir hom was dit ’n groot uitdaging, erken hy aan Karin Burger (Rapport, 10 November 2013). "Dit gebeur min genoeg dat daar dieselfde fliek én boek is, nou het ons dit boonop andersom gemaak deur van ’n draaiboek ’n boek te maak. Vir my was die lekkerte daarvan dat ek self kon besluit wat die karakters dink. Die draaiboek was die riglyn, maar ek kon uitbrei en byvoeg."
In 2015 het François dieselfde met Vir altyd gedoen en het JB Roux geskryf dat daar vir François ’n "blinknuwe toekoms as liefdesverhaalskrywer voorlê." (Rapport, 10 Januarie 2016)
Ook Dewald Koen (Volksblad, 2 November 2015) was gaande oor Vir altyd. "Net soos in Pad na jou hart slaag Bloemhof daarin om die slot so onvoorspelbaar as moontlik te laat, wat die leser tot en met die laaste sin boei. Vir altyd is ongetwyfeld een van die mees opwindende liefdesromans wat ek in ’n wyle gelees het."
François se volgende spanningsverhaal is Doodskoot wat in 2016 by Penguin verskyn. Dit is sy 24ste roman vir volwassenes en vertel die storie van Paul wat op die plaas Welverdiend van Bernard Ackerman naby Riebeek-Kasteel beland en betrek word by die familie-intriges. Lani, Bernard se jong dogter, word ontvoer en Paul en Michelle, Bernard se vriendin, (wat in ’n seksuele verhouding met Paul betrokke is) moet die losprys betaal.
François vertel aan Org Potgieter op LitNet meer oor Doodskoot: "Dit is in die styl van die film noir van die 1940's en vyftigerjare geskryf is. Daar is ’n held met probleme en ’n vrou met baie planne wat net tot verdriet kan lei – en die spanning loop op. Anders as daardie outydse flieks, speel dit plaaslik af, op Riebeek-Kasteel, met moderne karakters en situasies wat hedendaagse eise aan hulle stel. Die mense kry swaar, maar hulle wou mos!"
Riaan Grobler (Beeld, 26 September 2016) kon die ontknoping aan die einde glad nie voorsien nie. "Trouens, ek was oortuig ek weet wie die uiteindelike skuldige is, maar Bloemhof het sy strik goed gestel. Sy skryfstyl is gemaklik – soveel so dat ek in ’n stadium gewonder het of dit nie te gemaklik is nie. Maar hoe verder ’n mens lees en meer daaraan gewoond raak, hoe lekkerder val sy toon en styl op die oog."
Daar was ’n paar goedjies in die verhaal wat vir Grobler gepla het, maar dit doen nie afbreuk aan die feit dat Doodskoot lekker lees nie – "dit bied meer as genoeg vir ’n genotvolle en bevredigende leeservaring."
Vir Deborah Steinmair (Rapport van 16 Oktober 2016) is Doodskoot ’n storie wat die leser vervul met dodelike leesgenot. "Die leser word verplaas soos in ’n ou moewie; begogel, verlei, verlok, ontnugter en enduit geboei."
Francois gesels in 2016 met Naomi Meyer op LitNet oor sy verwerking van die draaiboek van Vir die voëls.
Die film Vir die voëls is gegrond op ’n kortverhaal, "Slim vang sy baas" wat Irma Humpel geskryf het vir ’n leserswedstryd waarin gesoek is na ’n draaiboek om die 100ste bestaansjaar van Huisgenoot te vier. Die storie gaan oor Irma en Sampie de Klerk van Newcastle se liefdesverhaal.
Hierna was dit François se beurt om die storie nog verder te verwerk tot ’n roman. Hy vertel aan Naomi Meyer op LitNet dat hy toe telefoontjie gespeel het: "Een van die redes waarom ek betrokke wou wees, is omdat die storie reeds een maal verwerk is, en toe kon ek dit verder verwerk. So iets sal seker vir enige skrywer interessant wees, veral as dit ’n sterk storie was om mee te begin. Soos met telefoontjie speel, verander die storie elke keer as daar nog ’n verteller bykom. Nóg my weergawe nóg die filmmakers s’n is 'die volle waarheid' en ek skat ek het die meeste van almal gejok ..."
Hy het nie probeer om naby aan die werklikheid te bly nie en het in die voorwoord genoem dat "verbeelding en vryheid met die karakterisering ’n groot rol gespeel het. Die storie het in my kop anders vorm gekry as hoe situasies regtig destyds uitgespeel het; dit is noodwendig so. Ek het beslis ook ander woorde in die mense se monde én ander gedagtes en oorwegings in hulle koppe geplaas as wat regtig by hulle opgekom het. Ek het eers met Irma de Klerk kontak gemaak nadat die manuskrip rofweg klaar was, want ek was bang sy beïnvloed my interpretasie van die karakter as ek vroeër met haar praat. Toe gesels ons so lekker dat ons nou nog gesels!"
In haar onderhoud met François noem Naomi Meyer dat François se eerste sin van die roman ("Elke mens is eintlik ’n ry mense. ’n Klomp wat agter jou aan tou: vooraan is die jy van hier en nou, en dan al die ander, jonger jye wat jou tot hier gebring het.") haar laat dink het aan babushka-poppe wat hy uitmekaar gehaal het en na elke een gekyk het. Sy wou weet wat hy gesien het. "Hoe meer fasette hoe dieper jy daarop ingaan. ’n Mens kan dieselfde sê van die storie wat Irma na Huisgenoot gestuur het, waarmee sy die kompetisie gewen het wat tot die rolprent aanleiding gegee het. Dit was reeds ’n opsomming, en dus ’n interpretasie van die werklike gebeure, wat ander mense op ander maniere sal onthou. Toe kom daar ’n draaiboekskrywer by, en later was daar drie van hulle, en uiteindelik is die negende weergawe van die draaiboek verfilm. Daar is lae op lae in die storie, nes daar is in ons almal se lewens, maar waarby ek in elke stadium wou uitkom, is wat in die karakters se koppe aangaan. Dis natuurlik een van die voordele van ’n roman – ’n rolprent wen veld as dit kom by beelde en gepaardgaande musiek, maar ek kon sterker vorm gee aan karakters se persoonlikhede. Mense verander ook natuurlik na aanleiding van wat met hulle gebeur; in die boek gebeur daar baie dinge met Irma en Sampie wat hulle help vorm."
Oor die titel verduidelik François aan Meyer dat hy dit in die boek anders gebruik het as wat dit in die rolprent gebruik is. In die boek vertel Irma se ma haar dat liefde vir die voëls is. "Natuurlik is dit ’n groot struikelblok vir ’n jongman as die meisie wat hy in die oog het nog altyd só geredeneer het. Op letterlike vlak het Irma ’n groot belangstelling in voëls, wat ruimte gelaat het vir ’n bietjie lekker simboliek oor hoe mense mekaar soms soos die verskillende voëlspesies kan behandel. Dit is ook sommer net ’n lekker titel! Al het ek dit nie self uitgedink nie, het ek dadelik geweet ek sal nie omgee om dit op ’n boek van my se voorblad te sien nie."
François se nuutste boek vir volwassenes is Dieretuin wat in 2017 by Imbali Akademies verskyn het. Een van die redes hoekom dit vir Riette Rust (Volksblad, 11 Desember 2017) een van die opwindendste spanningsverhale van die jaar is, is dat die aksent hier val op die karakters en hul misdade en nie op die speurder wat hierdie misdade moet oplos nie.
Carl Lourens gaan na Durbanville om sy jonger broer uit "Die Dieretuin" te gaan red. Hierdie "Dieretuin" bestaan uit Maxie Tredoux, die matriarg, haar seun Leo en haar dogter Mandie.
In die storie word sekere onderwerpe soos bloedskande kaalvuis behandel en van die moorde word baie grafies beskryf. Riette Rust meen dat dit party lesers kan skok terwyl dit ander weer in voeling met hul donker kant sal bring.
"Dieretuin is vernuftig gestruktureer. Nie eens ’n gesoute misdaadskrywer sal die ontknoping kan voorspel nie. Dié roman is egter net vir hardebaardlesers. As jy een is, lê ’n begogelende ervaring vir jou voor."
François se veelsydigheid as skrywer word bewys deur die feit dat sy eerste radiodrama, Sê-my-alles, die wenner vir beginners in die SAUK se radiodrama-wedstryd was en in 2004 uitgesaai is. Dit besorg in 2005 ’n ATKV-veertjie vir die regisseur Johan Rademan. In 2009 word sy Susters en skandes saans op RSG uitgesaai as ’n Afrikaanse sepie oor die radio. Die regisseur is Bettie Kemp en dit vertel die verhaal van twee susters, Magdaleen en Rika, wat saam met hulle gesinne op die platteland bly. Daar was ook in 2008 ’n 40-episode-radiovervolgverhaal.
In 2003 is Bloemhof die skrywer van Sarah Theron se kabaret Vurige Diva, wat tydens die Woordfees op Stellenbosch op die planke gebring is. Hy is ook deels verantwoordelik vir die Afrikaanse komedie Die spook van Verlatenfontein, met musiek en lirieke deur François en die musikale verwerking deur Aletta van der Vyver. Danie Botha het die regie waargeneem tydens die opvoering deur die Afrikaanse Toneelvereniging in Bellville in Julie 1992.
Tydens die Suidoosterfees in Kaapstad in 2008 is François se Storiestraat-poppeteater vir kinders opgevoer nadat Cornelia Faasen dit aangepas het en dit deur Niël Rademan geregisseer is. Hy skryf ook ’n vervolgverhaal, Almal se storie, wat in die Kaap-Rapport verskyn het. Dit was ’n interaktiewe verhaal waarin lesers die verloop kon beïnvloed, nuwe karakters voorgestel het, gereageer het en selfs saam help skryf het. Dit was sover bekend die eerste vervolgverhaal van sy soort ter wêreld, maar beslis in Afrikaans.
François is een van slegs enkele skrywers in Afrikaans wat sy bestaan uit sy skryfwerk maak. Hy vertel aan Francois Smith (Beeld, 14 Desember 2001) dat om van jou skryfwerk te kan lewe, moet ’n mens bereid wees om te diversifiseer. “Ek het dit nog altyd as ’n baie goeie strekoefening beskou om binne verskillende, streng riglyne my eie ding te doen. Daar is min afsetpunte vir skrywers in Afrikaans, en dis geen skande om mense te gee wat hulle wil hê nie. Daar is egter ’n koddige persepsie in ons land dat ’n mens slegs ernstig kan wees oor jou skryfwerk as jy net so elke drie jaar op die meeste ’n roman uitgee, verkieslik verskuild-outobiografies. Ek kan nie help dat daar baie stories in my kop kom nie – dit sal ’n sonde wees om hulle weg te wys!”
Hy wou ook nog altyd ’n bestaan uit Afrikaanse woorde maak. En hy kry dit reg – “[om] te oorleef – helaas nie om ryk te word nie. Té veel Afrikaanse mense dink ongelukkig nog dinge in ’n ander taal is vanselfsprekend beter. Ek weet ek sou meer geld in ’n ander, oninteressanter ‘woordelose’ beroepsrigting kon maak.”
François glo in humor as teenvoeter vir vrees, vertel hy vir Romi van der Merwe (Rooi Rose, 24 Julie 1996). “Jy moet vir die leser of die kyker sê wanneer om te lag. Hoe banger hy word, hoe lekkerder sal hy lag. Ons het nodig om te lag vir nare goed. Ook skrywers. Om oor jou eie demone te skryf, is ’n manier om daarvan ontslae te raak. Ek verkies om ’n vrolike mens te wees.”
Hy kan gedissiplineerd werk. Hy vertel aan Alita Vorster (Vrouekeur, 25 November 2005) dat hy van die huis af werk en onder meer kopie skryf, vertaal en redigering doen. Dan en wan skryf hy boeke. Wanneer hy ’n boek skryf, dwing hy homself om elke dag vyf bladsye te skryf, totdat die boek klaar is. Buig of bars, by dié voorskrif hou hy. Waarskynlik is dit die rede waarom hy so produktief met sy skryfwerk is.
Die ander groot passie in François se lewe is rolprente en hy het in ’n stadium twee flieks per week gaan kyk, waarvoor hy dan resensies vir Die Burger geskryf het. Hy hou van ’n wye verskeidenheid flieks en dit is vir hom lekker om na enige rolprent te gaan kyk.
Hy fokus sterk daarop om fiks en gesond te bly. Drie dae per week oefen hy saam met sy persoonlike afrigter en die ander dae draf hy. “Ek oefen omdat ek goed voel daarna. Op skool was ek maar ’n onfikse seun wat nooit ter wille van die skool of gewildheid wou presteer nie. Dit dien nou as die dryfveer agter my wil om fiks te wees – ek doen dit vir myself. Sover ons weet, het ons net een liggaam en daarom het ons die verantwoordelikheid om dit op te pas.”
Hy deel sy woning (in 2009) met vier katte: Fernando, ’n baasspelerige Siamees, Rosebud, ’n nukkerige Birmaan, Katinka, ’n Noorweegse boskat en nie ’n diep denker nie, en Emma, ’n dierbare kat van twyfelagtige afkoms. Hy vertel aan Alita Vorster dat sy eerste troeteldier ’n hond met die naam Trio was. “Sy naam was simbolies, het dit geblyk. Hy het eers aan ander mense op die dorp behoort en het aanhoudend teruggeloop soontoe. Die derde keer wat die ondankbare Trio dit gedoen het, het ’n motor hom doodgery. Ek is mal oor katte se misterie, die verrassingselement, die sagtheid en die gevaar. Met ’n hond weet jy presies wat jy kry, dis soos ’n boek waarvan jy die einde ken. Ek is lief vir alle diere, maar ’n hond laat my soms ongemaklik voel as hy so al oor my is. Seker maar omdat ek nie lief vir die kollig is nie.”
In Volksblad van 1 Oktober 2008 vra Danila Liebenberg aan François of hy ’n voorkeur het vir ’n sekere ouderdomsgroep wanneer hy skryf. Hy antwoord dat dit afhang van watter storie by hom opkom en dat hy dan dadelik weet vir watter ouderdomsgroep dit bedoel is. “Ek was nooit van plan om so baie vir jonger lesers te skryf nie, maar toe die uitgewers my laat weet hulle lees in elk geval my grootmensboeke, wou ek probeer om spesiaal vir hulle iets te skryf. En dis goed dat ek het, want jong lesers het nie dieselfde vooroordeel teen byvoorbeeld grieselrige en scifi-elemente as baie volwasse lesers nie. As ek nie vir jong lesers geskryf het nie, was daar ’n klomp goeie idees waarmee ek niks sou kon doen nie. Baie mense, wanneer hulle ‘grootword’, begin voel dis nie meer aanvaarbaar om in ‘sulke goed’ belang te stel nie. Dis jammer dat mense hulself so kan sensor. Kinders is nog oopkop.”
Op ’n vraag van Danila Liebenberg oor hoe die verbeelde werklikheid tot hom spreek terwyl hy skryf, antwoord François dat dit oulik kon wees om te sê dat hy hom totaal in sy storie inleef, maar hy weet baie goed waar dit stop en waar die werklikheid begin. “Ek het my pa se logiese brein en my ma se liefde vir stories geërf; dis hoekom die struktuur van my boeke vir my so belangrik is: Ek vertel nie net nie, ek organiseer die gebeure voor die tyd soos ’n militêre veldtog.”
Die Landbouweekblad (14 Desember 2012) wou by François weet wat die X-faktor in spanningsromans is – daardie element wat lesers sal laat aanhou en aanhou lees: "Onvoorspelbaarheid," is sy onmiddellike antwoord. "En daar moet baie gebeur. Ek lees verskillende boeke, maar self wil ek iets skryf waar ’n mens nie seker is wat jou te wagte is nie. Die karakters moet ook sterk genoeg geteken wees dat jy omgee wat met hulle gebeur. Hulle moet die intrige in ’n sekere rigting stuur, maar daar moenie só knaend op hul emosies ingegaan word dat dit ’n karakterstudie word met net een of twee spannende situasies tussenin nie. As daar te veel karakters is, raak dinge ook vir my erg verwater en onpersoonlik."
Vir François is die uitdaging dié element van die spanningsgenre wat hy die meeste geniet. "Want spanning is moeilik om op die bladsy te skep - jy het nie flieks se redigering, donderende musiek en klankeffekte om jou te help nie. Maar dan, as jy daarin slaag om die leser se aandag te hou, het jy soveel meer rede om gelukkig te wees. Tot jy probleme ondervind met die intrige van die volgende boek, natuurlik!
"Ek geniet dit ook om met elke boek te probeer om dit nie te soortgelyk aan my voriges te maak nie; ook daarom dat ek graag nuwe karakters skep en nie terugval op oues wat vir my maklik sou wees om weer oor te skryf nie. Ek besef baie lesers hou juis van voorspelbaarheid, maar as ’n skrywer nie aanhou om homself uit te daag nie, kan ek nie verstaan hoekom hy sou wou aanhou skryf nie." (Die Landbouweekblad, 14 Desember 2012)
Oor die verskil tussen kinder- en jeugliteratuur verduidelik François op LitNet dat dit riskant kan wees om skryfwerk te kategoriseer. Hy meen egter dat kinders van ongeveer 12 jaar af nie meer kinders genoem kan word nie – "of dit is in elk geval nie wat hulle genoem wil word nie en dit is vir hulle wat ’n mens skryf, daarom neem hulle die besluite. Noodwendig is kinderliteratuur eenvoudiger, onskuldiger. Met jeugliteratuur moet jy in gedagte hou dat die jongmense van vandag baie beter ingelig is as dié van selfs een dekade gelede, dat hulle met al wat ’n onderwerp is te make kry in die media of tussen vriende, en dat die boeke wat hulle lees gerus maar so ’n volledige wêreld kan weerspieël – en dan verkies ek self om temas nie op ’n sosio-maatskaplike manier te 'behandel' nie, maar dit bloot deel van die storie te maak, net soos al wat ’n issue deel is van ons almal se lewens op ’n daaglikse grondslag."
François beken aan Org Potgieter op LitNet dat hy wil aanhou skryf totdat hy nie meer kan nie – "solank my kop en vingers werk. Ek is te lief vir stories en glo my idees sal nie opraak nie. Verskillende stories moet op verskillende maniere vertel word en as skrywer moet ek my styl vir elke genre aanpas, iets wat voortdurende uitdagings skep."
Publikasies:
|
Publikasie
|
Die nag het net een oog
|
|
Publikasiedatum
|
1991
|
|
ISBN
|
0624029664 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Debuutprys De Kat/Sanlam/Antenne-romanwedstryd 1990
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Die duiwel se tuin
|
|
Publikasiedatum
|
1993
|
|
ISBN
|
0624025314 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Koue soen: die dood en tye van die Strydom-Rabies
|
|
Publikasiedatum
|
1994
|
|
ISBN
|
0624032817 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Sakkie en die toffiewolf
|
|
Publikasiedatum
|
1994
|
|
ISBN
|
0702133000 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kenwyn: Juta
|
|
Literêre vorm
|
Kinderboeke
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Die dom towenaar
|
|
Publikasiedatum
|
1994
|
|
ISBN
|
0702133019 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kenwyn: Juta
|
|
Literêre vorm
|
Kinderboeke
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Bloedbroer
|
|
Publikasiedatum
|
1995
|
|
ISBN
|
0624033880 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Woelwaterwysheid: gedigte met vrae vir st 1. Deel 1. Saam met Johan van Lill en Rina Steyn
|
|
Publikasiedatum
|
1995
|
|
ISBN
|
0620192232 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Paarl: Horison
|
|
Literêre vorm
|
Skoolhandboek
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Woelwaterwysheid: gedigte met vrae vir st 1. Deel 1: handleiding vir onderwysers. Saam met Johan van Lill en Rina Steyn
|
|
Publikasiedatum
|
1995
|
|
ISBN
|
0620193093 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Paarl: Horison
|
|
Literêre vorm
|
Skoolhandboek onderwysershandleiding
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie |
Donkerwoud
|
|
Publikasiedatum
|
1996
|
|
ISBN
|
0798132930 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Middernagland
|
|
Publikasiedatum
|
1996
|
|
ISBN
|
0798135379 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Die vrou met die pers oog (Rillers. 2)
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
- 0798135891 (sb)
- 9780798155328 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Engels The lady with the purple eye
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Storieboek: belydenisse van ’n mitomaan
|
|
Publikasiedatum
|
1996
|
|
ISBN
|
0798136251 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
K-TV holiday fun
|
|
Publikasiedatum
|
1997
|
|
ISBN
|
079813562X (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Kinderboeke
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Mooidraai Basuin
|
|
Publikasiedatum
|
1997
|
|
ISBN
|
0798136723 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Dinnie Kaboef
|
|
Publikasiedatum
|
1997
|
|
ISBN
|
070214049X (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kenwyn: Juta
|
|
Literêre vorm
|
Kinderboeke
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Waterding
|
|
Publikasiedatum
|
1997
|
|
ISBN
|
0798136812 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
ATKV-Kinderboekprys 10–12 jaar 1999
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Slinger-slinger
|
|
Publikasiedatum
|
1997
|
|
ISBN
|
0624035409 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Tienerfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
Sanlamprys vir Jeuglektuur (Beginnerskategorie) 1996
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Nagbesoeker
|
|
Publikasiedatum
|
1997
|
|
ISBN
|
079813724X (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Kamer 13
|
|
Publikasiedatum
|
1998
|
|
ISBN
|
0798137843 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
ATKV-Kinderboekprys 10–12 jaar 2000
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Die wit huis
|
|
Publikasiedatum
|
1998
|
|
ISBN
|
0628037260 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Johannesburg: Perskor
|
|
Literêre vorm
|
Tienerfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
Kagiso/FNB Literêre Wedstryd 1998
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Hostis
|
|
Publikasiedatum
|
1998
|
|
ISBN
|
1874901910 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Quellerie
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Die speletjie (Rillers. 1)
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
- 0798138076 (sb)
- 9780798155267 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
ATKV-Kinderboekprys 10–12 jaar 2001
|
|
Vertalings
|
Engels 2011 The gotcha game
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Klipgooi
|
|
Publikasiedatum
|
1999
|
|
ISBN
|
0798139633 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Kry vir jou, ou Langklou
|
|
Publikasiedatum
|
2000
|
|
ISBN
|
0798140607 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Die dae toe ek Elvis was
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
- 0624038580 (sb)
- 0624043010 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Tienerfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
’n Tweede asem vir Jan A
|
|
Publikasiedatum
|
2001
|
|
ISBN
|
0798142022 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Felino (Agent Snoet) en die botterdiamant
|
|
Publikasiedatum
|
2002
|
|
ISBN
|
0799330353 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Strokiesverhaal vir die jeug
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Hospitaaltyd
|
|
Publikasiedatum
|
2002
|
|
ISBN
|
0798142812 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
ATKV-Kinderboekprys 10–12 jaar 2004
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
’n Dag om te vier!
|
|
Publikasiedatum
|
2003
|
|
ISBN
|
0625032969 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Nasou Via Afrika
|
|
Literêre vorm
|
Kinderboeke
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Engels 2002 A day to celebrate
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Blink gedagtes
|
|
Publikasiedatum
|
2003
|
|
ISBN
|
062503290X (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Nasou Via Afrika
|
|
Literêre vorm
|
Kinderboeke
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Engels 2002 Bright ideas
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Spinnekoppe in die huis
|
|
Publikasiedatum
|
2003
|
|
ISBN
|
0625034031 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Nasou Via Afrika
|
|
Literêre vorm
|
Kinderboeke
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Engels 2002 Spiders in the house
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Wie wil wat wees?
|
|
Publikasiedatum
|
2003
|
|
ISBN
|
0625033450 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Nasou Via Afrika
|
|
Literêre vorm
|
Kinderboeke
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Engels 2003 Who wants to be what?
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Leesboek. Graad 4 (saam met ander skrywers)
|
|
Publikasiedatum
|
2004
|
|
ISBN
|
1770040226 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Nasou Via Afrika
|
|
Literêre vorm
|
Skoolhandboek
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Leesboek. Graad 5 (saam met ander skrywers)
|
|
Publikasiedatum
|
2004
|
|
ISBN
|
177040285 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Nasou Via Afrika
|
|
Literêre vorm
|
Skoolhandboek
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Vampiere in Londen
|
|
Publikasiedatum
|
2004
|
|
ISBN
|
07981
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Agent Snoet en die kattekwaad
|
|
Publikasiedatum
|
2005
|
|
ISBN
|
0799335088 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Strokiesverhaal vir die jeug
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Nie vir kinders nie
|
|
Publikasiedatum
|
2005
|
|
ISBN
|
0624043061 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Tienerfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
Sanlamprys vir Jeuglektuur Goud 2005
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Rillers-omnibus
|
|
Publikasiedatum
|
2006
|
|
ISBN
|
0798146176 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Spinnerak
|
|
Publikasiedatum
|
2006
|
|
ISBN
|
0799336378 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Jagseisoen
|
|
Publikasiedatum
|
2007
|
|
ISBN
|
9780799340136 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Stad aan die einde van die wêreld
|
|
Publikasiedatum
|
2007
|
|
ISBN
|
9780636081697 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Maskew Miller Longman
|
|
Literêre vorm
|
Tienerfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
Tweede in Maskew Miller Longman se Letterkunde-kompetisie
|
|
Vertalings
|
Engels vertaal deur outeur 2009
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Agent Snoet en die hondelewe
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
9780799341539 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Strokiesverhaal vir die jeug
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Rooi Luiperd (Rooi Luiperd. 1)
|
|
Publikasiedatum
|
2008
|
|
ISBN
|
9780798149921 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Spanningsverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Flipom: Projek Zero Die spring-sing
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
- 0799338843 (sb)
- 9780799344998 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Jeugfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Moenie dat die grootmense hoor nie: 25 vi 10ers v/d 21ste
|
|
Publikasiedatum
|
2009
|
|
ISBN
|
0624047339 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Tafelberg
|
|
Literêre vorm
|
Tienerfiksie
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Harde woorde
|
|
Publikasiedatum
|
2009
|
|
ISBN
|
9780799344332 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Afspraak in Venesië (Rooi Luiperd. 2)
|
|
Publikasiedatum
|
2009
|
|
ISBN
|
0798151061 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Spanningsverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie |
13 spookstories. Saam met Jaco Jacobs en Fanie Viljoen
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
9780799346572 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Spookstories
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Agent Snoet (Felino) en die Groen Genugtig
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
9780799347388 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Strokiesverhaal vir die jeug
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Die genesis-faktor (Rooi Luiperd. 3)
|
|
Publikasiedatum
|
2010
|
|
ISBN
|
9780798151184 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Spanningsverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Die onbekendes
|
|
Publikasiedatum
|
2010
|
|
ISBN
|
9780799345230 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Die land verby donker
|
|
Publikasiedatum
|
2012
|
|
ISBN
|
9780799357967 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Alfabetboek
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Die waterding (Rillers)
|
|
Publikasiedatum
|
2012
|
|
ISBN
|
9780798156905 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Donkerwoud (Rillers)
|
|
Publikasiedatum
|
2012
|
|
ISBN
|
9780798157551 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Engels Dark forest
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Jy-weet-wie
|
|
Publikasiedatum
|
2012
|
|
ISBN
|
9780799358452 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Kamer 13 (Rillers)
|
|
Publikasiedatum
|
2012
|
|
ISBN
|
9780798157612 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Nog 13 spookstories. Saam met Jaco Jacobs en Fanie Viljoen
|
|
Publikasiedatum
|
|
|
ISBN
|
9780799355109 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Spookstories
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Ou Langklou (Rillers)
|
|
Publikasiedatum
|
2012
|
|
ISBN
|
9780798157247 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Engels Old Aunty Claws
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Die pad na jou hart: vind jou ware noord
|
|
Publikasiedatum
|
2013
|
|
ISBN
|
9780624065760 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Jasmyn
|
|
Literêre vorm
|
Liefdesverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Die vampiere van Londen (Rillers)
|
|
Publikasiedatum
|
2013
|
|
ISBN
|
9780798157582 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Hospitaaltyd (Rillers)
|
|
Publikasiedatum
|
2013
|
|
ISBN
|
9780798157643 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Jeugverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Koue rillings. Saam met Jaco Jacobs en Fanie Viljoen
|
|
Publikasiedatum
|
2013
|
|
ISBN
|
9780799362107 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Kortverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Moord in die beloofde land
|
|
Publikasiedatum
|
2013
|
|
ISBN
|
9780798157803 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Spanningsverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Die vierde stem
|
|
Publikasiedatum
|
2014
|
|
ISBN
|
9780798168274 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Roman
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Liefde, moord en facebook
|
|
Publikasiedatum
|
2015
|
|
ISBN
|
9781485900061 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Penguin
|
|
Literêre vorm
|
Spanningsverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Vir altyd
|
|
Publikasiedatum
|
2015
|
|
ISBN
|
9780624075776 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Jasmyn
|
|
Literêre vorm
|
Liefdesverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Agent Snoet en die windlawaai
|
|
Publikasiedatum
|
2016
|
|
ISBN
|
9780799377279 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Strokiesverhaal vir die jeug
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Doodskoot
|
|
Publikasiedatum
|
2016
|
|
ISBN
|
9781485903086 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Penguin
|
|
Literêre vorm
|
Spanningsverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Engels Double echo
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Vir die voëls
|
|
Publikasiedatum
|
2016
|
|
ISBN
|
9780624080473 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Jasmyn
|
|
Literêre vorm
|
Liefdesverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Dieretuin
|
|
Publikasiedatum
|
2017
|
|
ISBN
|
9780639911014 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Imbali Akademies
|
|
Literêre vorm
|
Spanningsverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Engels 2017 Feeding time
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
|
Publikasie
|
Agent Snoet 5 in 1
|
|
Publikasiedatum
|
2018
|
|
ISBN
|
9780799388572 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Pretoria: LAPA
|
|
Literêre vorm
|
Strokiesverhaal vir die jeug
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
|
Deur Leo Bekker
|
Publikasie
|
Dinge met tande
|
|
Publikasiedatum
|
1995
|
|
ISBN
|
079813407X (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Kortverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
|
Publikasie
|
Sprong
|
|
Publikasiedatum
|
1998
|
|
ISBN
|
0798138319 (sb)
|
|
Uitgewer
|
Kaapstad: Human & Rousseau
|
|
Literêre vorm
|
Kortverhale
|
|
Pryse toegeken
|
Geen
|
|
Vertalings
|
Geen
|
|
Resensies en besprekings beskikbaar op die internet
|
—
|
François Bloemhof as samesteller
- Donker veld: afsprake op spanningsterrein. Pretoria: LAPA, 2002 [ISBN 0799329703 (sb)]
- Die boek van spoke. Welgemoed: Tiara, 2004 [ISBN 1919782192 (sb)]
- Trefkrag 8. Leesboek: Afrikaans (saam met Johan van Lill). Kaapstad: Nasou Via Afrika, 2006 [ISBN 1770046410 (sb)]
François Bloemhof as vertaler
- Dahl, Roald: Roald Dahl se Vreeslike versies. Pretoria: Protea Boekhuis, 2012 [ISBN 9781869198510 (sb)]
Artikels oor François Bloemhof beskikbaar op die internet
- Bouwer, Anna-Retha: Kabaret oor media hap na publiek
- Bruwer, Naomi: Tien vinnige vrae aan François Bloemhof
- Capetonian author, François Bloemhof, breaks into Hollywood
- Draaiboek van skrywer François Bloemhof word Hollywood-fliek
- François Bloemhof
- François Bloemhof
- François Bloemhof
- François Bloemhof
- François Bloemhof
- François Bloemhof
- François Bloemhof
- François Bloemhof maak met woorde wêrelde oop
- François Bloemhof se Elvis-boek nou ook op die verhoog
- Hough, Barrie: Francois Bloemhof is ...
- Jacobs, Jaco: Rillerman so vol verrassings soos ’n wiskundevraestel
- Joubert, Emile: Francois Bloemhof wil nie SA se Stephen King wees nie
- Joubert, Emile: Bloemhof is nie van die bose
- La Vita, Murray: Gruwels om oor te droom
- Lessing, Carel: “My kop vol stories is soos ’n oond vol allerlei pizzas”
- Liebenberg, Danila: Bloemhof vind aanklank by oud en jonk
- Loots, MJ: Gotiese elemente in François Bloemhof se debuutroman, Die nag het net een oog
- Malan, Mariana: Duiwel kweek vir hom ’n tuin in Durbanville!
- Rillerskrywer wen met eerste boek vir jeug
- SARIE.com: François Bloemhof gesels oor die roman Pad na jou hart
- Smith, Francois: My stories kom maar net ...
- Van der Berg, Zirk: François het ’n storie vertel
- Van der Vent, Merentia: In die oog
- Van Zyl, Pieter: Geliefde Afrikaanse skrywer laat Hollywood regop sit
- Vermaak, Arnold: Bloemhof “praat mét, nie net óór jeug”
- Vermaak, Arnold: Tienertal verander soos politiek oornag
- Wyatt-Minter, Sasha: "Feeding time" by François Bloemhof: thrills and chills in a Durbanville house of horrors
Artikels deur François Bloemhof beskikbaar op die internet
Die samesteller vra om verskoning vir Media24-argiefskakels wat tans nie werk nie.
Bron:
- Knipseldiens van die Nasionale Afrikaanse Letterkundige Museum en Navorsingsentrum
![]()
• Erkenning word hiermee gegee aan die Nasionale Afrikaanse Letterkundige Museum en Navorsingsentrum in Bloemfontein – NALN – vir die beskikbaarstelling van hul bronne en hulp van hul personeel vir doeleindes van die ATKV-Skrywersalbum.
The post François Bloemhof (1962–) appeared first on LitNet.
Opstokers, Fopdossers en Tweegatjakkalse
Die troebel tyd
In ’n onderhoud met Louise Viljoen (
